Sygn. akt VI Ka 338/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron

Protokolant Anna Potaczek

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r.

sprawy J. M.

obwinionego z art. 66 § 1 kw i art. 124 § 1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II W 980/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego J. M. w ten sposób, że obniża wymierzoną mu karę grzywny do 100 (stu) złotych,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. K. kwotę 516, 60 zł w tym 96, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony obwinionego z urzędu w postępowaniu odwoławczym ,

IV.  zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państw zryczałtowanych wydatków za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 338/14

UZASADNIENIE

J. M. obwiniony został o to, że:

1.  w dniu 8 grudnia 2012 roku ok. godz. 13:30 w B. (...)m (...), gm. S.woj. (...), zadzwonił do Komisariatu(...)w J.i zgłosił interwencje która okazała się bezpodstawna, przez co wprowadził w błąd oraz wywołał niepotrzebną czynność funkcjonariuszy Policji , tj. o wykroczenie z art. 66 § 1 kw;

2.  w dniu 25 kwietnia 2012 roku w B. (...)gm. S.woj. (...)na terenie posesji poza budynkiem, celowo i umyślnie uderzając nieokreślonym narzędziem dokonał zniszczenia mienia w postaci rury kamionkowej oraz cembrowiny stanowiącej części instalacji kanalizacyjnej odprowadzającej ścieki, czym spowodował straty w wysokości 170 złotych na szkodę wspólnoty mieszkaniowej B. (...), tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw;

3.  w dniu 1 maja 2012 roku w godzinach porannych wB. (...)gm. S.woj. (...)na terenie posesji poza budynkiem, celowo i umyślnie uderzając siekierą, a następnie metalowym łomem, dokonał zniszczenia mienia w postaci elementów instalacji kanalizacyjnej odprowadzającej ścieki wykonanych z PCV, czym spowodował straty w wysokości 99,90 złotych na szkodę wspólnoty B. (...), tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie o sygn. IIW 980/13:

I.  uznał obwinionego J. M. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 66 § 1 kw i za to na podstawie art. 66 § 1 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych,

II.  na podstawnie art. 5 § 1 pkt 4 kpow umorzył w stosunku do tego obwinionego postępowanie karno - wykroczeniowe o czy z art. 124 § 1 kw opisany w pkt 2 części wstępnej wyroku ,

III.  na podstawnie art. 5 § 1 pkt 4 kpow umorzył w stosunku do tego obwinionego postępowanie karno - wykroczeniowe o czy z art. 124 § 1 kw opisany w pkt 3 części wstępnej wyroku,

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow, zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa i nie obciążył go opłatą sądową.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obwiniony. W osobiście sporządzonej apelacji nie sprecyzował zarzutów stawianych zaskarżonemu rozstrzygnięciu. Z treści wniesionego środka odwoławczego wynika jednak, że zarzuca on naruszenie przepisów postępowania poprzez odmówienie mu ustanowienia obrońcy z urzędu. Nadto wskazał, iż protokoły rozpraw nie odzwierciedlają przebiegu czynności, gdyż nie zawierają rzeczywistej wypowiedzi świadków. Wskazał również że sąd niezasadnie odmówił jego wnioskowi o powołanie biegłego „od spraw budowlanych”.

Wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obwinionego jest niezasadna.

Odnośnie dwóch zarzucanych J. M. czynów z art. 124§1 k.w., co do których sąd I instancji umorzył postępowanie apelacja nie zawiera zarzutów. Stwierdzić jedynie należy, iż trafnie sąd umorzył postępowanie w tym zakresie wobec zaistnienia ujemnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia orzekania ( art. 5§1 pkt.4 k.p.s.w. ).

Odnośnie zaś przypisanemu obwinionemu czynu z art. 66§1 k.w. stwierdzić należy, iż sąd odwoławczy nie dopatrzył się w procedowaniu sądu I instancji uchybień wskazywanych w apelacji, a których istnienie mogłoby mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia. Należy w tym miejscu zauważyć, iż słusznie sąd rejonowy istotne znaczenie przywiązuje do zeznań świadka K. S. – funkcjonariusza policji, który krytycznego dnia podejmował interwencję po zgłoszeniu przez obwinionego zalania jego mieszkania. Świadek ten konsekwentnie zeznawał ( k. 8 i k. 79 ), że po przybyciu na miejsce nie stwierdził w mieszkaniu obwinionego jakichkolwiek śladów zalania. Warto w tym miejscu podkreślić, że do stwierdzenia zasadności wezwania policji nie jest potrzebna wiedza jakiejkolwiek specjalności. Stąd też nie może być mowy o tym, że nieprzeprowadzenie przez sąd meriti dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa miało jakikolwiek wpływ na treść zapadłego wyroku. W aktach sprawy brak jest wniosków obwinionego o sprostowanie protokołów rozpraw, również protokoły nie wskazują aby w trakcie rozprawy obwiniony zgłaszał jakiekolwiek zastrzeżenia co do treści sporządzanych protokołów, bądź wnioski o ich sprostowanie. Stąd też wskazywany w apelacji zarzut zdaniem sądu okręgowego jest niezasadny.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zeznania wspomnianego świadka K. S. korespondujące z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie uprawniały sąd I instancji do przyjęcia, iż obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 66§1 k.w. J. M. bowiem poprzez nieprawdziwą informację o zalaniu mu mieszkania przez sąsiada wywołał niepotrzebną merytorycznie nieuzasadnioną interwencję policji.

W związku z tym apelację obwinionego należało uznać za niezasadną i w zakresie przypisania obwinionemu sprawstwa wykroczenia z art. 66§1 k.w. zaskarżony wyrok należało uznać za słuszny.

Stwierdzić jednak należy, że z uwagi na sytuację materialną w jakiej znajduje się obwiniony – otrzymuje niewielkie świadczenie emerytalne, nie posiada składników majątkowych większej wartości, a do tego sprawuje opiekę nad swoim przewlekle chorym synem wymierzenie mu kary grzywny w wysokości 350zł. a więc w wysokości jego miesięcznych dochodów należy uznać za rażąco niewspółmiernie surowe. Wystarczającą w ocenie sądu odwoławczego będzie grzywna w wysokości 100zł. Kara ta spełni wymagane przez art.33§1k.w. kryteria i to zarówno wobec obwinionego, jaki i w sensie oddziaływania ogólnoprewencyjnego. Dlatego też sąd odwoławczy w tym zakresie zmienił zaskarżony wyrok obniżając wymierzoną obwinionemu J. M. karę grzywny do 100 zł.

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny należało utrzymać w mocy.

W związku z ustanowieniem obwinionemu w postępowaniu odwoławczym obrońcy z urzędu i jego udziałem w rozprawie odwoławczej sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. K. 516,50zł., w tym 96,60zł. podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconych kosztów obrony obwinionego.

Z uwagi na wskazywaną już wyżej trudną sytuację materialną obwinionego sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego ( art.624§1 k.p.k. w zw. z art. 119k.p.s.w. ).