Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: VII U 1629/12

Tytuł: Sąd Okręgowy w Świdnicy z 2013-01-28
Data orzeczenia: 15 stycznia 2013
Data publikacji: 13 września 2018
Data uprawomocnienia: 11 września 2013
Sąd: Sąd Okręgowy w Świdnicy
Wydział:
Przewodniczący: Sędzia Monika Kiwiorska-Pająk
Sędziowie:
Protokolant: sekretarz sądowy Dorota Kaźmierczak-Binder
Hasła tematyczne: Wysokość Świadczenia
Podstawa prawna: art.15 ustawy o emeryturach i rentach FUS

Sygn. akt VII U 1629/12

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15.01.2013 r.

Sąd Okręgowy / Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy

Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia : SSO Monika Kiwiorska-Pająk

Protokolant : sekretarz sądowy Dorota Kaźmierczak-Binder

przy udziale - - -

po rozpoznaniu w dniu 15.01.2013 r. w Świdnicy

sprawy Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 30.10.2012 r. Nr (...)

I. oddala odwołanie.

II. zasądza od wnioskodawczyni Z. G. na rzecz strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. kwotę 60 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 1629/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni Z. G.odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 30.10.2012r. znak: (...)odmawiającej wnioskodawczyni prawa do przeliczenia emerytury.

Wnioskodawczyni w złożonym odwołaniu wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zwrot należnej jej kwoty pieniężnej z ustawowymi odsetkami do marca 2012r., jako wynagrodzenie poniesionej szkody zgodnie z art. 77 ust. 1 Konstytucji. Wnioskodawczyni podaje, że obniżenie świadczenie w wyniku zastosowania przepisów ustawy z dnia 13.01.2012r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS godzą jej wolność i prawa obywatelskie.

Strona pozwana, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniosła o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od wnioskodawczyni kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Organ rentowy wskazuje bowiem, że wysokość świadczenia emerytalnego wnioskodawczyni ustalona została prawidłowo. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych za które udokumentowano w pełni wysokość wynagrodzenia i ustalono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 85,52 %. Brak jest zatem podstaw do przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem kwot minimalnego wynagrodzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni Z. G., ur. (...) decyzją organu rentowego z dnia 3.06.2002r. uzyskała prawo do emerytury od dnia 15.06.2002r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 84,55% według podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 84,55% przez 1327,44 zł. tj. kwotę bazową i wyniosła 1122,35 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 32 lata i 7 miesięcy okresów składkowych i 5 lat i 2 miesiące okresów nieskładkowych.

Kolejnymi decyzjami organ rentowy dokonał waloryzacji otrzymywanej emerytury a także przeliczenia świadczenia wnioskodawczyni. Ostatni raz przeliczono świadczenie wnioskodawczyni decyzją z dnia 30.10.2009r. na jej wniosek z dnia 28.08.2009r. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w związku z przedłożeniem nowych dowodów mających wpływ na jego wysokość ustalono wwpw na 85,52%, który pomnożony przez kwotę bazową 1775,89 zł dał podstawę wymiaru emerytury 1718,74 zł. Zwiększeniu uległ także staż pracy wnioskodawczyni do 33 lat i 7 miesięcy okresów składkowych i nadal 5 lat i 2 miesiące okresów nieskładkowych. Tak ustalona emerytura poddawana była kolejnym waloryzacjom.

Decyzją z dnia 13.03.2012r. strona pozwana dokonała od dnia 1.02.2012r., waloryzacji emerytury wnioskodawczyni przez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 29.02.2012r. kwoty 71 zł. Wnioskodawczyni od powyższej decyzji odwołała się do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy, który wyrokiem z dnia 3.08.2012r. oddalił odwołanie i nie obciążył jej kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej.

W dniu 10.09.2012r. wnioskodawczyni zaskarżając wyrok w całości wniosła apelację do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu.

Wnioskodawczyni w dniu 23.10.2012r. złożyła w organie rentowym wniosek o przeliczenie świadczenia, z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia podstawy wymiaru od której ostatnio obliczono świadczenie.

Zaskarżoną decyzją z dnia 30.10.2012r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem w podstawie wymiaru świadczenia kwot minimalnego wynagrodzenia, ponieważ podstawa wymiaru świadczenia wnioskodawczyni została ustalona z 20 lat kalendarzowych, za które w pełni zostało udokumentowane osiągnięte wynagrodzenie. Organ rentowy przyjął zatem, że brak jest podstaw do przeliczenia ostatnio przyjętej podstawy wymiaru świadczenia z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia. Nadal zatem wnioskodawczyni będzie płatna emerytura wg dotychczas obliczonego najkorzystniejszego wskaźnika tj. 85,52%. Jednocześnie organ rentowy poinformował wnioskodawczynię, że wcześniejszymi decyzjami dokonano przeliczenia podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem kwot minimalnego wynagrodzenia za okresy, w których wnioskodawczyni pozostawała w stosunku pracy a wynagrodzenie nie zostało udokumentowane tj. od 25.07.1963r. do 31.12.1963r., od 8.04.1975r. do 31.12.2075r. i od 1.01.1978r. do 8.09.1978r. bez wpływu na wysokość świadczenia.

dowód: akta ZUS.

Sąd zważył:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 15 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1)oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2)oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3)oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4)mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250 %.

Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Z dniem 1 stycznia 2009 r. weszła w życie ustawa z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 192, poz. 1180), która m.in. dodała do art. 15 ustęp 2a. Regulacją tą złagodzono problem braku faktycznych możliwości ustalenia podstawy wymiaru składek u niektórych pracowników, przy bezspornym pozostawaniu w zatrudnieniu pracowniczym w danym okresie. W takich przypadkach za podstawę wymiaru składek przyjąć należy kwotę minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty. Zgodnie z cyt. przepisem powyższe przyjęcie następuje "proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy". Oznacza to, że jeżeli np. pracownik był zatrudniony w danym roku przez 6 miesięcy w wymiarze 1/2 etatu, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmie się 1/2 kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w tym okresie. Jeżeli pracownik pozostawał w zatrudnieniu przez niepełny miesiąc, organ rentowy podzieli minimalne wynagrodzenie przez faktyczną liczbę dni miesiąca, a następnie przemnoży przez liczbę dni, w których pracownik pozostawał w stosunku pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedkładając je na stan faktyczny niniejszej sprawy należy wskazać, że organ rentowy zaskarżoną decyzją prawidłowo odmówił wnioskodawczyni prawa przeliczenia pobieranego świadczenia emerytalnego z uwzględnieniem w podstawie wymiaru świadczenia kwot minimalnego wynagrodzenia. Stanowisko organu rentowego w ocenie Sądu jest stanowiskiem prawidłowym. Przeliczenie bowiem, jak zostało to wskazane powyższej, może nastąpić jedynie wówczas gdy brak jest udokumentowanej wysokości osiągniętego wynagrodzenia podczas gdy fakt wykonywania pracy nie budzi wątpliwości. Taka okoliczność w sytuacji wnioskodawczyni nie występuje. Podstawa wymiaru świadczenia emerytalnego pobieranego przez wnioskodawczynię została ustalona z 20 lat kalendarzowych, za które w pełni zostało udokumentowano osiągnięte wynagrodzenie. W tym przypadku nie ma zatem, możliwości przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem w podstawie wymiaru świadczenia kwot minimalnych, o co wnosi wnioskodawczyni, skoro osiągane przez nią wynagrodzenie zostało w pełni udokumentowane.

Mając na uwadze, powyższe Sąd na podstawie art. 477 14 § 1 kpc oddalił odwołanie od zaskarżonej decyzji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 2 i § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zmianami) zgodnie z wnioskiem strony pozwanej.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij