Sygn. akt VU 158/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 04 kwietnia 2014 r. w Kaliszu

odwołania A. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 2 grudnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie A. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 grudnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. przyznał A. D. prawo do emerytury, stosując do obliczeń wysokości emerytury, w części ustalanej zgodnie z przepisem art. 53 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia 82,28% obliczony od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia (lata 1975-89, 1991-95 i rok 1997). Z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia, organ rentowy zawiesił wypłatę emerytury.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. D. wnosząc o zmianę decyzji i obliczenie emerytury przy zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia 91,13% stosowanego przy obliczaniu wartości kapitału początkowego.

Po złożeniu odwołania, wnioskodawca złożył w organie rentowym w dniu 10 grudnia 2013 r. wniosek o wypłatę świadczenia dołączając świadectwo pracy potwierdzające rozwiązanie stosunku pracy z dniem 6 sierpnia 2013 r. Po skorygowaniu przez pracodawcę daty rozwiązania stosunku pracy – z dnia 6 sierpnia 2013 r. na 6 grudnia 2013 r. – ZUS, decyzją z dnia 30 stycznia 2013 r., podjął wypłatę emerytury od dnia 1 grudnia 2013 r., przy czym wysokość świadczenia uległa zwiększeniu z uwagi na wyższy okres składkowy o dalsze 4 miesiące przypadające po dacie wydania pierwszorazowej decyzji emerytalnej.

W odpowiedzi na tę decyzję odwołujący, powołując się na przepisy ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r., o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od dnia 1 października 2011 r. do dnia 21 listopada 2012 r. wniósł o wyrównanie emerytury z okres od dnia 7 sierpnia 2013 r. łącznie z odsetkami.

Sąd ustalił, co następuje:

Poza sporem pozostaje przyznanie odwołującemu A. D., urodzonemu dnia (...), emerytury począwszy od dnia (...)r. Do wniosku o emeryturę odwołujący nie przedłożył nowych dowodów na potwierdzenie długości okresu ubezpieczenia ani osiąganego wynagrodzenia. Wskazał na znajdujące się w posiadaniu organu dokumenty w sprawie o ustalenie wartości kapitału początkowego. W aktach tych znajdowały się dokumenty potwierdzające osiągane przez odwołującego wynagrodzenie ze stosunku pracy w okresie od listopada 1974 r. do września 1997 r. (zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu). Poza sporem pozostaje również i to, że ZUS ustalając w grudniu 2012 roku wartość kapitału początkowego odwołującego przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia 91,13% obliczony od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10-u kolejnych lat kalendarzowych obejmujących lata 1978-87. Wysokość rocznego wynagrodzenia przyjmowana była według kwot wynikających z wystawionego przez pracodawcę zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. Składając wniosek o emeryturę, odwołujący wskazał na pozostawanie w stosunku pracy. Ten stosunek pracy wobec skorygowanego przez pracodawcę świadectwa pracy, trwał do dnia 6 grudnia 2013 r.

Sąd zważył, co następuje:

Z treści odwołania od decyzji z dnia 2 grudnia 2013 r. wynika, iż odwołujący skarży ją w części obejmującej wyliczenie wysokości emerytury i to poprzez przyjęcie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia w wadliwej wielkości. W ocenie skarżącego tą wielkością winno być 91,13%. Tak wskazany zakres zaskarżenia oznacza, iż uprawomocnieniu uległa pozostała część decyzji a w szczególności ta część, która stanowiła o zwieszeniu wypłaty świadczenia z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia.

Przechodząc do rozważań obejmujących zakres odwołania od decyzji z dnia 2 grudnia 2013 r., wskazać należy, iż odwołanie to nie jest uzasadnione. Zgodnie bowiem z przepisem art. 15 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, podstawę wymiaru emerytury stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę lub też zgodnie z wnioskiem ubezpieczonego – przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (art. 15 ust. 6 ustawy). Przepis art. 176 z uwagi na datę przyznania emerytury nie ma tutaj zastosowania albowiem przepis ten dotyczy emerytur przyznawanych w 1999 roku.

Według pierwszego wariantu, aby obliczyć podstawę wymiaru emerytury należałoby wybrać podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z lat 1993-2012 i następnie, w obszarze obejmującym te lata, szukać najkorzystniejszego pod względem wysokości wynagrodzenia, okresu obejmującego kolejne dziesięć lat. W tym wariancie, według wielkości udokumentowanych zarobków, wysokość wskaźnika podstawy wymiaru świadczenia będzie niższa niż wielkość przyjęta w decyzji, albowiem roczne wskaźniki kształtują się w wielkościach od 69,39% w 1993 roku do 24,52% w 2007 roku.

Odwołanie zawierało żądanie obliczenia emerytury od wynagrodzenia z lat 1978-87. Tak zgłoszony wniosek nie mógł zostać uwzględniony, albowiem 20-lecie poprzedzające rok złożenia wniosku o emeryturę nie obejmuje wskazanego przez odwołującego okresu. Nie było warunków aby korygować zastosowaną przez ZUS wielkość w kierunku zgodnym z celem odwołania. Wskazany bowiem przez odwołującego wskaźnik ma zastosowanie wyłącznie do obliczenia wartości kapitału początkowego.

Co prawda zastosowany przez ZUS mechanizm obliczenia emerytury, oparty na zasadach określonych w przepisie art. 183 ust. 5 cytowanej na wstępie ustawy (tzw. emerytura mieszana), odwołuje się również do reguł związanych z ustalaniem wysokości emerytury w systemie tzw. zdefiniowanej składki (art. 26 ustawy), do których ma zastosowanie wartość zwaloryzowanego kapitału początkowego, to jednak ten wycinek obliczania wysokości świadczenia w żadnym stopniu nie rzutuje na sposób obliczenia wysokości emerytury według reguł zawartych w art. 53 ustawy. Wskazane w tym przepisie reguły odwołują się do wielkości w postaci podstawy wymiaru emerytury a ta z kolei ustalana jest wyłącznie dla pierwszorazowych wniosków emerytalnych według zasad określonych w art. 15 ustawy.

W tych warunkach odwołanie od decyzji z dnia 2 grudnia 2013 r. jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Przechodząc do rozważań odnoszących się do pisma z dnia 3 kwietnia 2014 r. zatytułowanego „odwołanie”, to wbrew temu co wynika z tytułu pisma, nie zawiera ono żądania zmiany decyzji z dnia 30 stycznia 2014 r. a jedynie nowe roszczenie o przyznanie prawa do wypłaty emerytury, zawieszonej z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia łącznie z prawem do odsetek. Przesłanką do takiej oceny pisma jest wskazanie przez wnioskodawcę podstawy prawnej opartej na ustawie z 13 grudnia 2013 r. o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od dnia 1 października 2011 r. do dnia 21 listopada 2012 r. Roszczenie takie po prawomocności wyroku zostanie przekazane do ZUS jako nowy wniosek z uwagi na brak decyzji w tym zakresie albowiem po prawomocności decyzji zawieszającej wypłatę emerytury z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia, wypłata emerytury za okres od dnia zawieszenia jej wypłaty do dnia podjęcia jej wypłaty, zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 7 cytowanej w tym miejscu ustawy następuje na wniosek emeryta. Po wydaniu w tym zakresie decyzji, odwołującemu przysługiwać będzie prawo do złożenia odwołania na ogólnych zasadach.

Ubocznie należy stwierdzić brak przesłanek do negowania na tym etapie postępowania prawidłowości podjęcia wypłaty świadczenia w oparciu o wniosek złożony w grudniu 2013 r., albowiem, zgodnie z przepisem art. 129 ustawy o emeryturach i rentach, wypłata świadczenia, uprzednio zawieszonego, następuje od dnia kiedy ustała przyczyna zawieszenia, nie wcześniej niż od miesiąca zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty.