Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: III U 29/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Ostrołęce z 2015-09-25
Data orzeczenia: 25 września 2015
Data publikacji: 14 marca 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Okręgowy w Ostrołęce
Wydział: III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Teresa Suchcicka
Sędziowie:
Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Laskowska
Hasła tematyczne: Wysokość Renty
Podstawa prawna: art. 114 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dZ. u. Z 2009R. nR 153, POZ. 1227-T.J.)

Sygn. akt: III U 29/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Teresa Suchcicka

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Małgorzata Laskowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2015 r. w O.

sprawy z odwołania Z. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wysokość renty rodzinnej

na skutek odwołania Z. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 28 listopada 2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przelicza od dnia 1 października 2014r. wysokość renty rodzinnej po K. M. w ten sposób, że przyjmuje, iż uzyskał on następujące zarobki: w 1975r. - 48.000 zł, w 1976r. - 54.000 zł, w 1977r. - 53.918 zł, w 1978r. - 56.220 zł, w 1979r. - 56.220 zł, w 1980r. - 58.130 zł, w 1981r. - 75.580 zł, w 1984r. - 171.620 zł, w 1985r. - 195.200 zł, w 1986r. - 355.850 zł, w 1987r. - 402.377 zł, w 1988r. - 796.939 zł, w 1989r. - 2.299.969 zł, w 2005r. - 21.122,43 zł, w 2006r. - 22.445,37 zł, w 2007r. - 23.714,00 zł, w 2008r. - 26.491,85 zł, w 2009r. - 29.568,99 zł, w 2010r. - 30.863,90 zł, w 2011r. - 30.158,76 zł i w oparciu o to ustala wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia liczony z 20 lat kalendarzowych (1975-2011) na 90,20%;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. na rzecz Z. M. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.11.2014r. O/ZUS w P. odmówił dokonania przeliczenia podstawy wymiaru renty rodzinnej przyznanej Z. M. po K. M..

W odwołaniu od tej decyzji Z. M. podniosła, że nie zgadza się ze stanowiskiem ZUS, w jej ocenie wysokość świadczenia nie uwzględnia wynagrodzenia uzyskanego przez K. M. w latach 1974-1990.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, że wysokość renty rodzinnej odwołującej się została ustalona w sposób prawidłowy. Zdaniem ZUS brak jest podstaw do uwzględnienia wynagrodzeń na podstawie przedłożonych kart wynagrodzeń, ponieważ przedłożone dokumenty – potwierdzone za zgodność z oryginałem przez Urząd Gminy w S. - nie pochodzą ani od następcy prawnego, ani organu założycielskiego zlikwidowanej Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. oraz Zakładu Usług Rolniczych w S., gdzie pracował mąż odwołującej się.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z dnia 30.09.2014r. O/ZUS przyznał Z. M. prawo do renty rodzinnej po zmarłym mężu K. M., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS. Renta rodzinna została przyznana od dnia 1.09.2014r. na stałe.

W dniu 30.10.2014r. Z. M. zwróciła się do ZUS z wnioskiem o ponowne przeliczenie podstawy wymiaru renty rodzinnej uwzględniając w jej wysokości wynagrodzenie uzyskane przez zmarłego męża w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. w latach 1984-1990 i w Zakładzie Usług Rolniczych w S. w 1993r. na podstawie dołączonych do wniosku kart wynagrodzeń potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez Urząd Gminy w S..

W toku postępowania Sąd pozyskał dokumentację osobowo-płacową dotyczącą zatrudnienia K. M. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. i w Zakładzie Usług Rolniczych w S. ( k.37).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłej z zakresu rachunkowości, która w oparciu o pozyskane dokumenty i legitymację ubezpieczeniową K. M. wyliczyła wysokość wynagrodzenia K. M. uzyskanego w latach 1984-1990 i 1993r. i na tej podstawie określiła podstawę wymiaru świadczenia.

Z opinii biegłej wynika, że dokonała ustalenia podstawy wymiaru składek za okres zatrudnienia od 01 listopada 1972 roku do 15 maja 1990 roku. Na podstawie świadectwa pracy z którego wynika, że K. M. był zatrudniony w okresie od 01 listopada 1972 roku do 15 maja 1990 roku w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S.. Biegła wzięła pod uwagę, że w aktach osobowych znajdują się karty wynagrodzeń wskazujące na wynagrodzenie uzyskiwane przez odwołującego się w okresie od 01 stycznia 1984 roku do maja 1990 roku. Biegła w załączniku Nr 1 zestawiła wynagrodzenia wykazane na kartotekach. K. M. na karcie wynagrodzeń w roku 1989 i 1990 wykazano kwoty określone jako „z podz. nadwyżki”. W roku 1985 K. M. wypłacono kwoty 1.784,00 złotych (marzec), 6.750,00 złotych (sierpień) i 7.230,00 złotych (grudzień), które zostały wpisane w pozycji określonej jako „chorobowe”. Z wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej wynika, że w dniach 20-23 luty 1985 roku odwołujący się był niezdolny do pracy. Wypłata zasiłku w miesiącu marcu dotyczyła zatem w/w okresu niezdolności. Kwota 1.784,00 złotych jest ujęta w pozycji „razem płaca”. W pozostałych miesiącach 1985 roku według wpisów w legitymacji nie występowały okresy niezdolności do pracy. Ponadto wynagrodzenie odwołującego nie było obniżane, tak jak by to było w przypadku korzystania ze zwolnienia lekarskiego. Kwoty 6.750,00 złotych i 7.230,00 złotych nie zostały ujęte w podsumowaniu pozycji „razem płaca”.

Zdaniem biegłej w/w wypłaty prawdopodobnie dotyczyły wypłat premii kwartalnych. Premie takie były wykazywane w poprzednich i następnych latach. W roku 1985 nie wykazano odrębnie wypłat premii.

Pozostawiając rozstrzygnięcie do uznania Sądu biegła opinię sporządziła w dwóch wariantach:

• wariant I – wypłacone kwoty 6.750,00 i 7.230,00 złotych przyjęto jako stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne,

• wariant II – wypłacone kwoty 6.750,00 i 7.230,00 złotych przyjęto jako nie stanowiące podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

W roku 1987 K. M. wypłacono nagrody. W oparciu o dostępne dane brak jest możliwości jednoznacznego ustalenia z jakiego funduszu dokonane zostały wypłaty.

Zdaniem biegłej wypłata prawdopodobnie została dokonana z osobowego funduszu płac, bowiem wchodziła w skład kwoty „Razem płaca”.

Biegła opinię sporządziła w następujących wariantach:

• wariant I – wypłacone nagrody przyjęto jako stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne,

• wariant II – wypłacone nagrody przyjęto jako nie stanowiące podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Z dniem 1 stycznia 1988r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 09 listopada 1987 roku w sprawie zgłaszania pracowników do ubezpieczenia społecznego oraz składek na to ubezpieczenie. Zgodnie z tym rozporządzeniem podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowiły wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, zaliczone w myśl przepisów o klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej do wynagrodzeń osobowych z wyłączeniem wyszczególnionych w rozporządzeniu wypłat. Wśród tych wyjątków nie znajdowały się opisane na kartotekach składniki wynagrodzenia wypłacane K. M. się ujęte w pozycji „razem płaca”. Nadal klasyfikacja wynagrodzeń była dokonywana w oparciu o uchwałę nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1983 roku i zarządzenie prezesa GUS z 18 maja 1984 roku.

W roku 1988 K. M. wypłacono nagrody. W oparciu o dostępne dane brak jest możliwości jednoznacznego ustalenia z jakiego funduszu dokonane zostały wypłaty.

Pozostawiając rozstrzygnięcie do uznania Sądu opinię biegła sporządziła w następujących wariantach:

• wariant I – wypłacone nagrody przyjęto jako stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne,

• wariant II – wypłacone nagrody przyjęto jako nie stanowiące podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Do podstawy wymiaru składek w obu wariantach przyjęto kwotę wypłaconej nagrody jubileuszowej, albowiem wypłata taka była zaliczana do funduszu osobowego. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 roku w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego podstawę wymiaru składek stanowił dochód w gotówce i w naturze z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy z wyjątkami przewidzianymi rozporządzeniem. Wśród tych wyjątków nie znajdowały się składniki wypłacane K. M. wykazane na kartotece.

Z kart płac wynika, że w okresie styczeń- luty 1988 na kartach nie wykazano wypłat wynagrodzeń, na karcie nie wykazano wypłat zasiłków chorobowych.

Analiza wpisów w legitymacji wskazuje, że w okresie od 17 września 1987 roku do 14 marca 1988 roku K. M. był niezdolny do pracy.

Na kartach wynagrodzeń z boku w roku 1987 wykazano zasiłki chorobowe. W roku 1988 brak jest informacji o wysokości wypłaconych zasiłków chorobowych.

Stosownie do rozporządzenia zasiłkowego podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowiło, przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku.

Zasiłek chorobowy wyliczało się na nowo, jeżeli w okresie tym nastąpiła zmiana wysokości wynagrodzenia w wyniku zmiany stanowiska pracy lub zmiany warunków wynagradzania ustalonych w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy - podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie przysługujące po zmianie. Za wynagrodzenie uwzględniane przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, uważało się składniki wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy w normalnym, obowiązującym pracownika czasie pracy z wyjątkiem składników wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Z akt osobowych wynika, że w styczniu – marcu 1988 roku odwołującemu się przysługiwało wynagrodzenie w wysokości:

• płaca zasadnicza 21.000,00 złotych,

• dodatek funkcyjny -6.300,00 złotych,

• dodatek stażowy – 1.830,00 złotych,

• razem – 29.130,00 złotych.

Zmiana wynagrodzenia nastąpiła z dniem 01 kwietnia 1988 roku. Mając na uwadze powyższe ustalenia opinię biegła w każdym wariancie sporządziła w dwóch wersjach:

• wersja I – uwzględniono do wyliczeń podstawy w/w kwotę zasiłku chorobowego,

• wersja II – nie uwzględniono do wyliczeń podstawy w/w kwoty zasiłku chorobowego.

Za okres zatrudnienia do 31 grudnia 1983 roku brak jest kart wynagrodzeń. Według dokumentów dołączonych do akt osobowych wynagrodzenie K. M. wynosiło:

• od 01 listopada 1972 roku – w angażu nie wskazano wysokości przyznanego wynagrodzenia,

• od 01 października 1974 roku do 31 grudnia 1974 roku: wynagrodzenie zasadnicze – 3.100,00 złotych, dodatek funkcyjny – 400,00 złotych, premia zgodnie z zasadami premiowania,

• od 01 stycznia 1975 roku: wynagrodzenie zasadnicze – 3.400,00 złotych, dodatek funkcyjny – 600,00 złotych,

• od dnia 01 stycznia 1976 roku; dodatek za kierowanie tuczarnią w wysokości 500,00 złotych miesięcznie przy stanie trzody do 500 sztuk, powyżej 500,00 sztuk dodatkowo 1,00 złotych od sztuki,

• od 29 stycznia 1977 roku: wynagrodzenie zasadnicze – 3.700,00 złotych, dodatek funkcyjny – 800,00 złotych, premie i dodatki wg przepisów o wynagradzaniu,

• od 01 listopada 1977 roku – dodatek za wysługę lat 5% wynagrodzenia zasadniczego,

• od 01 sierpnia 1980 roku: dodatek funkcyjny 1.000,00 złotych,

• od 01 listopada 1980 roku: wynagrodzenie zasadnicze – 4.000,00 złotych, dodatek wyrównawczy – 140,00 złotych,

• od 01 stycznia 1981 roku: wynagrodzenie zasadnicze – 4.300,00 złotych, dodatek wyrównawczy – 400,00 złotych, premia kwartalna,

• od 01 kwietnia 1981 roku: wynagrodzenie zasadnicze – 5.100,00 złotych, dodatek funkcyjny – 1.000,00 złotych, dodatek stażowy – 5% wynagrodzenia zasadniczego,

• od 01 listopada 1982 roku: dodatek za wysługę lat 10% wynagrodzenia zasadniczego, płaca zasadnicza 6.000,00 złotych, dodatek funkcyjny 2.200,00 złotych.

Z kart wynagrodzeń wynika, że w roku 1984 K. M. wypłacano rekompensatę 1.410,00 złotych. Biegła przyjęła, że kwoty te dotyczą wypłat rekompensat dla pracownika w tym:

 kwota 160 złotych stanowiła rekompensatę ustaloną Uchwałą Nr 187 Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1981 roku w sprawie podwyższenia cen detalicznych niektórych artykułów żywnościowych (MP. Nr 22 poz. 200),

 kwota 1250 złotych– rekompensatę ustaloną Uchwałą Nr 24 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1982 roku w sprawie rekompensat pieniężnych z tytułu wprowadzenia z dniem 01 lutego 1982 roku nowych cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych, opału i energii (MP. Nr 4 poz. 18) w tym:

- rekompensatę z tytułu nowych cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych objętych przydziałem kartkowym, która wynosiła miesięcznie 750 złotych,

- rekompensatę z tytułu nowych cen energii, opału oraz artykułów żywnościowych nie objętych przydziałem kartkowym dla pracowników otrzymujących wynagrodzenia stanowiące podstawę wymiaru w przedziale 6001-9000 złotych 500 złotych miesięcznie.

Rekompensata przysługiwała za każdy miesiąc kalendarzowy w stałej wysokości. Wysokość rekompensaty ustalało się ponownie dla pracowników - w razie indywidualnej zmiany wymiaru czasu pracy lub zmiany zakładu pracy.

Mając powyższe na uwadze przy ustalaniu wynagrodzeń przyjmowanych do wyliczenia wskaźnika wysokości i podstawy wymiaru uwzględniono oprócz w/w wynagrodzeń przysługujących na podstawie angaży wypłatę rekompensat:

• od 01 września 1981 roku – 160,00 złotych,

• od 01 lutego 1982 roku – 1.410,00 złotych (160+750+500).

Do akt sprawy i akt ZUS nie załączono informacji o wysokości wynagrodzeń otrzymywanych przez K. M. przed 01 października 1974 roku.

Przyjmując, że K. M. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy oraz nie wynika, iż korzystał z urlopów bezpłatnych i wychowawczych jego wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie mogło być niższe od najniższego wynagrodzenia.

W załączniku Nr 2 do opinii biegła wykazała wynagrodzenia K. M. z uwzględnieniem wypłacanych rekompensat uwzględnianych przy ustalaniu wskaźnika wysokości i podstawy wymiaru renty. Biegła miła na uwadze fakt, że K. M. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy oraz że nie wynika aby w w/w okresie korzystał z urlopów bezpłatnych i wychowawczych jego wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie mogło być niższe od najniższego wynagrodzenia.

Wskaźniki dochodu K. M. z uwzględnieniem wynagrodzeń ustalonych według założeń wariantu I wersja I opinii oraz pozostałych w kwotach wynikających z akt ZUS przedstawiają się następująco: wskaźnik z 10 kolejnych lat wynosi 72,04% , z 20 lat kalendarzowych wynosi 90,20% (szczegółowe dane biegła wskazała w załączniku). Kwota bazowa wynosi 3.080,84 złotych. Podstawa wymiaru według założeń wariantu I wersja I na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.778,92 złotych, a po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania spornej decyzji 2.823,38 złotych.

Wskaźniki dochodu K. M. z uwzględnieniem wynagrodzeń ustalonych według założeń wariantu I wersja II opinii oraz pozostałych w kwotach wynikających z akt ZUS przedstawiają się następująco: wskaźnik z 10 kolejnych lat wynosi 72,04%., z 20 lat kalendarzowych wynosi 89,64%. (szczegółowe dane biegła wskazała w załączniku). Kwota bazowa wynosi 3.080,84 złotych. Podstawa wymiaru według założeń wariantu I wersja II na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.761,66 złotych, a po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania spornej decyzji 2.805,85 złotych.

Wskaźniki dochodu K. M. z uwzględnieniem wynagrodzeń ustalonych według założeń wariantu II wersja I opinii oraz pozostałych w kwotach wynikających z akt ZUS przedstawiają się następująco: %. Kwota bazowa wynosi 3.080,84 złotych. Podstawa wymiaru według założeń wariantu I wersja II na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.761,66 złotych, a po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania spornej decyzji 2.805,85 złotych. Wskaźniki dochodu K. M. z uwzględnieniem wynagrodzeń ustalonych według założeń wariantu II wersja I opinii oraz pozostałych w kwotach wynikających z akt ZUS przedstawiają się następująco: wskaźnik 20 lat kalendarzowych wynosi 88,51%. Kwota bazowa wynosi 3.080,84 złotych. Podstawa wymiaru według założeń wariantu II wersja I na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.726,85 złotych, a po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania spornej decyzji 2.770,48 złotych.

Wskaźniki dochodu K. M. z uwzględnieniem wynagrodzeń ustalonych według założeń wariantu II wersja II opinii oraz pozostałych w kwotach wynikających z akt ZUS przedstawiają się następująco: wskaźnik z 20 lat kalendarzowych wynosi 87,95%. Kwota bazowa wynosi 3.080,84 złotych. Podstawa wymiaru według założeń wariantu II wersja II na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.709,60 złotych, a po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania spornej decyzji 2.752,95 złotych.

Z ustaleń przeprowadzonych w dziale II wynika, iż przy uwzględnieniu wynagrodzeń K. M. ustalonych według założeń przedstawionych w opinii wskaźnik wysokości i podstawa wymiaru świadczenia wynosi:

• według założeń wariantu I wersja I opinii; wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 90,20%, podstawa wymiaru na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.778,92 złotych, podstawa wymiaru po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania zaskarżonej decyzji wynosi 2.823,38 złotych,

• według założeń wariantu I wersja II opinii; wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 89,64%, podstawa wymiaru na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.761,66 złotych, podstawa wymiaru po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania zaskarżonej decyzji wynosi 2.805,85 złotych,

• według założeń wariantu II wersja I opinii; wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 88,51%, podstawa wymiaru na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.726,85 złotych, podstawa wymiaru po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania zaskarżonej decyzji wynosi 2.770,48 złotych,

• według założeń wariantu II wersja II opinii; wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 87,95%, podstawa wymiaru na dzień ustalenia prawa do świadczenia wynosi 2.709,60 złotych, podstawa wymiaru po waloryzacji od 01 marca 2014 roku na dzień wydania zaskarżonej decyzji wynosi 2.752,95 złotych.

Ustalenie wynagrodzeń według założeń opinii przedstawiono w dziale II i załącznikach. Założenia wariantów i wersji opinii podano na str. 8,9, 10, 12 opinii. Szczegółowe ustalenia podano w dziale II i załącznikach do opinii.

( dowód: opinia k. 63-98).

Z żadnym z wariantów opinii nie zgodził się organ rentowy ( k.108-110 a.s.), pełnomocnik odwołującej się przyłączył się do wariantu I, wersji I opinii ( rozprawa k.123) .

W oparciu o opinię biegłej Sąd ustalił, iż K. M. uzyskał następujące zarobki: w 1975r. - 48.000 zł, w 1976r. - 54.000 zł, w 1977r. - 53.918 zł, w 1978r. - 56.220 zł, w 1979r. - 56.220 zł, w 1980r. - 58.130 zł, w 1981r. - 75.580 zł, w 1984r. - 171.620 zł, w 1985r. - 195.200 zł, w 1986r. - 355.850 zł, w 1987r. - 402.377 zł, w 1988r. - 796.939 zł, w 1989r. - 2.299.969 zł, w 2005r. - 21.122,43 zł, w 2006r. - 22.445,37 zł, w 2007r. - 23.714,00 zł, w 2008r. - 26.491,85 zł, w 2009r. - 29.568,99 zł, w 2010r. - 30.863,90 zł, w 2011r. - 30.158,76 zł i w oparciu o to Sąd ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia liczony z 20 lat kalendarzowych (1975-2011) na 90,20%.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację płacowo-osobową K. M., akta emerytalne, legitymację ubezpieczeniową (k.51), opinię biegłej (k.63-98)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. M. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 65 ustawy o emeryturach i rentach z FUS renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy. Renta rodzinna wynosi dla jednej osoby uprawnionej - 85% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu. Za kwotę świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu, uważa się kwotę emerytury, lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

Podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok śmierci osoby po której ma być przyznana renta.

W celu ustalenia podstawy wymiaru renty :

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19 ustawy powołanej na wstępie.

Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U.2011 nr 237 poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że w postępowaniu sądowym nie ma ograniczeń co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków i wysokość wynagrodzenia może być dowodzona wszelkimi dostępnym dowodami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.07.1997r., II UKN 186/97 OSNP 1998/11/342 i wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 4.03.1997r. III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7). Rzeczą Sądu jest ocena wiarygodności przedstawionych dowodów.

Zaskarżoną decyzją z dnia z dnia 4.01.2013r. O/ZUS w P. odmówił przeliczenia podstawy wymiaru renty rodzinne Z. M. z w oparciu o przedłożone przez odwołującą się dokumenty. Organ rentowy powołał się na art. 114 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowiącego w ust.1, iż Prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Sąd z urzędu poszukiwał dokumentacji osobowej i płacowej dotyczącej zatrudnienia męża odwołującej się K. M. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. w latach 1984-1990 i w Zakładzie Usług Rolniczych w S. w 1993r.

W celu ustalenia wysokości zarobków K. M. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłej z zakresu rachunkowości i ta w swojej opinii ustaliła, biorąc pod uwagę normatywny czas pracy wysokość jego wynagrodzenie w czasie spornego okresu zatrudnienia. Szczegółowo wskazała jaka była wysokość tego wynagrodzenia w poszczególnych latach kalendarzowych.

W ocenie Sądu zgromadzona dokumentacja pracownicza w połączeniu z wydaną na jej podstawie opinią biegłego z zakresu rachunkowości pozwala na ustalenie zarobków odwołującego się z okresu jego zatrudnienia i określenie podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne: w 1975r. - 48.000 zł, w 1976r. - 54.000 zł, w 1977r. - 53.918 zł, w 1978r. - 56.220 zł, w 1979r. - 56.220 zł, w 1980r. - 58.130 zł, w 1981r. - 75.580 zł, w 1984r. - 171.620 zł, w 1985r. - 195.200 zł, w 1986r. - 355.850 zł, w 1987r. - 402.377 zł, w 1988r. - 796.939 zł, w 1989r. - 2.299.969 zł, w 2005r. - 21.122,43 zł, w 2006r. - 22.445,37 zł, w 2007r. - 23.714,00 zł, w 2008r. - 26.491,85 zł, w 2009r. - 29.568,99 zł, w 2010r. - 30.863,90 zł, w 2011r. - 30.158,76 zł i w oparciu o to Sąd ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia liczony z 20 lat kalendarzowych (1975-2011) na 90,20%.

Sąd uznał, że opinia biegłej jest rzetelna i prawidłowa. W ocenie Sądu w zakresie wynagrodzenia za sporne lata stanowisko biegłej w wariancie I wersji I jest w pełni prawidłowe. Wersja ta obejmuje bowiem kwoty zasiłku chorobowego oraz wypłacone nagrody stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. W ocenie Sądu opinia biegłej, szczegółowo uzasadniona może stanowić podstawę rozstrzygnięcia. Biegła oparła się na materiale źródłowym – pozyskanej dokumentacji osobowo-płacowej i legitymacji ubezpieczeniowej męża odwołującej się. Brak w ocenie Sądu podstaw do kwestionowania tych ustaleń. Biegła wskazując wynagrodzenie w tym wariancie wzięła pod uwagę stałe i zmienne składniki wynagrodzenia oraz od których składników wynagrodzenia został odprowadzony podatek i składki na ubezpieczenie społeczne. Opinia wydana została z uwzględnieniem wszystkich obowiązujących aktów prawnych w tym zakresie (szczegółowo przytoczonych w opinii k. 66-67).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. dokonał stosownej zmiany decyzji ZUS od dnia 1.10.2014r. tj. od miesiąca w, którym wpłynął wniosek odwołującej się.

Sąd stwierdził także o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zgodnie bowiem z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego. W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie wysokości zarobków odwołującego się w spornym okresie czasu. Dopiero postępowanie sądowe, akta pracownicze męża odwołującej się i ostatecznie opinia biegłej - pozwoliły na to ustalenie. O czym orzeczono w punkcie 2 wyroku.

W punkcie 3 wyroku orzeczono o kosztach zastępstwa prawnego, zgodnie z art. 98 §1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Mając powyższe na względzie na podstawie powołanych przepisów prawa orzeczono jak w sentencji.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij