Sygn. akt V W 4848/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2015 r. sprawy, przeciwko J. D. s. W. i T. z domu Ć. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

w dniu 5 lipca 2015 roku około godz. 17:30 w W. przy ul. (...) kierując pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) prowadził pojazd nie używając świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza w czasie od świtu do zmierzchu,

tj. o czyn z art.: 88 kodeksu wykroczeń w związku z artykułem 51 ust 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym

Orzeka

1)  Obwinionego J. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 88 kw. wymierza karę grzywny w wysokości 100 ( sto) złotych.

2)  Zwalnia obwinionego od opłaty , koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 4848/15

UZASADNIENIE

J. D. został obwiniony o to, że w dniu 5 lipca 2015 roku około godz. 17:30 w W. przy ul. (...) kierując pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) prowadził pojazd nie używając świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza w czasie od świtu do zmierzchu, tj. o czyn z art.: 88 kodeksu wykroczeń w związku z artykułem 51 ust. 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 lipca 2015 roku około godz. 17:30 J. D. kierował samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) i jechał ul. (...) w W.. Podczas kierowania pojazdem pomimo obowiązku nie używał on świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza w czasie od świtu do zmierzchu.

Naruszenie przepisów ruchu drogowego przez J. D. kierującego samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) ujawnił funkcjonariusz Policji M. Z., który wraz z asp. M. W. pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym w rejonie Komisariatu Policji (...). Funkcjonariusz Policji podjął interwencję wobec J. D. i nałożył na niego mandat karny kredytowany. J. D. skorzystał z przysługującego mu prawa i nie przyjął mandatu karnego kredytowanego. Podczas kontroli stanu technicznego pojazdu oraz jego wyposażenia funkcjonariusz Policji ujawnił w samochodzie kierowanym przez J. D. niesprawne jedno z trzech świateł stop.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego J. D. /e-protokół rozprawy z dnia 26 listopada 2015 r. od godz. 00:02:56 do godz. 00:04:25/, zeznań świadka M. Z. /k. 6, e-protokół rozprawy z dnia 26 listopada 2015 r. od godz. 00:04:58 do godz. 00:08:05/, a także notatek urzędowych /k. 1, 4, 8/.

Obwiniony J. D. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że zdarzenie miało miejsce prawdopodobnie w trakcie weekendu, było wówczas upalnie i widoczność była bardzo dobra. Odnosząc się do miejsca zdarzenia wyjaśnił, że wokół znajdowały się jedynie biurowce i nie było żadnego ruchu pojazdów. Podkreślił nadto, że w taką pogodę nie ma różnicy czy pojazd posiada włączone światła mijania, gdyż i tak w/w światła są niewidoczne. Mając na uwadze powyższe zdaniem obwinionego swoim zachowaniem nie stwarzał on żadnego zagrożenia. /e-protokół rozprawy z dnia 26 listopada 2015 r. od godz. 00:02:56 do godz. 00:04:25 wyjaśnienia obwinionego J. D. /

J. D. ma 46 lat. Jest żonaty, posiada dwoje dzieci na utrzymaniu. Obecnie jest bezrobotny i nie uzyskuje dochodu. Nie był karany. Nie był również leczony psychiatrycznie ani odwykowo. /e-protokół rozprawy z dnia 26 listopada 2015 r. od godz. 00:00:51 do godz. 00:02:12 wyjaśnienia obwinionego J. D. /

Sąd zważył, co następuje:

Sąd co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego co do opisanego przez niego przebiegu zdarzenia oraz występujących w tym czasie warunków drogowych. Przedstawiona przez niego relacja była logiczna i zgodna z doświadczeniem życiowym. Znalazła potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariusza Policji M. Z.. Sąd nie może jednak zgodzić się z przedstawioną przez obwinionego oceną jego zachowania. Twierdzenia obwinionego, który uważał, że swoim zachowaniem nie stwarzał on żadnego zagrożenia w ruchu drogowym, nie znajdują potwierdzenia w obowiązującym stanie prawnym.

Analizując osobowe źródła dowodowe Sąd Rejonowy dał całkowitą wiarę zeznaniom funkcjonariusza policji M. Z. /k. 6, e-protokół rozprawy z dnia 26 listopada 2015 r. od godz. 00:04:58 do godz. 00:08:05 /. Choć świadek ten nie pamiętał na rozprawie głównej okoliczności zdarzenia, to jednak po odczytaniu złożonych przez niego w postępowaniu wyjaśniającym zeznań, przypomniał sobie interwencję i potwierdził ich autentyczność. Zeznania jego złożone w postępowaniu wyjaśniającym i potwierdzone przed Sądem są spójne, logiczne i tworzą całość. Świadek ten jest osobą dla obwinionego obcą, zrelacjonował on jedynie okoliczności dotyczące jego służby i opisał czynności przez niego podejmowane oraz zaobserwowane zachowanie obwinionego. Sąd stwierdził brak podstaw do kwestionowania wartości dowodowej zeznań, zgodnych z pozostałym wiarygodnym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami obwinionego.

Zeznania świadka M. W. /e-protokół rozprawy z dnia 26 listopada 2015 r. od godz. 00:08:43 do godz. 00:09:28/ nic nie wniosły do sprawy, gdyż świadek z powodu upływu czasu, jaki miał miejsce od czasu interwencji oraz wykonywanych w tym czasie czynności służbowych, nie pamiętał przebiegu zdarzenia i nie potrafił podać bliższych szczegółów sprawy.

Wiarygodny dowód w sprawie stanowiły ponadto ujawnione na rozprawie dokumenty, ich treści nie budziły wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy ani nie były kwestionowane przez strony.

W świetle powyższych ustaleń faktycznych i przeprowadzonej oceny dowodów wina i sprawstwo obwinionego J. D. w zakresie zarzuconego mu czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Zachowaniem swoim obwiniony wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia określonego w art. 88 kw w zw. z art. 51 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że w dniu 5 lipca 2015 roku około godz. 17:30 w W. przy ul. (...) kierując pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) prowadził pojazd nie używając świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza w czasie od świtu do zmierzchu.

Zgodnie z treścią art. 88 kw karze grzywny podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd bez wymaganych przepisami świateł lub pozostawia pojazd bez wymaganego przepisami oświetlenia. Zgodnie zaś z treścią art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym, kierujący pojazdem jest obowiązany używać świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza.

Analizując stronę podmiotową wykroczenia dokonanego przez obwinionego, całość okoliczności sprawy pozwala na przyjęcie, iż działał on w zamiarze bezpośrednim. Jako osoba dojrzała życiowo, w pełni poczytalna, uprzednio przeszkolona jako kierowca w zakresie podstawowych przecież przepisów z zakresu ruchu drogowego, obwiniony z pewnością miał zamiar popełnienia czynu karalnego, to jest chciał go popełnić. Swoim zachowaniem, nie stosując się do obowiązku używania świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza w czasie od świtu do zmierzchu, obwiniony wyczerpał wszystkie dyspozycje art. 88 kw.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Sąd wziął również pod uwagę rodzaj i rozmiar szkód wyrządzonych wykroczeniem, stopień winy i zachowań obwinionego.

Mając to na uwadze, Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 100 złotych, uznając, że kara ta stanowi wystarczającą reakcję na czyn J. D.. Orzeczona kara grzywny w wysokości 100 zł zdaniem Sądu jest odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego i stopnia jego zawinienia i stanowić będzie dolegliwość o charakterze represyjno-wychowawczym, zapobiegającym w przyszłości ponownemu łamaniu przez obwinionego porządku prawnego. Sąd jest zdania, iż poprzez orzeczenie względem obwinionego kary grzywny, zrealizowane zostaną tak cele prewencji indywidualnej, która ma na celu przede wszystkim powstrzymanie sprawcy od tego typu zachowań w przyszłości, jak i prewencji generalnej, której zadaniem jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa i utwierdzanie jego prawidłowych postaw wobec prawa.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionego od kosztów postępowania. W ocenie Sądu uiszczenie kosztów postępowania byłoby dla obwinionego zbyt uciążliwe, z uwagi na jego sytuację majątkową i konieczność uiszczenia kwoty grzywny.

Z tych względów orzeczono, jak w wyroku.