Sygn. akt VU 393/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania B. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. (...)

1. umarza postępowanie o przeliczenie emerytury w zakresie zaspokojonym decyzją z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r.

2. oddala odwołanie w pozostałej części;

Sygn. akt VU 393/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 stycznia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył B. P. podstawę wymiaru emerytury od dnia 1 września 2012r.

W dniu 1 marca 2013r. wnioskodawczyni B. P. wniosła odwołanie od decyzji z dnia 17 stycznia 2013r. Zarzuciła decyzji brak przyznania przeliczenia od dnia 1 lutego 2003r. do dnia 31 października 2012r przez co został naruszony art. 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. oraz art. 107 k.p.a. oraz brak dopuszczenia dodatkowych dowodów niezbędnych do załatwienia sprawy oraz uzasadnienia odstąpienia od wezwania do przedłożenia dodatkowych dowodów przez likwidatora Spółdzielni Pracy (...) w P. J. K., Powiatowy Urząd Pracy oraz właściwy referat ZUS przez co został naruszony § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 października 2011r. oraz art. 107 k.p.a. W konsekwencji wniosła o uchylenie w części zaskarżonej decyzji i ponowne rozpoznanie sprawy zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania.

Na rozprawie w dniu 24 maja 2013r. wnioskodawczyni sprecyzowała odwołanie w ten sposób, że wniosła o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem zarobków z lat 1983-1992, z uwzględnieniem jej rzeczywistych zarobków z:

- 1984r. przez uwzględnienie premii w wysokości 10.400zł.

- 1986r. przez uwzględnienie premii w wysokości 2.360zł.

- 1989r. z uwzględnieniem indeksacji płac;

- 1990r. z uwzględnieniem indeksacji płac za miesiąc maj, czerwiec oraz od sierpnia do 8 listopada;

Jednocześnie wnioskodawczyni podniosła, że nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi w/w składniki wynagrodzenia.

W piśmie procesowym z dnia 13 sierpnia 2013r. B. P. sprostowała odwołanie w ten sposób, iż wniosła o przeliczenie emerytury od dnia 1 stycznia 2010r. Ponadto wniosła o doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze emerytury wynagrodzeń, które powinny być przyznane w Spółdzielni Pracy (...) wP. po ponownym rozpoznaniu sprawy IV P 337/93 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. zgodnie z przedstawionymi przez nią w piśmie wyliczeniami ( pismo k. 166-173 akt). Wniosek ten następnie cofnęła w piśmie procesowym z dnia 1 października 2013r. (prolongata Sądu) str. 4 pkt (k. 247 akt).

W piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2013r. sprostowanym na rozprawie w dniu 25 listopada 2013r. B. P. wniosła o doliczenie do podstawy wymiaru emerytury dotychczas nieuwzględnionych wynagrodzeń osiągniętych w Spółdzielni Pracy (...) w P. a mianowicie:

1) za 1989r. – łącznie kwoty 291. 164zł., na którą składają się następujące kwoty:

- 30.090zł. z 20.03.1989r. oprocentowanie udziałów członkowskich;

- 25.280zł. z 15.05.1989r. premia motywacyjna za I kwartał 1989r.

-10.000zł. nagroda na dzień drukarza z 23.05.1989r.

- 8.500 zł. zł. z 10.08.1989r. dodatek do płac dla pracownika;

- 115.154zł. z 25.10.1989r. premia motywacyjna za III kwartał 1989r.

- 47.400zł. z 20.10.1989r. (dodatek do płac pracownika za miesiąc wrzesień - październik 1989r.)

- 15.500zł. z 9.10.1989r. (dodatek do płac dla pracownika)

- 39.200zł. z 7.11.1989r. (dodatek do płac dla pracownika)

, a ponadto kwoty 195.076zł. z tytułu wyrównania wynagrodzeń wypłaconych we wrześniu 1989r.

2) za 1990r.

-premii bilansowej za 1989r. wypłaconej w maju 1990r. stanowiącej 30,06% wynagrodzeń rocznych wnioskodawczyni, co daje kwotę 1.098.572zł. (gdyż taki % swojego rocznego wynagrodzenia tytułem premii bilansowanej otrzymała w 1990r. J. K.)

- dodatku do płac za styczeń 1990r. w wysokości 80.500zł. + 30.000zł. (tytułem sprostowania błędu matematycznego, który popełniła Spółdzielnia Pracy (...) przy wpisywaniu wynagrodzeń do druku Rp-7).

W piśmie procesowym z dnia 17 grudnia 2013r. organ rentowy wyjaśnił, że do podstawy wymiaru emerytury za rok 1989r. ze wskazanej przez wnioskodawczynię w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2013r. (k. 307 akt) kwoty 291.164zł. nie została jedynie doliczona kwota 8.500zł. z tytułu dodatku do płac, kwota 47.440zł. z tytułu dodatku do płac za wrzesień-październik 1989r. oraz kwota 30.090zł. z tytułu oprocentowania udziałów. Organ rentowy wyjaśnił, że do wynagrodzenia wnioskodawczyni za rok 1990r. nie została doliczona kwota 80.500zł., ponieważ z listy płac wynika, że kwota ta stanowi dodatek do płac dla członków rodziny, który w ocenie Sądu nie wchodzi do podstawy wymiaru.

Na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014r. wnioskodawczyni przyznała, że kwota 80.500zł. za miesiąc styczeń 1990r. była dodatkiem do płac dla członków rodziny (tzw. zasiłek rodzinny) i w związku z powyższym cofnęła wniosek o zaliczenie tej kwoty do jej wynagrodzenia za 1990r. Podtrzymała natomiast wniosek o doliczenie do wynagrodzenia premii bilansowej za 1989r. otrzymanej w maju 1990r. w kwocie 1.098.572zł., gdyż premię tę otrzymywali wszyscy pracownicy księgowości po zatwierdzeniu bilansu za poprzedni rok. Przyznała, że wyliczona przez nią premia bilansowa nie została ujęta w karcie jej wynagrodzeń i brak jest listy tej premii. Oświadczyła, że zgadza się z wysokością wynagrodzeń przyjętych przez organ rentowy do wyliczenia jej emerytury za lata 1984, 1986 z uwagi na to, że nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi otrzymanie wyższego wynagrodzenia. Wniosła o wyrównanie emerytury od dnia 4 października 2010r. tj. od daty złożenia odwołania od poprzednich decyzji, co do których toczyło się postępowanie sądowe przed tut. Sądem w sprawie VU 326/10 (k. 362 akt)..

W piśmie procesowym z dnia 12 lutego 2014r. wnioskodawczyni sprecyzowała odwołanie wnosząc o zaliczenie do podstawy wymiaru emerytury nieuwzględnionych przez organ rentowy składników wynagrodzenia tj. za 1989r. kwoty 30.090zł. z tytułu oprocentowania udziałów oraz kwoty 10.000zł. z tytułu nagrody na dzień drukarza oraz za 1990r. premii bilansowej w kwocie 1.098.572zł.

Na rozprawie w dniu 14 maja 2014r. wnioskodawczyni sprecyzowała ostatecznie odwołanie w ten sposób, że wniosła jedynie o zwiększenie podstawy wymiaru świadczenia przez doliczenie do wynagrodzenia za 1990r. premii bilansowej za rok 1989r. w kwocie 3.059.859zł. Jednocześnie oświadczyła, że rezygnuje z żądania doliczenia kwoty 10.000zł. otrzymanej na dzień drukarza w 1989r. z uwagi na to, że jej doliczenie nie wpływa na zmianę wskaźnika wymiaru świadczenia.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

B. P., urodzona dnia (...), od dnia 26 stycznia 2003r. ma przyznane prawo do emerytury. Decyzją z dnia 27 stycznia 2003r. organ rentowy wyliczył wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawczyni z 10 lat kalendarzowych od 1 stycznia 1983r. do dnia 31 grudnia 1992r. na 161,74 %., a emeryturę na kwotę 1625,97zł. Organ rentowy uwzględnił do ustalenia wysokości emerytury: 29 lat i 9 miesięcy okresów składkowych czyli 357 miesięcy oraz 4 lata, 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 53 miesiące.

(dowód: decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.z dnia 27.01.2003r.– k. 67akt emerytalnych plik I)

Decyzją z dnia 6 lutego 2003r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył wnioskodawczyni od 26 stycznia 2003r. emeryturę przez doliczenie do stażu pracy okresu składkowego od 1 grudnia 1991r. do 31 grudnia 1991r. oraz od 7 stycznia 2003r. do 26 stycznia 2003r. W wyniku powyższego wzrósł wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury do 163,77%. Organ rentowy uwzględnił do ustalenia wysokości emerytury: 29 lat i 10 miesięcy okresów składkowych czyli 358 miesięcy oraz 4 lata, 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 53 miesiące. Przy wyliczaniu podstawy wymiaru emerytury organ rentowy opierał się na zarobkach wnioskodawczyni wynikających z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionego przez Spółdzielnię Pracy (...) z 31 grudnia 1992r. Zaświadczenie to zostało sporządzone przez likwidatora Spółdzielni (...). Zarobki wnioskodawczyni na podstawie tego zaświadczenia wynosiły: za rok 1988r. – 1.338.328zł., za 1989r. 3.654.599zł., za rok 1990- 10.163.539zł.

W kwocie wynagrodzenia za 1989r. wynoszącej 3.654.599zł. mieści się kwota 10.000zł. z tytułu nagrody na dzień drukarza. Kwota ta została ujęta wraz z premią motywacyjną za I kwartał w wysokości 25.280zł. w zestawieniu składników wynagrodzenia wnioskodawczyni za 1989r. w kwocie 35.280zł.

(dowód: decyzja z dnia 6.02.2003r. – k. 85 akt emerytalnych plik I, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 31.12.1993r. – k. 33 akt, pismo organu rentowego z dnia 22.10.2013r. – k. 296 akt, zestawienie składników wynagrodzenia wnioskodawczyni za 1989r. uwzględnionych przy wyliczeniu emerytury w decyzji z 2003r. – k. 24 akt emerytalnych plik II, pismo organu rentowego z 16.04.2014r. – k. 431 akt )

We wniosku z dnia 9 grudnia 2009r. B. P. wniosła o przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1967-1977 wskazanych w legitymacji ubezpieczeniowej znajdującej się w aktach emerytalnych.

(dowód: wniosek k. 143 akt emerytalnych plik I)

We wniosku z dnia 4 stycznia 2010r. B. P. wniosła o przeliczenie podstawy wymiaru i stażu pracy przez doliczenie okresu od października 1991r. do listopada 1991r. w Zakładzie Budowlano-Handlowym (...) w P. jako okresu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej z synem K. P. oraz okresu od grudnia 1990r. do około 1992r. jako współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej z W. D.- Zakład Produkcyjno-Handlowy (...) w R.

(dowód: wniosek – k. 155 akt emerytalnych plik I)

Decyzją z dnia 18 stycznia 2010r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.przeliczył wnioskodawczyni od 1 lutego 2010r. emeryturę przez doliczenie do stażu pracy okresu nieskładkowego od 15 czerwca 1971r. do dnia 30 października 1971r. (urlop wychowawczy). W wyniku powyższego wzrósł wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury nie uległ zmianie i wyniósł 163,77%. Organ rentowy uwzględnił do ustalenia wysokości emerytury: 29 lat i 6 miesięcy okresów składkowych czyli 354 miesiące oraz 4 lata, 10 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 58 miesiące.

(dowód: decyzja z 18.01.2010r. – k. 213 akt emerytalnych plik I)

Decyzją z dnia 21 stycznia 2010r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.. – po rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 9 grudnia 2009r.– odmówił przeliczenia podstawy wymiaru ostatnio przyjętej do obliczenia wysokości świadczenia oraz odmówił przeliczenia wymiaru w myśl art. 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.

(dowód: decyzja z dnia 21 stycznia 2010r. – k. 205 akt emerytalnych plik I)

Decyzją z dnia 22 stycznia 2010r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – po rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 4 stycznia 2010r.– odmówił przeliczenia wysokości świadczenia poprzez uwzględnienie okresów ubezpieczenia oraz zmiany terminu płatności.

(dowód: decyzja z dnia 22.01.2010r. – k. 207 akt emerytalnych plik I)

Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2012r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie VU 326/10 oddalił odwołanie B. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 21 stycznia 2010r., 22 stycznia 2010r. i 6 lutego 2003r., umorzył postępowanie w zakresie dotyczącym odwołania od decyzji z dnia 18 stycznia 2010r. i przekazał do rozpoznania organowi rentowemu wniosek ubezpieczonej z dnia 1 marca 2012r. o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1984-1990.

Apelacja B. P. od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2013r. sygn. akt III AUa 1291/12.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 30 kwietnia 2012r. – akta VU 326/10, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2013r. sygn. akt III AUa 1291/12 – akta VU 326/10)

W dniu 7 września 2012r. B. P. wniosła o przeliczenie emerytury poprzez uwzględnienie brakujących wynagrodzeń:

- 5.600zł. – kwota wypłacona w dniu 17.02. 1984r. jako zaliczka premii bilansowej za 1983r.;

- 6000zł. – jako różnica wynikająca z błędnego podsumowania karty wynagrodzeń za 1986r.

-48.600zł. – dodatek do płac za miesiąc wrzesień 1989r.;

-21.000zł. – dodatek do płac za miesiąc sierpień 1989r.;

- 49.955zł. - jako różnica wynikająca z błędnego podsumowania karty wynagrodzeń za 1990r.;

- 530.614zł. – indeksacja płac za okres od stycznia do marca 1990r.;

- 181.795zł.- indeksacja płac za kwiecień 1990r.;

- indeksacji płac od stycznia do września 1989r.;

- indeksacji płac za maj i czerwiec 1990r. oraz od sierpnia do grudnia 1990r.;

(dowód: wniosek z dnia 7.09.2012r. – k. 1-2 akt emerytalnych plik II, dokumenty załączone do wniosku – k. 3-11 akt emerytalnych plik II)

Do wniosku B. P. załączyła karty wynagrodzeń za lata 1984-1987, 1989-1990, listę wypłaconej premii bilansowej za 1983r. w 1984r., listy wypłaconych dodatków do płac, listę indeksacji płac za okres od stycznia do marca 1990r. oraz za kwiecień 1990r.

Decyzją z dnia 28 grudnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.– po rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 7 września 2012r.– odmówił przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia.

(dowód: decyzja z dnia 28.12.2012r. – k. 22 akt emerytalnych plik II)

W dniu 10 stycznia 2013r. wnioskodawczyni złożyła skargę na decyzję z dnia 28 grudnia 2012r., w której wniosła o uchylenie przedmiotowej decyzji. Skarga ta została przekazana przez ZUS do ponownego merytorycznego rozpoznania.

(dowód: skarga – z 15.01. 2013r. – k. 31 akt emerytalnych plik II, pismo z dnia 23 stycznia 2013r. – k. 30 akt emerytalnych plik II)

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 stycznia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – po ponownym rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 7 września 2012r.– przeliczył emeryturę wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 września 2012r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych z okresu od dnia 1 stycznia 1983r. do dnia 31 grudnia 1992r., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wzrósł do 164,93%. Organ rentowy uwzględnił do ustalenia wysokości emerytury: 29 lat i 6 miesięcy okresów składkowych czyli 354 miesiące oraz 4 lata, 10 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 58 miesiące.

Przy ustalaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury organ rentowy uwzględnił na podstawie przedłożonej przez ubezpieczoną dokumentacji następujące dodatkowe składniki wynagrodzenia:

- w 1984r.- kwotę 5570zł. (doliczono premię bilansową w kwocie 5.600zł. i skorygowano błąd w poprzednich wyliczeniach, który wynosił 30zł.)

- w 1986r. - kwotę 6000zł.

- w 1989r. - kwotę 22.500zł. (doliczono dodatek do płac dla pracowników za sierpień 7000zł. i za wrzesień 15.500zł.)

- w 1990r. kwotę 732.364zł. (doliczono dodatek z tytułu indeksacji za miesiąc styczeń, luty, marzec 1990r. w kwocie 530.614zł., dodatek z tytułu indeksacji za miesiąc kwiecień 1990r. w kwocie 181.795zł. oraz kwotę 19.995zł. z tytułu skorygowania błędu wynikającego ze zsumowania składników wynagrodzenia w karcie wynagrodzenia za 1990r. popełnionego przez osobę sporządzającą kartę wynagrodzenia)

Podstawa wymiaru świadczenia wnioskodawczyni w zaskarżonej decyzji za rok 1989r. wyniosła 3.677.099zł., a za rok 1990 – 10.895.903zł.

(dowód: decyzja z dnia 17.01.2013r. – k. 29 akt emerytalnych plik II, pismo ZUS z dnia 17.10.2013r. – k. 57akt emerytalnych plik II, zestawienie składników wynagrodzenia za 1989r. i 1990r. – k. 24 akt emerytalnych plik II)

Decyzją z dnia 5 grudnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – po ponownym rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 7 września 2012r.– przeliczył emeryturę wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 września 2012r. przez doliczenie do wynagrodzenia za 1990r. kwoty 30.000zł., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wzrósł do 164,96%.

(dowód: decyzja z dnia 5.12.2013r. – akta emerytalne plik II)

Decyzją z dnia 6 lutego 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.przeliczył emeryturę wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 listopada 2013r. przez doliczenie do wynagrodzenia za 1989r. dodatkowego wynagrodzenia za sierpień w kwocie 8.500zł. oraz za wrzesień i październik 1989r. w kwocie 47.400zł., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wzrósł do 165,18%.

(dowód: decyzja z dnia 6 lutego 2014r. – akta emerytalne plik II)

W okresie od dnia 16 marca 1982r. do dnia 8 listopada 1990r. B. P. była zatrudniona w Spółdzielni Pracy (...) w P. w pełnym wymiarze godzin na stanowisku głównego księgowego. W chwili ustania zatrudnienia wynagrodzenie wnioskodawczyni składało się z wynagrodzenia zasadniczego w kwocie 687.400zł., dodatku funkcyjnego w kwocie 177.600zł., dodatku stażowego oraz premii regulaminowej w wysokości 50%.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 4.10.1993r.– k. 56 akt )

W dniu 15 października 1990r. wnioskodawczyni została odwołana ze stanowiska głównego księgowego przez Spółdzielnię Pracy (...) wP. i jednocześnie wypowiedziano jej warunki pracy i płacy proponując stanowisko starszego księgowego z obniżeniem dotychczasowego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni zarzucono narażenie Spółdzielni na straty finansowe. Konflikt pomiędzy wnioskodawczynią a pracodawcą rozpoczął się w pierwszym kwartale 1990r., po tym jak Walne Zgromadzenie Spółdzielni negatywnie oceniło pracę kierownika Spółdzielni (...).

W dniu 8 listopada 1990r. Rada Nadzorcza Spółdzielni podjęła uchwałę o wykluczeniu powódki ze Spółdzielni. B. P. została pozbawiona premii regulaminowej za październik 1990r.

B. P. w pozwach przeciwko Spółdzielni Pracy (...) w P. domagała się uznania za bezskuteczne wypowiedzenia jej warunków pracy i płacy z dnia 15 października 1990r., uchylenia uchwały Rady Nadzorczej Spółdzielni z 8 listopada 1990r. o wykluczeniu jej z członków Spółdzielni oraz zasądzenia premii regulaminowej za październik 1990r. z odsetkami.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 30 września 1991r. sygn. akt IV P 420/90 oddalił powództwa B. P.. Sąd Wojewódzki w Łodzi wyrokiem z dnia 22 stycznia 1992r. w sprawie VII Pr 622/91 oddalił rewizję B. P. od wyroku Sądu Rejonowego.

Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 12 lutego 1993r. w sprawie I PRN 70/92 na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi w sprawie VII Pr 622/91 uchylił zaskarżony wyrok i poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 30 września 1991r. sygn. akt IV P 420/90 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Tryb.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie IV P 337/93 umorzył postępowanie w sprawie z uwagi na zawarcie przez strony w dniu 29 września 1993r. ugody.

Akta sprawy IVP 337/93 zostały przekazane do zniszczenia.

(dowód: wyrok Sądu Najwyższego w sprawie I PRN 70/92 wraz z uzasadnieniem – k. 103-106 akt, pismo Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 24 czerwca 2011r. – k. 107 akt, pismo Prezesa Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 6.06.2011r. – k.180-182 akt, pismo wnioskodawczyni – k. 248 akt )

Po zakończeniu przedmiotowej sprawy syndyk Spółdzielni Pracy (...) A. S. w dniu 4 października 1993r. wystawiła B. P. sprostowane świadectwo pracy w zakresie przyczyny ustania stosunku, zaznaczając że stosunek pracy uległ rozwiązaniu na podstawie porozumienia stron. Świadectwo pracy wystawiła na podstawie dokumentów osobowych wnioskodawczyni, które były załączone do sprawy sądowej IV P 420/90.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 4.10.1993r.– k. 56 akt, zeznania świadka A. S. protokół rozprawy z dnia 2 października 2013r. od minuty 37.07 do minuty 52.15 )

Z dniem 18 marca 1992r. została otworzona likwidacja Spółdzielni Pracy (...) w P. Tryb. Likwidatorem Spółdzielni postanowieniem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 18 marca 1992r. została ustanowiona J. K., która po odejściu z pracy wnioskodawczyni pracowała na stanowisku głównej księgowej, a wcześniej była zastępcą głównej księgowej. W dniu 15 lutego 1993r. wniosła ona o ogłoszenie upadłości Spółdzielni. Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 1993r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie GU21/93 ogłosił upadłość Spółdzielni Pracy (...) w P. Tryb., a syndykiem masy upadłości wyznaczył A. S..

J. K. przechowywała akta osobowe pracowników Spółdzielni Pracy (...) w P. do 10 grudnia 2003r., a następnie przekazała je do (...) Spółki z o.o. w K.. Wśród przechowywanych przez nią akt pracowniczych nie było akt osobowych wnioskodawczyni, gdyż te zostały przekazane do sprawy sądowej IV P 420/90.

(dowód: postanowienie(...) oraz postanowienie z dnia 26 kwietnia 1993r (...).– koperta k. 183 akt, zeznania świadka J. K. – protokół rozprawy z dnia 20 sierpnia 2013r. od minuty 13.06 do minuty 51.45 akt, umowa przechowania – k. koperta k.201 akt)

W zespole akt Spółdzielni Pracy (...) wP. przechowywanych przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. brak jest: - dokumentacji osobowej B. P.;

- zwolnień lekarskich za okres 10-11.1990r.,

- list wynagrodzeń administracji za czerwiec 1990r.,

- list indeksacji płac administracji za okres od stycznia do listopada 1989r., (są listy premii, wyrównania i dodatki do płac),

- list indeksacji płac administracji za 05-06.1990r. oraz za 08-11.1990r. (są listy indeksacji płac pracowników umysłowych za 01-04 i 12.1990r.),

- miesięcznych zestawień wynagrodzeń Spółdzielni, od których zostały opłacone składki ZUS za okres od 1982r. do 1990r.,

- miesięcznych rozliczeń deklaracji składek ZUS za okres 1982-1990,

- premii regulaminowej wypłaconej w styczniu 1984r. w kwocie 10.400zł.

- premii motywacyjnej wypłaconej w styczniu 1986r. w kwocie 2360zł.

- premii bilansowej za 1989r. wypłaconej w 1990r.

(dowód: pismo z dnia 12.06.2013r. – k. 140 akt, pismo z (...) Spółki z o.o. w K. z dnia 10 września 2013r. – k. 210 akt, pismo z dnia 18.12.2013r. – k. 330 akt)

Powiatowy Urząd Pracy w P. nie dysponuje legitymacją ubezpieczeniową B. P. i nie przekazywał do ZUS żadnych dokumentów w związku z ubieganiem się B. P. o uprawnienia emerytalne. Nie przekazywał też do ZUS dokumentów dotyczących zasiłku przedemerytalnego pobieranego przez wnioskodawczynię.

(dowód: pismo Powiatowego Urzędu Pracy w P.z dnia 24 kwietnia 2013r. – k. 24-25 akt, pismo Powiatowego Urzędu Pracy w P. z dnia 5 czerwca 2013r. – k. 137 akt, pismo Powiatowego Urzędu Pracy wP. z dnia 30 sierpnia 2013r. – k. 204 akt, pismo Powiatowego Urzędu Pracy w P. z dnia 15 października 2013r. – k. 295 akt )

Do wniosku o emeryturę złożonego w dniu 6 stycznia 2003r. wnioskodawczyni nie przedłożyła legitymacji ubezpieczeniowej z 20.04.1979r. Wnioskodawczyni złożyła w ZUS jedynie legitymację ubezpieczeniową z dnia 1 września 1967r. przy wniosku o przeliczenie świadczenia z dnia 9 grudnia 2009r.. Oryginał tej legitymacji został wydany wnioskodawczyni, a w aktach emerytalnych znajduje się jedynie kserokopia w/w legitymacji ubezpieczeniowej.

(dowód pismo z dnia 10.08.2010r. akta emerytalne plik I, kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej – k. 145 akt emerytalnych plik I)

Wnioskodawczyni wszystkie otrzymane przez siebie składniki wynagrodzenia z okresu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...) wP. miała wpisywane w karty wynagrodzeń. Ubezpieczona sama sporządzała karty wynagrodzeń. J. K. wypełniła zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wnioskodawczyni z dnia 31 grudnia 1992r. jako likwidator Spółdzielni na podstawie kart wynagrodzeń wnioskodawczyni. Nie wypełniła wszystkich rubryk w tym zaświadczeniu, gdyż nie dysponowała aktami osobowymi wnioskodawczyni, gdyż te były dołączone do sprawy sądowej.

(dowód: zeznania świadka J. K. – protokół rozprawy z dnia 20 sierpnia 2013r. od minuty 13.06 do minuty 51.45, pismo J. K. z dnia 15.10.2013r. – k. 293-294 akt, zaświadczenie z dnia 31 grudnia 1992r. – k. 33 akt emerytalnych plik II)

Premię bilansową otrzymywali pracownicy księgowości, w tym główny księgowy, za sporządzenie bilansu finansowego rocznego na podstawie obowiązującego w Spółdzielni regulaminu premii bilansowej. Bilans roczny był sporządzany do końca stycznia kolejnego roku. Premia bilansowa była wypłacana po zatwierdzeniu bilansu za dany rok przez władze Spółdzielni w kolejnym roku w pierwszym kwartale. Bilans roczny był sporządzany przez pracowników księgowości, nadzorowanych przez głównego księgowego. Wysokość premii bilansowej zależała od wypracowanego zysku Spółdzielni. Wysokość premii bilansowej dla pracowników proponował główny księgowy na podstawie wypracowanego zysku oraz regulaminu premii bilansowej. Wysokość premii bilansowej zatwierdzały władze Spółdzielni. Wysokość premii bilansowej była ustalana w stosunku procentowym do rocznego wynagrodzenia danego pracownika.

(dowód: zeznania świadka A. C. – protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2014r. – od minuty 12:43 do minuty 21:43, zeznania świadka T. M. - protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2014r. – od minuty 21:44 od 27:12, zeznania wnioskodawczyni – protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2014r. od minuty 42:36 do minuty 54:01)

W 1989r. premię bilansową otrzymali następujący pracownicy działu księgowości:

- B. P. -110.527zł.

- T. B.- 90.011zł.

-T. M. – 62.520zł.

- B. B.- 61.627zł.

-A. C. – 52.480zł.

- D. R. – 56.335zł.

(dowód: lista płac z 6.02. 1989r. – w aktach ze (...) w K.)

Pracownice księgowości Spółdzielni Pracy (...) w P. Tryb. w maju 1990r. otrzymały premię bilansową za 1989r. w następującej wysokości:

- J. K. - w kwocie 697.764zł.

- D. R. – w kwocie 591.099zł. (jej roczne zarobki w roku 1989r. wyniosły 1.602.430zł.)

-T. M. – w kwocie 501.066zł. (jej roczne zarobki w roku 1989r. wyniosły 1.625.700zł.)

(dowód: karta wynagrodzenia za 1990r. – k. 215 akt, karty wynagrodzeń D. R. i T. M. za lata 1989-1990 – w aktach ze (...) w K.)

W 1989r. wnioskodawczyni otrzymała następujące dodatki:

- w marcu 1989r. kwotę 30.090zł. z tytułu oprocentowania udziałów członkowskich za 1988r.;

- w marcu 1989r. – 68.670zł. z tytułu podziału czystej nadwyżki za 1988r. dla członków Spółdzielni tzw. premia z zysku ;

- w kwietniu 1989r. - wyrównanie płac za marzec 1989 w kwocie 38.482zł.

- we wrześniu 1989r. – wyrównanie płac za lipiec i sierpień 1989r. w kwocie 175.334zł.

- w maju 1989r. – premię motywacyjną za I kwartał 1989r. w kwocie 25.280zł.

- w lipcu 1989r – premię motywacyjną za II kwartał 1989r. w kwocie 58.442 zł.

- w październiku 1989r.- premię motywacyjną za III kwartał 1989r. w kwocie 115.194zł.

- w miesiącu sierpniu 1989r. - dodatek do płac dla pracownika w kwocie 8.500zł. (dodatek ten został doliczony wnioskodawczyni do podstawy wymiaru emerytury decyzją organu rentowego z dnia 6 lutego 2014r.) oraz wyrównanie dodatku do plac za miesiąc sierpień 1989r. w kwocie 7000zł. (doliczone do podstawy wymiaru emerytury zaskarżoną decyzją)

- w miesiącu wrześniu 1989r. i październiku 1989r. dodatek do płac dla pracownika po 23.700zł. łącznie 47.400zł. (dodatek ten został doliczony wnioskodawczyni do podstawy wymiaru emerytury decyzją organu rentowego z dnia 6 lutego 2014r.)

- w miesiącu listopadzie 1989r. - dodatek do płac dla pracownika w kwocie 39.200zł.

- w dniu 23 maja 1989r. nagrodę na dzień drukarza w kwocie 10.000zł.

- w grudniu 1989r. kwotę 162.706zł. z tytułu indeksacji;

(dowód: lista dodatków do płac za miesiąc sierpień 1989r. oraz wrzesień-październik 1989r., lista dodatku do płac dla członków rodzin za styczeń 1990r.– w aktach ze (...) w K., lista płac z 23 maja 1989r., lista płac z 20.03.1989r. – w aktach ze (...) w K., lista płac z 23 maja 1989r.- k. 365 )

W 1990r. wnioskodawczyni otrzymała następujące dodatki:

- maj 1990r. – 530.614zł. – z tytułu indeksacji za miesiąc styczeń, luty, marzec 1990r.

- czerwiec 1990r. – 181.795zł. – z tytułu indeksacji za miesiąc kwiecień 1990r.

(dowód: listy płac - w aktach ze (...) w K.)

W miesiącu styczniu 1990r. wnioskodawczyni otrzymała dodatek dla członków rodzin w kwocie 80.500zł. Dodatek ten nie został przez organ rentowy doliczony do podstawy wymiaru emerytury wnioskodawczyni, gdyż nie stanowi on podstawy wymiaru składek.

(dowód: lista płac - w aktach ze (...) w K.)

W zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz w karcie wynagrodzenia wnioskodawczyni brak adnotacji o tym, by wnioskodawczyni w 1990r. pobrała premię bilansową za 1989r.

(dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 31 grudnia 1992r. – k. 23 akt emerytalnych plik I, karta wynagrodzenia wnioskodawczyni za 1990r. – k. 12 akt emerytalnych plik II, zeznania wnioskodawczyni – protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2014r. od minuty 42:36 do minuty 54:01)

W piśmie procesowym z dnia 13 sierpnia 2013r. B. P. cofnęła nierozpatrzony przez ZUS wniosek zawarty w piśmie procesowym z dnia 1 marca 2012r. o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1984-1990 przekazany przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2012r. w sprawie VU 326/10 do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

(dowód: pismo z dnia 13.08.2013r. – k. 166 akt)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 477 13 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji nie ma wpływu na bieg sprawy.

W decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – po ponownym rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 7 września 2012r.– przeliczył emeryturę wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 września 2012r. przez doliczenie do jej wynagrodzenia za 1990r. żądanej przez nią w odwołaniu od zaskarżonej decyzji kwoty 30.000zł. Kwota ta była wynikiem sprostowania błędu w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 31.12. 1992r. na podstawie przedłożonych przez skarżącą kart wynagrodzeń (pismo wnioskodawczyni k. 345 akt).

Natomiast decyzją z dnia 6 lutego 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył emeryturę wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 listopada 2013r. przez doliczenie żądanego przez nią w odwołaniu od zaskarżonej decyzji dodatkowego wynagrodzenia do wynagrodzenia za 1989r. za sierpień w kwocie 8.500zł. oraz za wrzesień i październik 1989r. w kwocie 47.400zł., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wzrósł do 165,18%.

Biorąc pod uwagę, że organ rentowy przed rozstrzygnięciem sprawy przez Sąd wydał decyzje z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r., w których częściowo uwzględnił żądanie B. P. o przeliczenie emerytury, Sąd w tym zakresie na podstawie art. 477 13 k.p.c. umorzył postępowanie w sprawie. Bezprzedmiotowym było bowiem doliczanie wnioskodawczyni do wynagrodzenia dodatkowych żądanych przez nią w odwołaniu składników wynagrodzenia tj. kwoty 30.000zł. w 1990r., oraz kwoty 8.500zł. i 47.400zł. w 1989r., z uwagi na to, że w/w kwoty zostały już uwzględnione w podstawie wymiaru świadczenia ubezpieczonej w decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r. Od nowo wydanych decyzji wnioskodawczyni służą nowe środki odwoławcze. Wnioskodawczyni w związku z umorzeniem postępowania w zakresie objętym decyzjami z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r. nie może w przedmiotowej sprawie kwestionować ustalonej w decyzjach z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r. daty przeliczenia emerytury. Jeżeli wnioskodawczyni nie zgadza się z datą przyznania przeliczenia emerytury, kwestie te powinna podnosić w odwołaniach złożonych od decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r. Przedmiot rozpoznania sprawy wyznacza bowiem zaskarżona decyzja. Skoro Sąd w ramach niniejszego odwołania nie zajmował się w/w dodatkowymi składnikami wynagrodzenia ubezpieczonej wobec ich objęcia zakresem decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r. i umorzeniem w tej części postępowania, to nie może także wypowiedzieć się co do daty przyznania przeliczenia w zakresie tych uwzględnionych przez organ rentowy składników. Te ustalenia są bowiem objęte treścią decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r., które nie są przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie. Sąd rozpoznaje odwołanie wyłącznie od decyzji z dnia 17 stycznia 2013r. Dlatego Sąd w niniejszym postępowaniu nie zajmował się datą przyznania przeliczenia emerytury wynikającej z decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. i 6 lutego 2014r.

Odwołanie wnioskodawczyni w części dotychczas nie zaspokojonej przez organ rentowy nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 114 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. O ile podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości mogą być tylko i wyłącznie nowe dowody, a zatem takie które nie były znane organowi rentowemu w poprzednim postępowaniu, to przymiot nowości nie dotyczy ujawnionych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji. A zatem podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości nie muszą być okoliczności, na które osoba ubiegająca się o świadczenia lub organ rentowy nie mogły powołać się w poprzednim postępowaniu, lecz takie, które powinny być znane przy dołożeniu minimum staranności, ale na skutek błędu lub przeoczenia nie zostały uwzględnione w poprzednim postępowaniu, a powodujące pominięcie ustalenia istnienia jednego z warunków uprawniających do świadczeń (tak. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 2010-05-26, II UK 354/09).

Przepis art. 111 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS pozwala na ponowne obliczenie wysokości emerytury lub renty , z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni wnioskiem z dnia 7 września 2012r. domagała się przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu dodatkowych składników wynagrodzenia uzyskiwanych w Spółdzielni Pracy (...) w P., gdzie była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku głównej księgowej, w okresie od dnia 16 marca 1982r. do dnia 8 listopada 1990r., na dowód czego przedstawiła: karty wynagrodzeń za lata 1984-1987, 1989-1990, listę wypłaconej premii bilansowej za 1983r. w 1984r., listy wypłaconych dodatków do płac, listę indeksacji płac za okres od stycznia do marca 1990r. oraz za kwiecień 1990r.

B. P. we wniosku z 7 września 2012r. wniosła o przeliczenie emerytury poprzez uwzględnienie brakujących wynagrodzeń:

- 5.600zł. – kwota wypłacona w dniu 17.02. 1984r. jako zaliczka premii bilansowej za 1983r.;

- 6000zł. – jako różnica wynikająca z błędnego podsumowania karty wynagrodzeń za 1986r.

- 48.600zł. – dodatek do płac za miesiąc wrzesień 1989r.;

- 21.000zł. – dodatek do płac za miesiąc sierpień 1989r.;

- 49.955zł. - jako różnica wynikająca z błędnego podsumowania karty wynagrodzeń za 1990r.;

- 530.614zł. – indeksacja płac za okres od stycznia do marca 1990r.;

- 181.795zł.- indeksacja płac za kwiecień 1990r.;

- indeksacji płac od stycznia do września 1989r.;

- indeksacji płac za maj i czerwiec 1990r. oraz od sierpnia do grudnia 1990r.;

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 stycznia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył emeryturę wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 września 2012r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych z okresu od dnia 1 stycznia 1983r. do dnia 31 grudnia 1992r., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wzrósł do 164,93%. Organ rentowy uwzględnił do ustalenia wysokości emerytury: 29 lat i 6 miesięcy okresów składkowych czyli 354 miesiące oraz 4 lata, 10 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 58 miesiące.

Przy ustalaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury organ rentowy uwzględnił na podstawie przedłożonej przez ubezpieczoną dokumentacji następujące dodatkowe składniki wynagrodzenia:

- w 1984r.- kwotę 5570zł. (doliczono premię bilansową w kwocie 5.600zł. i skorygowano błąd w poprzednich wyliczeniach, który wynosił 30zł.)

- w 1986r. - kwotę 6000zł. (doliczył różnicę wynikającą z błędnego podsumowania karty wynagrodzeń za 1986r. popełnionego przez osobę sporządzającą kartę wynagrodzeń)

- w 1989r. - kwotę 22.500zł. (doliczono dodatek do płac dla pracowników za sierpień 7000zł. i za wrzesień 15.500zł.)

- w 1990r. kwotę 732.364zł. (doliczono dodatek z tytułu indeksacji za miesiąc styczeń, luty, marzec 1990r. w kwocie 530.614zł., dodatek z tytułu indeksacji za miesiąc kwiecień 1990r. w kwocie 181.795zł. oraz kwotę 19.995zł. z tytułu skorygowania błędu wynikającego ze zsumowania składników wynagrodzenia w karcie wynagrodzenia za 1990r. popełnionego przez osobę sporządzającą kartę wynagrodzenia).

Kolejnymi decyzjami wydanymi w toku niniejszego postępowania organ rentowy uwzględnił następujące składniki wynagrodzenia wnioskodawczyni:

- w 1990r. kwotę 30.000zł. z tytułu skorygowania błędu wynikającego ze zsumowania składników wynagrodzenia w karcie wynagrodzenia za 1990r. popełnionego przez osobę sporządzającą kartę wynagrodzenia – decyzja z 5 grudnia 2013r.;

- w 1989r. dodatek do płac dla pracownika za sierpień w kwocie 8.500zł. oraz za wrzesień i październik 1989r. w kwocie 47.400zł. - decyzją z dnia 6 lutego 2014r.

W toku niniejszego postępowania wnioskodawczyni wniosła dodatkowo o uwzględnienie w podstawie wymiaru świadczenia za 1984r. premii w wysokości 10.400zł. oraz w podstawie za 1986r. - premii w wysokości 2.360zł. oraz indeksacji płac od stycznia do września 1989r., za maj i czerwiec 1990r. oraz od sierpnia do grudnia 1990r.;

Na kartach wynagrodzeń wnioskodawczyni za rok 1984 (k. 7 akt emerytalnych plik II) oraz za 1986r. (k.9 akt emerytalnych plik II) nie ma odnotowanych żądanych przez ubezpieczoną premii. Podobnie jak brak jakichkolwiek dowodów na otrzymanie przez skarżącą indeksacji za okres od stycznia do września 1989r za maj i czerwiec 1990r. oraz okres od sierpnia do grudnia 1990r. Wnioskodawczyni w toku niniejszego postępowania nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów na to, że w w/w latach otrzymała przedmiotowe premie oraz indeksacje.

Należy zaś podkreślić, że wbrew prezentowanemu w sprawie przez skarżącą stanowisku, to na niej stosownie do treści art. 6 k.c., a nie na Sądzie, czy organie rentowym, spoczywa ciężar wykazania wysokości podstawy wymiaru świadczenia. To wnioskodawczyni winna przedstawić niezbędne dokumenty bądź inne dowody, aby wykazać, że jej podstawa świadczenia była w spornym okresie wyższa niż ustalona przez organ rentowy. Sąd nie ma obowiązku wyręczania ubezpieczonej i poszukiwania za nią niezbędnych w sprawie dowodów. Wnioskodawczyni nie sprostała nałożonemu na nią z mocy art. 6 k.c. obowiązkowi, dlatego Sąd nie uwzględnił w podstawie wymiaru świadczenia za 1984r. premii w wysokości 10.400zł. oraz w podstawie za 1986r. - premii w wysokości 2.360zł. oraz indeksacji płac za okres od stycznia do września 1989r., indeksacji płac za maj i czerwiec 1990r. oraz indeksacji płac za okres od sierpnia do grudnia 1990r.

Wnioskodawczyni nie wykazała także faktu otrzymania w 1990r. premii bilansowej za 1989r. Wprawdzie z zeznań świadków A. C. i T. M. wynika, że główny księgowy, a na takim stanowisku była zatrudniona skarżąca- tak samo jak inni pracownicy księgowości otrzymywał premię bilansową, co potwierdza lista premii bilansowych wypłaconych w 1989r., na której widnieje nazwisko skarżącej wśród osób, które w 1989r. taką premię otrzymały. Nie mniej świadkowie A. C. i T. M. nie były w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy wnioskodawczyni także w 1990r. otrzymała premię bilansową za 1989r. Również J. K., która była zastępcą głównej księgowej złożyła w dniu 2 grudnia 2013r. pisemne oświadczenie, że nie pamięta, czy skarżąca w 1990r. otrzymała premię bilansową (k. 325 akt). Z uwagi na treść tego oświadczenia oraz fakt, że J. K. została przesłuchana już w charakterze świadka na okoliczność tego, co stało się z dokumentacją osobową i płacową skarżącej za sporny okres, Sąd oddalił kolejny wniosek ubezpieczonej o jej przesłuchanie w charakterze świadka, gdyż dotyczył tych samych okoliczności.

Również niecelowe było żądanie od J. K. dokumentacji osobowej i płacowej wnioskodawczyni wobec treści jej zeznań, że taką dokumentacją nie dysponuje. J. K. oświadczyła, że wszelką dokumentację pracowników Spółdzielni Pracy (...) w P. przechowywała z racji pełnienia funkcji likwidatora u siebie w domu, a następnie w 2003r. przekazała ją do (...) w K.. Wśród przechowywanej przez nią dokumentacji nie było jednak dokumentacji osobowej wnioskodawczyni. Ta według wiedzy J. K. została bowiem załączona do akt sprawy sądowej, która toczyła się z powództwa wnioskodawczyni przeciwko Spółdzielni przed Sądem Rejonowym w Piotrkowie Tryb. (IVP 431/90 po zmianie numeru IVP 337/93). Przedmiotowa sprawa zakończyła się w 1993r., a akta tej sprawy jako zaliczone do kategorii B zostały zniszczona po upływie lat 10. Prezes Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w piśmie z dnia 6 czerwca 2011r. (k.180-182 akt) wyjaśnił wnioskodawczyni podstawę prawną zaliczenia w/w akt sprawy do kategorii B. Wbrew stanowisku skarżącej sprawa, w której wniesiono rewizję nadzwyczajną ( a taką sprawą była sprawa IVP 431/90 po zmianie numeru IVP 337/93), nie jest sprawą, którą należy zaliczyć do kategorii A. Do kategorii A zalicza się akta spraw, w których Sąd przekazał zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, co w w/w sprawie nie miało miejsca. Z uwagi na zniszczenie akt w/w sprawy nie można obecnie ustalić co stało się z dokumentacją osobową ubezpieczonej, która była załączona do akt sprawy IVP 431/90 po zmianie numeru IVP 337/93. Dokumentacji tej brak także w (...) w K.. Także syndyk Spółdzielni Pracy (...) nie ma wiedzy co do tego, co się stało z dokumentacją osobową wnioskodawczyni. Sąd nie ma podstaw do tego by kwestionować prawdziwość zeznań J. K., a tym bardziej by stawiać jej zarzut popełnienia przestępstwa złożenia fałszywych zeznań i zawiadamiać o tym organy ścigania, jak chce skarżąca. Dlatego zmierzające w tym kierunku wnioski skarżącej Sąd oddalił jako bezpodstawne.

Jednocześnie ze znajdującej się w aktach sprawy karty wynagrodzeń wnioskodawczyni za 1990r. wynika wprost, że w 1990r. nie otrzymała ona premii bilansowej. Co znamienne w 1989r., kiedy wnioskodawczyni taką premię bilansową otrzymała fakt ten jest odnotowany nie tylko na liście wypłaconych premii bilansowych za 1989r., ale także w karcie jej wynagrodzeń za 1989r. A wszak karty wynagrodzeń – jak wynika z zeznań J. K. – sporządzała sama wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni twierdzi zaś, że była skrupulatna w sporządzaniu wszelkiej dokumentacji księgowej. Należy przypomnieć, że w 1990r. pracodawca zarzucił wnioskodawczyni narażenie na straty finansowe. Konflikt pomiędzy wnioskodawczynią, a pracodawcą – jak podnosi sama skarżąca w piśmie procesowym z dnia 21 września 2013r. (k. 248 akt) - rozpoczął się już w pierwszym kwartale 1990r., po tym jak Walne Zgromadzenie Spółdzielni negatywnie oceniło pracę kierownika Spółdzielni (...). Tymczasem premie bilansowe za 1989r. zostały wypłacone w maju 1990r. Być może istniejący już w tej dacie konflikt pomiędzy skarżącą a pracodawcą doprowadził do tego, że władze Spółdzielni, które wszak zatwierdzały premie bilansowe - odmówiły przyznania takiej premii ubezpieczonej stojącej pod zarzutem narażenia Spółdzielni na straty finansowe. A premie bilansowe zależały wszak – jak przyznaje wnioskodawczyni - od wypracowanego zysku w Spółdzielni. Ponadto wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni nie zawsze każdy pracownik księgowości otrzymywał premię bilansową. Przykładem może być J. K., która w 1989r. takiej premii bilansowej nie otrzymała, mimo iż pracowała w księgowości na stanowisku zastępcy głównego księgowego, co potwierdza lista premii bilansowych wypłaconych za 1989r. oraz karta wynagrodzenia J. K. za 1989r. (k. 215 akt).

Wnioskodawczyni mimo zatem spoczywającego na niej ciężaru dowodu, nie udowodniła faktu otrzymania premii bilansowej w 1990r. Nie przedłożyła bowiem jakiegokolwiek dokumentu, z którego by wynikał fakt otrzymania przez nią takiej premii. Wiedzy w zakresie otrzymania przez skarżącą w 1990r. premii bilansowej nie mieli także przesłuchani w sprawie świadkowie. Wykazanie przez wnioskodawczynię, że jako główna księgowa była uprawniona do otrzymania premii bilansowej w 1990r., nie jest wystarczające do przyjęcia, że w rzeczywistości taką premię otrzymała.

Twierdzenia skarżącej, że jej rzeczywiste zarobki z okresu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...), w tym te za 1990r. z uwzględnieniem premii bilansowej za 1989r., były odnotowane w legitymacji ubezpieczeniowej, wobec nie przedłożenia tego dokumentu, nie mają wpływu na rozstrzygnięcie sprawy. Wnioskodawczyni w toku niniejszego postępowania wskazała, że przedmiotową legitymację ubezpieczeniową złożyła w Powiatowym Urzędzie Pracy wP. gdzie starała się o zasiłek przedemerytalny i że Urząd ten mógł przekazać przedmiotową legitymację organowi rentowemu.

Powiatowy Urząd Pracy w P. oświadczył jednak, że wnioskodawczyni nigdy takiej legitymacji w Urzędzie nie składała, co najwyżej mogła ją okazywać, w związku z powyższym Urząd nie dysponuje legitymacją ubezpieczeniową B. P. i nie przekazywał do ZUS żadnych dokumentów w związku z ubieganiem się B. P. o uprawnienia emerytalne. Nie przekazywał też do ZUS dokumentów dotyczących zasiłku przedemerytalnego pobieranego przez wnioskodawczynię (pisma Powiatowego Urzędu Pracy w P. z dnia 24 kwietnia 2013r. – k. 24-25 akt, z dnia 5 czerwca 2013r. – k. 137 akt, z dnia 30 sierpnia 2013r. – k. 204 akt, pismo z dnia 15 października 2013r. – k. 295 akt ). Organ rentowy wyjaśnił, że legitymacji ubezpieczeniowej z 20.04.1979r. wnioskodawczyni nie przedłożyła także do wniosku o emeryturę złożonego w dniu 6 stycznia 2003r. Skarżąca złożyła w ZUS legitymację ubezpieczeniową, ale z dnia 1 września 1967r., potwierdzającą wysokość zarobków za lata 1967-1979 przy wniosku o przeliczenie świadczenia z dnia 9 grudnia 2009r.. Oryginał tej legitymacji został wydany wnioskodawczyni, a w aktach emerytalnych znajduje się jedynie kserokopia w/w legitymacji ubezpieczeniowej (kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej – k. 145 akt emerytalnych plik I). Wnioskodawczyni próbowała w niniejszym postępowaniu odpowiedzialność za zaginięcie jej legitymacji ubezpieczeniowej przerzucić na inne organy i w wyniku tego uzyskać pozytywne rozstrzygniecie niniejszej sprawy. Nawet jednak, gdyby wnioskodawczyni udało się wykazać, że to nie ona, ale inna osoba czy instytucja jest winna za zagubienie jej legitymacji ubezpieczeniowej, to i tak nie miałoby to wpływu na wynik niniejszego postępowania. Ustalenie, że to nie skarżąca odpowiada za zagubienie dokumentów mających wpływ na wysokość emerytury, nie zwalnia jej bowiem z obowiązku wykazania wysokości tych wynagrodzeń w myśl art. 6 k.c. A zatem bez względu na to, kto jest odpowiedzialny za zaginięcie legitymacji ubezpieczeniowej skarżącej oraz jej dokumentów osobowych, to na niej spoczywa ciężar wykazania, że jej zarobki były wyższe niż te przyjęte przez organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia w zaskarżonej decyzji.

Tymczasem wnioskodawczyni poza kwotami uwzględnionymi już przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji oraz decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. oraz 6 lutego 2014r. nie wykazała innych składników wynagrodzenia, które powinny zwiększyć podstawę wymiaru jej świadczenia.

Za niezasadne Sąd uznał stanowisko wnioskodawczyni w zakresie żądania uwzględnienia w podstawie wymiaru świadczenia otrzymanej przez nią w marcu 1989r. kwoty 30.090zł. z tytułu oprocentowania udziałów członkowskich za 1988r.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy w myśl obowiązującego do 31 grudnia 1989r. §6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9.11.1987r. w sprawie zgłaszania pracowników do ubezpieczenia społecznego oraz składek na to ubezpieczenie (Dz. U z 1987r. nr 37 poz. 211 ) stanowiły wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, zaliczone w myśl przepisów o klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej do wynagrodzeń osobowych. W myśl §1 1 ustęp 2 uchwały nr 33 RM z dnia 25.03. 1983r. w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej ( MP nr 15 poz. 85) do wynagrodzeń nie zalicza się: wypłat z nadwyżki bilansowej stanowiących oprocentowanie udziałów członkowskich w spółdzielniach oraz wypłaty dokonywane członkom spółdzielni nie będącym pracownikami. Z tych przepisów wynika zatem, że oprocentowanie udziałów członkowskich nie wchodziło w skład wynagrodzeń osobowych, a tylko te wynagrodzenia mogły stanowić podstawę wymiaru składek. Pobrana przez wnioskodawczynię kwota 30.090zł. w marcu 1989r. nie zwiększyła więc podstawy wymiaru jej świadczenia w 1989r.

Na marginesie należy dodać, ( wnioskodawczyni nie wnosiła bowiem o zaliczenie tego składnika do podstawy wymiaru emerytury), że podobnie rzecz się przedstawia odnośnie wynikającej z karty płac skarżącej otrzymanej przez nią w marcu 1989r. kwoty 68.670zł. z tytułu podziału czystej nadwyżki za 1988r. dla członków Spółdzielni tzw. nagroda z zysku. Nagrody z zysku wypłacane do 31.12.1990r. nie stanowiły składnika wynagrodzeń osobowych na podstawie zarządzenia nr 21 Prezesa GUS z 18.05.1984r. w sprawie klasyfikacji składników wynagrodzenia (Dz. Urz. GUS nr 3 poz. 6) – poz. 7 wykazu. Podstawy wymiaru składek nie stanowi także otrzymana przez wnioskodawczynię za styczeń 1990r kwota 80.500zł. Z listy płac wynika bowiem, że kwota ta stanowi dodatek do płac dla członków rodziny, a zatem nie jest to wynagrodzenie osobowe (dla pracownika), a tylko taki składnik wynagrodzenia stanowi podstawę wymiaru składek. Okoliczność tę wnioskodawczyni ostatecznie sama przyznała, gdyż cofnęła wniosek w zakresie żądania zaliczenia tej kwoty do wynagrodzenia.

Natomiast jeśli chodzi o otrzymaną przez wnioskodawczynię w maju 1989r. nagrodę na dzień drukarza w kwocie 10.000zł., to kwota ta została już doliczona wnioskodawczyni do podstawy wymiaru świadczenia w decyzji z dnia 6 lutego 2003r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przy wyliczaniu podstawy wymiaru emerytury opierał się na zarobkach wnioskodawczyni wynikających z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionego przez Spółdzielnię Pracy (...) z 31 grudnia 1992r. W kwocie wynagrodzenia za 1989r. wynoszącej zgodnie z zaświadczeniem 3.654.599zł. – jak wynika z zestawienia składników wynagrodzenia wnioskodawczyni za 1989r. uwzględnionych przy wyliczeniu emerytury w decyzji z 2003r. znajdującego się na k. 24 akt emerytalnych plik II, co potwierdza także organ rentowy w piśmie z 16.04.2014r. (k. 431 akt) - mieści się kwota 10.000zł. z tytułu nagrody na dzień drukarza. Kwota ta (10.000zł.) wraz z premią motywacyjną za I kwartał 1989r. w wysokości 25.280zł. (której doliczenia wnioskodawczyni żądała w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2013r.) została ujęta w kwocie 35.280zł. w zestawieniu składników wynagrodzenia wnioskodawczyni za 1989r.

Organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wnioskodawczyni za 1989r. zaliczył już, jak wynika z zestawienia uwzględnionych składników wynagrodzenia k. 24 akt emerytalnych plik II, następujące żądane przez skarżącą w niniejszej sprawie kwoty:

1) w decyzji z 2003r.

- 25.280zł. premia motywacyjna za I kwartał 1989r.

-10.000zł. nagroda na dzień drukarza z 23.05.1989r.

- 115.194zł. premia motywacyjna za III kwartał 1989r.

- 39.200zł. z 7.11.1989r. (dodatek do płac dla pracownika)

- 162.706zł. w grudniu 1989r. z tytułu indeksacji;

- 38.482zł. – wyrównanie płac za miesiąc marzec 1989r,

- 175.334zł. tytułem wyrównania wynagrodzeń wypłaconych we wrześniu 1989r.

Wnioskodawczyni z tego tytułu żądała zaliczenia kwoty 195.076zł., ale z list płac załączonych do akt sprawy wynika, że w rzeczywistości otrzymała z tego tytułu jedynie kwotę zaliczoną już przez organ rentowy wynoszącą 175.334zł. Brak zatem podstaw do zwiększenia tej kwoty.

2) w zaskarżonej decyzji:

- 15.500zł. dodatek do płac dla pracownika za sierpień 1989r.

- 7.000zł. – wyrównanie dodatku dla pracownika za sierpień 1989r.;

Ponadto organ rentowy zaliczył w zaskarżonej decyzji do podstawy wymiaru świadczenia:

- kwotę 5570zł. z tytułu premii bilansowej w 1984r. w kwocie 5.600zł. po skorygowaniu błędu w poprzednich wyliczeniach, który wynosił 30zł.

- kwotę 6000zł. w z tytułu różnicy wynikającej z błędnego podsumowania karty wynagrodzeń za 1986r. popełnionego przez osobę sporządzającą kartę wynagrodzeń;

- kwotę 732.364zł. w 1990r. (dodatek z tytułu indeksacji za miesiąc styczeń, luty, marzec 1990r. w kwocie 530.614zł., dodatek z tytułu indeksacji za miesiąc kwiecień 1990r. w kwocie 181.795zł. oraz kwotę 19.995zł., a nie jak chciała skarżąca kwotę 49.955zł., co jest wynikiem skorygowania błędu wynikającego ze zsumowania składników wynagrodzenia w karcie wynagrodzenia za 1990r. popełnionego przez osobę sporządzającą kartę wynagrodzenia);

W decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. organ rentowy doliczył wnioskodawczyni kwotę 30.000zł. , a w decyzji z dnia 6 lutego 2014r. kwotę 8.500 zł. z tytułu dodatku do płac dla pracownika za miesiąc sierpień 1989r. oraz kwotę 47.400zł. z tytułu dodatku do płac dla pracownika za miesiąc wrzesień i październik 1989r.

Ostatecznie wnioskodawczyni - poza żądaniem zwiększenia podstawy wymiaru świadczenia za 1989r. o 30.090zł. tytułem oprocentowania udziałów i 10.000zł. z tytułu nagrody drukarza oraz o wysokość premii bilansowej w 1990r. - nie kwestionowała wysokości podstawy wymiaru świadczenia przyjętej przez organ rentowy do wyliczenia jej emerytury w decyzji z 6 lutego 2014r.

Organ rentowy dokonał przeliczenia świadczenia w zaskarżonej decyzji od dnia 1 września 2012r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym wnioskodawczyni zgłosiła żądanie przeliczenia emerytury z uwzględnieniem dodatkowych składników wynagrodzenia za lata 1984-1990. Stanowisko organu rentowego należy uznać za prawidłowe, gdyż ma oparcie w treści art. 133 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Stosownie do treści art. 133 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm) w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

W przedmiotowej sprawie przyznanie skarżącej w 2003 i 2010r. niższej emerytury niż w zaskarżonej decyzji nie było wynikiem błędu organu rentowego. Organ rentowy nie miał podstaw do uwzględnienia dodatkowych wynagrodzeń wnioskodawczyni za lata 1984-1990r. w decyzji z 2003r., gdyż nimi nie dysponował. Wnioskodawczyni do wniosku o emeryturę w 2003r. na okoliczność zarobków w Spółdzielni Pracy (...) w P. załączyła jedynie zaświadczenie Rp-7 z dnia 31 grudnia 1992r. i wniosła o wyliczenie emerytury w oparciu o zarobki tam ujęte, co też organ uczynił. Błędy rachunkowe, które zostały wyeliminowane w zaskarżonej decyzji oraz decyzji z dnia 5 grudnia 2013r. nie były wynikiem pomyłki organu rentowego. Błędy te zostały popełnione nie przez organ rentowy, ale przez pracownika Spółdzielni Pracy (...) w P. który błędnie podsumował znajdujące się na kartach wynagrodzeń składniki, a następnie ten błędny wynik przeniósł do zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia z 31.12.1992r.. Ponieważ organ rentowy w dacie przyznania emerytury wnioskodawczyni tj. w 2003r. jak i w 2010r. nie dysponował kartami wynagrodzeń, a li tylko zaświadczeniem o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 31.12.1992r., nie mógł wcześniej stwierdzić i wyeliminować błędów rachunkowych. Karty wynagrodzeń zostały przedłożone przez wnioskodawczynię dopiero przy wniosku z dnia 7 września 2012r. Podobnie jak nie mógł wcześniej – wobec nie przedłożenia przez wnioskodawczynię odpowiednich dokumentów – uwzględnić dodatkowych wynagrodzeń wnioskodawczyni za lata 1984-1990 nie ujętych w zaświadczeniu z 31.12.1992r.

Skoro organ rentowy nie popełnił błędu przy ponownym ustalaniu wysokości świadczeń, wypłata podwyższonego świadczenia należy się skarżącej na podstawie art. 133 ust 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Mimo zatem, że wnioskodawczyni miała prawo do podwyższonego świadczenia od nabycia prawa do emerytury, to wypłata podwyższonego świadczenia nie może nastąpić wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłosiła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a zatem od dnia 1 września 2012r.

Mimo bowiem, że prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego powstaje z mocy prawa, a decyzja organu rentowego ma charakter deklaratoryjny, samo spełnienie się przesłanek warunkujących prawo do świadczenia lub jego podwyższenia nie stanowi podstawy do wypłaty świadczenia. Podstawę taką stanowi wniosek o przyznanie świadczenia. Dopiero zatem złożenie wniosku o świadczenie powoduje obowiązek ustalenia prawa do świadczenia, a następnie jego wypłaty. Nie można zatem żądać wypłaty świadczenia za okres po nabyciu do niego prawa, a przed wystąpieniem z wnioskiem. Ustawodawca nie przewidział możliwości domagania się wypłaty świadczenia od daty jego nabycia do chwili złożenia wniosku.

Wprawdzie żądanie przeliczenia emerytury z uwzględnieniem dodatkowych składników wynagrodzenia za lata 1984-1990r. wnioskodawczyni zgłosiła po raz pierwszy w toku postępowania w sprawie VU 326/10 w dniu 1 marca 2012r. i wniosek ten wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2012r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. przekazał do rozpoznania organowi rentowemu. Nie mniej wnioskodawczyni zgłaszając przedmiotowy wniosek nie przedłożyła do niego dokumentów potwierdzających dodatkowe składniki wynagrodzenia za lata 1984-1990r., które nie zostały ujęte w druku Rp-7 z 31.12.1992r. Przekazany przez Sąd wniosek o przeliczenie emerytury nie został rozpoznany przez organ rentowy, gdyż toczyło się postępowanie apelacyjne, a przed jego zakończeniem w dniu 7 września 2012r. wnioskodawczyni ponowiła wniosek o przeliczenie świadczenia za lata 1984-1990 z uwzględnieniem dodatkowych wynagrodzeń. Dopiero wówczas też do wniosku dołączyła dokumenty potwierdzające składniki jej wynagrodzeń za lata 1984-1990. Jednocześnie w piśmie procesowym z dnia 13 sierpnia 2013r. B. P. cofnęła nierozpatrzony przez ZUS wniosek zawarty w piśmie procesowym z dnia 1 marca 2012r. o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1984-1990 przekazany przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2012r. w sprawie VU 326/10 do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.

Skoro zatem wnioskodawczyni złożyła skuteczny wniosek o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem dodatkowych zarobków za lata 1984-1990 dopiero we wrześniu 2012r., dopiero od tej daty należy jej się wypłata świadczenia w przeliczonej wysokości zgodnie z art. 133 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym nie jest zasadne żądanie skarżącej przeliczenia emerytury od dnia 4 października 2010r. Na marginesie należy zauważyć, że data te nie jest datą złożenia odwołania w poprzedniej sprawie o przeliczenie emerytury VU 326/10, gdyż to wpłynęło w lutym 2010r. W sprawie VU 326/10 Sąd oddalił odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 6 lutego 2003r. o przyznaniu emerytury oraz od decyzji odmawiających przeliczenia emerytury z dnia 21 stycznia 2010r. i 22 stycznia 2010r.

Decyzja z dnia 21 stycznia 2010r. była wydana w rozpoznaniu wniosku z dnia 9 grudnia 2009r., w którym B. P. wniosła o przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1967-1977 wskazanych w legitymacji ubezpieczeniowej znajdującej się w aktach emerytalnych.

Z kolei decyzja z dnia 22 stycznia 2010r. została wydana – po rozpatrzeniu wniosku B. P. z dnia 4 stycznia 2010r. o przeliczenie podstawy wymiaru i stażu pracy przez doliczenie okresu od października 1991r. do listopada 1991r. w Zakładzie Budowlano-Handlowym (...) wP. jako okresu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej z synem K. P. oraz okresu od grudnia 1990r. do około 1992r. jako współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez W. D.- Zakład Produkcyjno-Handlowy (...) w R.

We wnioskach z dnia 9 grudnia 2009r. oraz 4 stycznia 2010r. wnioskodawczyni nie żądała zatem ponownego wyliczenia emerytury z uwzględnieniem dodatkowych wynagrodzeń za lata 1984-1990r.

Natomiast wniosek o przyznanie emerytury z 2003r., nie mógł doprowadzić do obliczenia wysokości emerytury w wyższej wysokości niż w decyzji pierwszorazowej, gdyż wnioskodawczyni – jak już wyżej przedstawiono - wniosła o wyliczenie zarobków w Spółdzielni Pracy (...) w P. na podstawie zaświadczenia Rp-7 z dnia 31 grudnia 1992r., które nie uwzględniało wszystkich składników jej wynagrodzenia z tego okresu. Jednocześnie nie przedstawiła jakichkolwiek innych dokumentów płacowych z tego okresu, które mogłyby doprowadzić do zweryfikowania przez organ rentowy prawidłowości druku Rp-7.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14§1 k.p.c. oddalił odwołanie w pozostałej części jako bezzasadne.