Sygn. akt V U 1013/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku Z. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 13 sierpnia 2015 r.

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1013/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 13 sierpnia 2015 r. odmówił ponownego ustalenia wysokości emerytury Z. F., gdyż nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury nie przekracza 250 %.

W odwołaniu od powyższej decyzji Z. F. zarzucił błędną interpretację art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu wskazał, że z treści ustawy nie wynika, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia po ponownym przeliczeniu musi być wyższy niż 250 %. W poprzednio wyliczonej emeryturze wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia był wyższy niż 250 %.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania wskazując w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie, że dokonał przeliczenia podstawy wymiaru zarobków przypadających w części lub w całości po przyznaniu świadczenia:

- z dobrowolnie wybranych przez emeryta 20 lat kalendarzowych, w których podlegał on ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia o ponowne ustalenie wysokości emerytury, tj. z lat 1982 – 2010, w wysokości 242,68 zł,

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek, tj. z lat 1999 – 2008, w wysokości 182,93 %.

Organ rentowy wskazał ponadto, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia z 10 kolejnych lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek, tj. z lat 1995 – 2004 wynosi 251,06 %, ale nie obejmuje wynagrodzenia przypadającego po przyznaniu emerytury.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy.

Z. F. urodził się w dniu (...)

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał wnioskodawcy od ustania z dniem 28 marca 2006 r. zatrudnienia prawo do emerytury górniczej. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjął wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych od stycznia 1995 r. do grudnia 2004 r. oraz wynoszący 251,06 % wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ograniczył do 250 %.

(n i e s p o r n e)

Z tytułu trwającego do 27 marca 2006 r. stosunku pracy Z. F. wypłacono w dniu 13 czerwca 2006 r. należną za 2005 r. nagrodę roczną.

D o w ó d: w tomie I akt emerytalnych: wniosek ubezpieczonego z 04 lipca 2006 r., k. 43,

zaświadczenie ZUS Rp-7, k. 45.

Po przyznaniu emerytury wnioskodawca kontynuował w czasie od 16 października 2008 r. do 31 grudnia 2010 r. zatrudnienie, uzyskując łączne wynagrodzenie za 2008 r. w kwocie 8.470,44 zł, za 2009 r. w kwocie 43.769, 04 zł i za 2010 r. w kwocie 45.799,82 zł.

D o w ó d: w aktach emerytalnych zaświadczenie z dnia: 06 lipca 2011 r.

Decyzją z dnia 29 lipca 2011 r. organ rentowy przyznał Z. F. prawo do emerytury górniczej, (...), od 12 lipca 2011 r. Po przyznaniu tego świadczenia wnioskodawca za 2012 r. uzyskał wynagrodzenie w łącznej kwocie 32.070,36 zł.

D o w ó d: w tomie III akt emerytalnych, pismo opatrzone datą 04.02.2012 r.

We wniosku z dnia 28 lipca 2015 r. ubezpieczony wniósł o przeliczenie jego emerytury (...) w oparciu o aktualną kwotę bazową na podstawie art. 1 ustawy z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wskazując że w poprzednio wyliczonej emeryturze wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia był wyższy niż 250 %.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 13 sierpnia 2015 r. odmówił ponownego ustalenia wysokości emerytury Z. F., gdyż nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury nie przekracza 250 %.

(n i e s p o r n e)

Obliczony zgodnie z art. 110a ustawy emerytalnej wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z dobrowolnie wybranych 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury wynosi 242,68 %. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony na podstawie wynagrodzenia z kolejnych 10 lat kalendarzowych przypadających przed zgłoszeniem wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury wynosi 182,93 %.

d o w ó d: pismo organu rentowego z 27.10.2015 r., k. 10.

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W świetle treści odwołania jego żądanie sprowadza się w istocie do wykładni przepisu art.110a ustawy z dnia 17 grudnia 198 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w brzmieniu nadanym przepisem art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.552). We wniesionym bowiem odwołaniu Z. F. wyraził przekonanie, że „… z treści (…) ustawy nie wynika, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia po ponownym przeliczeniu musi być wyższy niż 250 %. W poprzednio wyliczonej emeryturze wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia był wyższy niż 250 %.”

Zgodnie z art. 110a ustawy emerytalnej, wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250 %. Ponowne na podstawie normy art. 110a ustawy emerytalnej obliczenie emerytury polega na ustaleniu podstawy wymiaru świadczenia w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, pod warunkiem że ponownie obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia z art. 15 ust. 5 jest wyższy niż 250 %. Stąd Sąd nie podziela zaprezentowanej w odwołaniu wykładni omawianego przepisu, jako oczywiście błędnej. W przekonaniu Sądu obliczony decyzją w przedmiocie przyznania prawa do emerytury wskaźnik wysokości podstawy wymiaru pozostaje bez wpływu na ponowne obliczenie emerytury na podstawie art. 110a.

Należy także podkreślić, że podstawę ponownego obliczenia emerytury na podstawie omawianego art. 110a musi stanowić podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przypadająca choćby w części po przyznaniu świadczenia. Jak wynika zaś z opartego na piśmie organu rentowego z dnia 27 października 2015 r. ustalenia faktycznego, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony zgodnie z art. 110a ustawy emerytalnej zarówno z okresu dowolnie wybranych 20 lat kalendarzowych jak i kolejnych 10 lat kalendarzowych, przed zastosowaniem ograniczenia z art. 15 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jest niższy niż 250 %, bowiem wynosi - odpowiednio - 242,68 % i 182,93 %. Należy także zauważyć, iż ustalony na etapie przyznawania prawa do emerytury wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury, obliczony na poziomie 251,06 % tylko nieznacznie przekracza 250 %, zaś uwzględniana do ponownego obliczenia na podstawie art. 110a podstawa wymiaru składki po przyznaniu emerytury także jest w porównaniu do kwoty rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za analogiczny okres stosunkowo niska.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.