Sygn. akt II C 1678/10

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi II Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSO Marek Kruszewski

Protokolant: Małgorzata Grzęda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2014 roku, w Łodzi

sprawy z powództwa J. N.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1/ zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz J. N.:

a)  342.000,00 (trzysta czterdzieści dwa tysiące złotych) tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 150.000,00 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych) od 1 maja 2009 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 162.000,00 zł (sto sześćdziesiąt dwa tysiące złotych) od 24 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 30.000,00 zł (trzydzieści tysięcy złotych) od 24 maja 2013 roku do dnia zapłaty,

b) 32.473,16 zł (trzydzieści dwa tysiące czterysta siedemdziesiąt trzy złote szesnaście groszy) tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby za okres od 21 czerwca 2008 roku do kwietnia 2013 roku włącznie z ustawowymi odsetkami od 24 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty,

c) 518,89 zł (pięćset osiemnaście złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od 1 maja 2009 roku do dnia zapłaty,

d) 1.981,45 zł (jeden tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt jeden złotych czterdzieści pięć groszy) tytułem rekompensaty utraconych zarobków z ustawowymi odsetkami od 1 maja 2009 roku do dnia zapłaty,

e) 2.514,85 zł (dwa tysiące pięćset czternaście złotych osiemdziesiąt pięć groszy) tytułem skapitalizowanych odsetek od wypłaconej części odszkodowania,

f) po 345,00 zł (trzysta czterdzieści pięć złotych) miesięcznie poczynając od 1 maja 2013 roku i na przyszłość tytułem renty na zwiększone potrzeby płatnej do dziesiątego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminu płatności,

g) 7.059,39 zł (siedem tysięcy pięćdziesiąt dziewięć złotych trzydzieści dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2/ ustala, że (...) S.A. w W. ponosi odpowiedzialność za mogące wyniknąć w przyszłości następstwa wypadku, któremu uległ J. N. 21 czerwca 2008 roku;

3/ umarza postępowanie co do kwot 2.075,56 zł (dwa tysiące siedemdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) odszkodowania za koszty leczenia oraz 7.925,75 zł (siedem tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć złotych siedemdziesiąt pięć groszy) odszkodowania za utracone zarobki;

4/ oddala powództwo w pozostałej części;

5/ nakazuje pobrać od (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi 19.350,03 zł (dziewiętnaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt złotych trzy grosze) tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów sądowych.

II C 1678/10

UZASADNIENIE

13 grudnia 2010r. J. N. wniósł pozew domagając się zasądzenia od (...) S.A.:

- 150’000,00 zł zadośćuczynienia,

- 13’661,00 zł skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby wynikające z konieczności opieki za okres od 11 listopada 2008r. do 31 października 2010r.,

- 4’560,00 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby wynikające z konieczności opieki za okres od 22 czerwca 2008r. do 22 sierpnia 2010r.,

- 3’752,50 zł skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby wynikające z konieczności opieki za okres od 23 sierpnia 2008r. do 10 listopada 2008r.

- 2’594,45 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia,

- 9’907,20 zł tytułem dochodów utraconych w okresach: od 21 czerwca 2008r. do 14 grudnia 2009r., od 1 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2009r. oraz od 20 marca 2010r. do 15 września 2010r.

- po 400,00 zł miesięcznie renty na zwiększone potrzeby płatnej poczynając od 1 listopada 2010r. do dziesiątego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminu płatności.

Wszystkie kwoty wymagalne z chwilą wniesienia powództwa - z ustawowymi odsetkami od 1 maja 2009r. do dnia zapłaty. Ponadto, powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany, któremu doręczono odpis pozwu 25 stycznia 2011r. potwierdził swoją odpowiedzialność za zdarzenie, z którego J. N. wywiódł zgłoszone w pozwie roszczenia, jednakże wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Ubezpieczyciel podniósł, że wypłacone poszkodowanemu świadczenia zaspokoiły roszczenia powoda, przy czym podniósł zarzut przyczynienie powoda do szkody, które powinno skutkować 20% obniżeniem należnych kwot. Przyczynienie to miało wynikać z nadmiernej prędkości, z jaką poruszał się poszkodowany w chwili zdarzenia.

Powód nie uznał zarzutu przyczynienia do powstania szkody. Pismem wniesionym 17 kwietnia 2013r. (k 334), sprostowanym w piśmie z 9 czerwca 2014r. (k 457), J. N. zmodyfikował swoje powództwo w następujący sposób;

1/ wniósł o zasądzenie 312’000,00 zł zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 150’000,00 zł od 1 maja 2009r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 162’000,00 zł od dnia doręczenia pisma stronie przeciwnej do dnia zapłaty,

2/ w miejsce dotychczasowych żądań zasądzenia renty skapitalizowanej na zwiększone potrzeby wynikające z konieczności opieki, powód wniósł o zasądzenie 32’473,16 zł skapitalizowanej renty obejmującej okres od 21 czerwca 2008r. do 30 kwietnia 2013r. z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 21’973,50 zł od 1 maja 2009r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 10’499,66 zł od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pisma do dnia zapłaty,

3/ powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 2’075,56 zł zwrotu kosztów leczenia, podtrzymując żądanie zasądzenia z tego tytułu kwoty 518,89 zł z odsetkami ustawowymi od 1 maja 2009r. do dnia zapłaty, a nadto wnosząc o zasądzenie 521,90 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od kwoty wypłaconej przez (...) tytułem zwrotu kosztów leczenia za okres od 1 maja 2009r. do 8 kwietnia 2011r.

4/ powód cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 7’925,75 zł tytułem zwrotu utraconych dochodów wnosząc jednakże o zasądzenie 1’992,95 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od tej kwoty za okres od 1 maja 2009r. do 8 kwietnia 2011r.,

5/ podtrzymał żądanie zapłaty 1’981,45 zł tytułem pozostałej części zarobków utraconych z odsetkami ustawowymi od 1 maja 2009r. do dnia zapłaty,

6/ podtrzymał żądanie zasądzenia renty miesięcznej w wysokości po 400,00 zł z tą zmianą, iż wniósł o zasądzenie jej od 1 maja 2013r. i na przyszłość,

7/ wniósł o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki przedmiotowego zdarzenia,

8/ wniósł o zasądzenie kosztów procesu z uwzględnieniem wynagrodzenia pełnomocnika w podwójnej wysokości stawki minimalnej.

Odpis tego pisma został przesłany stronie przeciwnej 16 kwietnia 2013r.

Pozwany nie uznał powództwa w zmodyfikowanym zakresie wnosząc o jego oddalenie i zasądzenie kosztów procesu według norm.

Pismem doręczonym stronie pozwanej przed rozprawą w dniu 23 maja 2013r. J. N. rozszerzył powództwo w zakresie zadośćuczynienia o dalsze 30’000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia następnego po dniu doręczenia tego pisma pozwanemu.

Pozwany nie uznał powództwa także w tym zakresie.

Stan faktyczny:

21 czerwca 2008r. w godzinach wieczornych, w miejscowości B. doszło do wypadku komunikacyjnego. M. B. kierująca samochodem F. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru zawracania połączonego z włączeniem się do ruchu i nie ustąpiła pierwszeństwa motocyklowi S. kierowanemu przez J. N. doprowadzając do zderzenia obu pojazdów w wyniku czego J. N. doznał poważnych obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządu ruchu i narządu oddechowego trwających dłużej niż 7 dni. Za ten czyn M. B. została prawomocnie skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w Łęczycy z 28 kwietnia 2010r.

/ załączone akta II K 724/08 Sądu Rejonowego w Łęczycy: k 191 – wyrok /

Tego dnia J. N. jechał z Ł. w kierunku Ł.. Przez pewien czas powód poruszał się za samochodem osobowym, który następnie wyprzedził już poza terenem zabudowanym. Jadąc w odległości nie większej niż 1 metr od osi jezdni, kierujący motocyklem widział znajdujący się przed nim samochód F. (...) z włączonym lewym kierunkowskazem; pojazd ten sprawiał wrażenie jakby stał na poboczu poza pasem ruchu, po którym poruszał się powód. W tym miejscu droga jest prosta.

/ zeznania powoda – k 366 w zw. z k 179-180 /

Tuż przed wypadkiem, kierująca F. (...) zatrzymała samochód na poboczu nie wyłączając silnika. Postój trwał kilka minut podczas których M. B. rozmawiał o konieczności zawrócenia ze swoim mężem siedzącym na tylnym siedzeniu.

/ zeznania świadka G. B. (1) – k 200 odwrót /

W pewnym momencie, gdy kierujący motocyklem był w niewielkiej odległości od samochodu F. (...), M. B. rozpoczęła dosyć energiczny manewr zawracania zajeżdżając J. N. drogę. Powód próbował ominąć przeszkodę skręcając w lewo, ale bez powodzenia.

/ zeznania powoda – k 366 w zw. z k 179-180, załączone akta II K 724/08 Sądu Rejonowego w Lęczycy: k 87-87 odwrót – protokół przesłuchania świadka R. R. /

W miejscu zdarzenia dozwolona prędkość wynosiła 90 km/h. Tuż przed zdarzeniem J. N. mógł poruszać się swoim motocyklem z prędkością od 85 do 107 km/h. Gdyby powód poruszał się z prędkością 90 km/h to nie miał możliwości uniknięcia wypadku poprzez podjęcie manewru obronnego.

/ opinia pisemna biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków J. W. – k 208-219 /

Na skutek wypadku J. N. doznał obrażeń ortopedycznych, których następstwem są:

- staw rzekomy szyjki kości udowej prawej i trzonu tej kości,

- obustronne uszkodzenia stawów obojczykowo-barkowych z objawami podwichnięcia i bólami,

- stan po złamaniu dalszych nasad obu kości przedramienia prawego,

- stan po złamaniu obu dalszych nasad kości przedramienia lewego,

- stan po przebytym złamaniu kości łopatki prawej,

- stan po złamaniu sześciu prawych żeber.

Następstwa te skutkują uszczerbkiem na zdrowiu w łącznej wysokości 102%. Urazy doznane w wypadku miały bardzo poważny charakter i spowodowały że z osoby sprawnej powód stał się niepełnosprawnym; ich następstwem były też bardzo duże i długotrwałe cierpienia fizyczne i psychiczne. Po wypadku poszkodowany przebywał w szpitalach wielokrotnie, był poddawany zabiegom związanym z koniecznością unieruchomienia złamania kości udowej prawej gwoździem śródszpikowym oraz zespolenia złamań kości przedramion drutami K., a następnie koniecznością usunięcia materiału zespalającego. W styczniu 2009r. powód przebywał na rehabilitacji w szpitalu uzdrowiskowym. W styczniu 2010r. J. N. przeszedł kolejny zabieg plastyki stawu rzekomego, która nie przyniosła poprawy. Przez sześć miesięcy po wypadku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim, a przez następny rok korzystał ze świadczenia rehabilitacyjnego. Do chwili obecnej poszkodowany uskarża się na bóle biodra prawego oraz uda i ma ograniczenia zgięcia grzbietowego i dłoniowego obu nadgarstków. Od chwili wypadku do sierpnia 2008r. J. N. wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze co najmniej 6 godzin dziennie. Od września 2008 r. do sierpnia 2010r. zakres pomocy zmniejszył się do co najmniej 4 godzin dziennie, od września 2010r. do kwietnia 2013r. pomoc był konieczna w wymiarze przynajmniej 1 godziny dziennie, po tym okresie poszkodowany nadal wymaga sporadycznej pomocy w podobnym wymiarze. Powód wymagał stosowania środków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, których koszt wynosi około 50,00 zł miesięcznie. Rokowania co do stanu zdrowia ortopedycznego J. N. są niepewne ze względu na konieczność dalszych operacji związanych z leczeniem stawów rzekomych.

/ zaświadczenie – k 19, dokumentacja medyczna powoda – k 20-91, opinia pisemna biegłego ortopedy W. K. (1) – k 240-244, opinia pisemna biegłej z zakresu rehabilitacji G. B. (2) k 300-307, zeznania biegłego W. K. – k 366, , zeznania biegłej G. B. (2) – k 366 /

Na skutek doznanych urazów u powoda wystąpiły:

- plamiste zagęszczenia w miąższu płuca obejmujące znaczną część płata górnego i dolnego płuca prawego oraz bardzo dyskretne w obrębie tylnych, górnych segmentów płata dolnego płuca lewego,

- krwiak prawej jamy opłucnowej o szerokości płaszcza płynowego do 3,3 cm,

- odma prawej jamy opłucnowej przy przedniej ścianie płuca o szerokości do 1,1 cm,

- złamanie licznych żeber z przemieszczeniami odłamów w kierunku płuca,

- rozedma międzymięśniowa po stronie prawej klatki piersiowej.

W trakcie hospitalizacji poszkodowanemu założono dren do prawej jamy opłucnowej, co umożliwiło ewakuację krwiaka jamy opłucnowej; dren usunięto osiem dni od założenia. Wdrożone leczenie doprowadziło do ustąpienia objawów stłuczenia płuca. Następstwa tych obrażeń, w postaci:

- zniekształcenia klatki piersiowej bez zmniejszenia pojemności życiowej płuc,

- blizn powłok klatki piersiowej ograniczających ruchomość klatki piersiowej,

- zrostów opłucnowych, uszkodzenia tkanki płucnej, ubytków tkanki płucnej i obecności ciał obcych, bez niewydolności oddechowej,

skutkowały trwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda wynoszącym 30%. Złamanie wielu żeber może skutkować wieloletnim zespołem bólowym wymagającym stosowania środków przeciwbólowych i osłonowych. Miesięczny koszt takiej kuracji wynosi około 100,00 zł.

/ opinia pisemna biegłej pulmonolog K. T. – k 258-263, opinia uzupełniająca biegłej K. T. – k 422-425 /

U powoda występują obecnie liczne blizny pourazowe i pooperacyjne: klatki piersiowej, lewego i prawego przedramienia, prawego biodra i uda, stanowiące trwałe oszpecenie, ale nie powodujące zaburzeń czynnościowych. Skutkują one trwałym uszczerbkiem na zdrowiu poszkodowanego w wysokości 6%. Nie jest możliwe całkowite ich usunięcie. Blizny wymagają pielęgnacji poprzez natłuszczanie powszechnie dostępnymi maściami.

/ opinia pisemna biegłego chirurga plastycznego T. Z. – k 280-283 /

Obecnie J. N. jest ograniczony w wydolnym chodzeniu, pracach wymagających długotrwałego stania bądź częstych zmian pozycji oraz przenoszenia ciężarów powyżej 5 kg. Powód powinien być poddawany zabiegom rehabilitacyjnym celem niedopuszczenia do narastania przykurczów stawowych i zaników mięśniowych kończyny dolnej prawej oraz aby zwolnić rozwój przedwczesnej choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. W tym celu pacjent powinien wykonywać codziennie przez około 45 minut ćwiczenia wyuczone podczas rehabilitacji szpitalnych oraz dwa razy w roku uczestniczyć w trzytygodniowej rehabilitacji ambulatoryjnej. Rehabilitacja taka jest w pełni refundowana jednakże długi czas oczekiwania wymaga ustalania jej terminów z dużym wyprzedzeniem. Koszt trzytygodniowego cyklu rehabilitacyjnego w niepublicznej placówce wynosi około 300,00 zł. Jednorazowa terapia obejmująca trzy do czterech zabiegów kosztuje w prywatnym gabinecie od 30,00 do 50,00 zł, natomiast masaż częściowy kosztuje od 30,00 do 40,00 zł. Od września 2010r. J. N. wymaga pomocy osób trzecich w czynnościach życia codziennego, w wymiarze 1 godziny dziennie. Na skutek zaburzeń statyczno-dynamicznych kręgosłupa będących następstwem doznanych urazów powód jest zagrożony szybkim rozwojem przedwczesnej choroby zwyrodnieniowej narządu ruchu.

/ opinia pisemna biegłej z zakresu rehabilitacji G. B. (2) – k 300-307, zeznania biegłej G. B. – k 366 /

Psychopatologicznym następstwem wypadku było wystąpienie u powoda stresogennych zaburzeń depresyjnych powodujących długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 6%. Cierpienia psychiczne związane z wypadkiem były duże w okresie około 1,5 do 2 lat, zaś później stopniowo malały. J. N. nie wymagał pomocy osób trzecich z przyczyn psychiatrycznych, natomiast wymaga okresowej kontroli psychiatrycznej ze względu na możliwość występowania reaktywnych epizodów depresyjnych. Rokowanie co do zdrowia psychicznego poszkodowanego należy uznać za umiarkowanie pomyślne.

/ opinia pisemna biegłego psychiatry J. K. – k 327 /

J. N. ma obecnie 38 lat, z zawodu jest technikiem mechanikiem pojazdów samochodowych. Przed zdarzeniem z 21 czerwca 2008r. powód nie miał żadnych wypadków, nie doznał poważniejszych obrażeń, nie przechodził żadnych zabiegów operacyjnych. Był człowiekiem w pełni sprawnym i aktywnym – pracował, grał w piłkę, jeździł na rowerze. Przez około miesiąc po wypadku powód musiał leżeć na łóżku ortopedycznym. Dopiero przy drugim pobycie w szpitalu J. N.został spionizowany i otrzymał kule pachowe. Powód nadal oczekuje na leczenie operacyjne stawów rzekomych; całkowity koszt takiej operacji przeprowadzonej prywatnie do około 30’000,00 zł, natomiast na zabieg refundowany w ramach NFZ trzeba oczekiwać od 9 do 12 miesięcy. Przez cały czas od wypadku J. N. ma problemy z poruszaniem się i zmuszony jest korzystać z kul łokciowych. Powód korzystał z pomocy członków swojej rodziny ponieważ do chwili obecnej nie może wykonywać żadnych prac domowych czy robić samodzielnie zakupów. Wykluczone jest również sprawowanie przez powoda samodzielnej opieki nad młodszym dzieckiem. Powód nadal odczuwa dolegliwości bólowe kontuzjowanego biodra, uda i podudzia. Pojawiły się też krótkotrwałe dolegliwości bólowe barku. W związku z wypadkiem powód przebywał na zwolnieniu lekarskim do 19 grudnia 2008r., następnie od 20 grudnia 2009r. do 19 marca 2009r. pobierał zasiłek rehabilitacyjny w wysokości 90% wynagrodzenia stanowiącego podstawę do ustalenia zasiłku chorobowego, zaś od 20 marca 2009r. do 17 czerwca 2009r. w wysokości 75 % tego wynagrodzenia. Wypłatę tego świadczenia przedłużono następnie do 14 grudnia 2009r. Po wyczerpaniu zasiłku rehabilitacyjnego, pod koniec 2009r. powód wrócił do poprzedniego miejsca pracy, gdzie zapewniono mu zatrudnienie nie wymagające obciążeń. Obecnie pobiera wynagrodzenie w wysokości 2’000,00 do 2’200,00 zł miesięcznie netto. Powód ma dom, w którym mieszka z rodziną. J. N. ma dwoje dzieci w wieku 16 i 3 lat. Żona powoda pracuje i zarabia około 1’200,00 - 1’300,00 zł miesięcznie netto. Obecna żona J. N. przyjeżdżała do niego do szpitala po wypadku codziennie i spędzała z poszkodowanym cały dzień. Powód wymagał karmienia, podawania płynów, mycia, przebierania. Szpital nie zapewniał stałej obsługi przy tego rodzaju czynnościach. Po powrocie do domu, J. N. wymagał ciągłej opieki; nawet w nocy trzeba go było przewracać z boku na bok, ponieważ samodzielnie nie był w stanie tego zrobić. Od czasu wypadku powód stał się nerwowy i przygnębiony.

/ decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego – k 92, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k 93, decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego – k 94, zeznania świadka A. O. – k 179 odwrót-180, zeznania powoda k 366 w zw. z k 179-180 odwrót /

Sprawca wypadku był objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na podstawie umowy zawartej z (...) S.A. w W.. Powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi 24 marca 2009r.

/ niesporne /

Pozwany uznał roszczenia w zakresie:

- 150’000,00 zł zadośćuczynienia,

- 9’907,20 zł z tytułu utraconych zarobków,

- 2’594,45 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia,

- 5’565,00 zł z tytułu opieki osób trzecich.

Kwoty te zostały pomniejszone o 20% z tytułu przyczynienia się powoda do powstania szkody i w takiej wysokości wypłacono je 14 kwietnia 2011r.

/ pismo pozwanego – k 153, operat szkody – k 154, zeznania powoda – k 366 /

W związku z przedmiotowym zdarzeniem J. N. nie otrzymał żadnych innych świadczeń.

/ zeznania powoda – k 366 /

Stawki wynagrodzenia za opiekę sprawowaną przez opiekunów (...) wynosiły:

- 7,11 zł za godzinę od kwietnia 2008r. do 31 grudnia 2008r.,

- 7,29 zł za godzinę od stycznia 2009r. do 30 czerwca 2009r.,

- 9,50 zł od lipca 2009r.

/ informacja (...) k 338 /

Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z uzupełniającego przesłuchania biegłej K. T. oraz o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego pulmonologa uznając przeprowadzenie tych dowodów za zbędne. Biegła T. udzieliła odpowiedzi na interesujące Sąd pytania w sposób wystarczający do rozstrzygnięcia tej sprawy. Kwestia pokrywania się lub nie uszczerbku na zdrowiu przyznanego przez tę biegłą z uszczerbkami przyznanymi przez ortopedę i chirurga plastycznego nie ma istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia, a ponadto da się wyjaśnić przez porównanie wszystkich opinii sporządzonych przez wspomnianych biegłych. Opinia uzupełniająca nie wymagała, w ocenie Sądu, ponownej analizy akt sprawy, zaś odnośnie potrzeby stosowania leków przeciwbólowych biegła wypowiedziała się w opinii podstawowej. W tej kwestii wypowiadali się też biegli ortopeda i rehabilitant.

Sąd zważył, co następuje:

Zasada odpowiedzialności pozwanego w tej sprawie nie jest sporna. Wynika ona z zawartej umowy ubezpieczenia obowiązkowego oc, w związku z którym ubezpieczyciel przejął wobec poszkodowanego odpowiedzialność za sprawcę kolizji pojazdów mechanicznych – art. 822 § 1 kc w zw. z art. 436 § 2 kc. Odpowiedzialność kierującej samochodem F. (...) uczestniczącym w zdarzeniu, oparta na art. 415 kc, nie była również kwestionowana tym bardziej, iż okoliczność ta została przesądzona prawomocnym wyrokiem skazującym sądu karnego, którego ustaleniami sąd cywilny jest związany na podstawie art. 11 kpc.

Zagadnieniem wymagającym szerszego omówienia jest wysokość należnych powodowi świadczeń, a zwłaszcza kwestia ich ewentualnego obniżenia ze względu na przyczynienie się powoda do szkody.

Na wstępie należy odnieść się do zarzutu przyczynienia podniesionego przez pozwanego. Jest on niezasadny z następujących względów. Zarzut ten oparty był na twierdzeniu, że w chwili wypadku J. N. poruszał się z prędkością większą niż maksymalna dopuszczalna prędkość w miejscu zdarzenia. Okoliczność ta nie została jednakże udowodniona, co wynika z opinii biegłego W., który nie tylko wskazał dlaczego nie jest możliwe dokładne określenie prędkości, z jaką jechał poszkodowany, ale odniósł się również do opinii ze sprawy karnej, w której wyliczono prędkość powoda na 110 km/h, i wskazał na błąd zawarty w tym wyliczeniu. Opinia biegłego W. nie została przez strony zakwestionowana i Sąd również nie dostrzegł w niej żadnych błędów mogących zaważyć, na wiarygodności tego dowodu. Biegły wskazał jedynie na zakres prędkości – od 85 do 107 km/h, z jaką mógł jechać J. N., a to zbyt mało, aby kategorycznie uznać, iż powód przekroczył prędkość dozwoloną.

Nie to jest jednak najistotniejsze w tej sprawie dla rozważań dotyczących przyczynienia się poszkodowanego. Bardziej doniosłe jest stwierdzenie zawarte w opinii biegłego W., że nawet jadąc z maksymalną dopuszczalną prędkością tzn. 90 km/h, powód nie mógł uniknąć zderzenia z F. (...). Jednocześnie, biegły nie wskazał na jakiekolwiek inne uchybienia w technice lub taktyce jazdy J. N., mogące świadczyć o jakimkolwiek naruszeniu przez niego zasad wynikających z ustawy prawo o ruchu drogowym. Skoro tak, to w istocie rzeczy okolicznością bez znaczenia jest czy powód jechał z prędkością dozwoloną, czy ją przekroczył o 10 lub 17 km/h, ponieważ w obu przypadkach do zderzenia pojazdów i tak by doszło. Tym samym nie ma żadnych podstaw do przypisania powodowi takiego zachowania, które można uznać za przyczynienie do powstania szkody skutkujące obniżeniem należnych świadczeń na podstawie art. 362 kc. Opinia biegłego przesądza bowiem o braku adekwatnego związku przyczynowego między zachowaniem powoda a zaistnieniem zdarzenia skutkującego szkodą. Odrębną kwestią jest czy większa, niż dopuszczalna, prędkość z jaką poruszał się powód mogła mieć wpływ na zakres obrażeń doznanych przez poszkodowanego. Pomijając jednak wskazaną wyżej okoliczność nieudowodnienia faktu przekroczenia przez J. N. dozwolonej prędkości, strona pozwana nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych w celu wykazania wpływu takiego przekroczenia na ewentualne zwiększenie szkody, a mówiąc inaczej – wskazujących na istnienie adekwatnego związku przyczynowego między zachowaniem powoda a konkretnymi obrażeniami, które odniósł w wypadku.

Zadośćuczynienie należne jest na podstawie art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 i 2 kc. Oceniając wysokość tego świadczenia Sąd uznał, iż rozmiar uszkodzeń ciała i rozstroju zdrowia wynikający z doznanych obrażeń a w szczególności fakt, że powód będący osobą stosunkowo młodą i w pełni swoich sił stał się niepełnosprawnym, uzależnionym od pomocy osób trzecich przy czynnościach dnia codziennego, długotrwałe i skomplikowane leczenie i rehabilitacja, na którą poszkodowany skazany jest do końca życia, niepewność co do poprawy stanu zdrowia zwłaszcza w zakresie obrażeń ortopedycznych, związane z następstwami wypadku znaczne i długotrwałe cierpienia fizyczne i psychiczne oraz znaczące ograniczenie możliwości wykonywania zawodu i zmniejszenie w związku z tym widoków powodzenia na przyszłość, stanowią wystarczające argumenty za przyznaniem zadośćuczynienia w żądanej wysokości.

Nie bez znaczenia był też fakt, że świadczenie to nie może mieć wymiaru symbolicznego, powinno stanowić realną wartość rekompensującą straty trudne do przeliczenia na pieniądze, ale uwzględniającą stosunki ekonomiczne panujące w społeczeństwie.

Mając na względzie przytoczone okoliczności Sąd uznał pełną rekompensatę w kwocie 462’000,00 zł za uzasadnioną, co po odliczeniu wypłaconej powodowi z tego tytułu kwoty 120’000,00 zł skutkowało orzeczeniem jak w pkt. 1a wyroku. Odsetki od poszczególnych części tego świadczenia należne są ze względu na termin zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi oraz dyspozycję art. 817 § 1 kpc, oraz ze względu na terminy zgłoszenia dalszych roszczeń z tego tytułu już w trakcie procesu. Jednocześnie Sąd nie widział podstaw do zastosowania w tej sprawie art. 817 § 2 kc tym bardziej, że pozwany, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 kc nie przedstawił żadnych dowodów świadczących o tym, aby wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia wysokości świadczenia nie było możliwe w terminie wskazanym w art. 817 § 1 kc.

Żądanie sformułowane jako skapitalizowana renta na zwiększone potrzeby wynikająca z konieczności sprawowania opieki nad powodem znajduje uzasadnienie w przepisie art. 444 § 1 kc. Wysokość tego świadczenia została wyliczona w oparciu o opinie biegłych ortopedy i rehabilitanta oraz stawki wynagrodzenia opiekunów zawodowych (...) w następujący sposób:

- od dnia wypadku do końca sierpnia 2008r. – 6 godzin dziennie przez 71 dni z uwzględnieniem stawki 7,11 zł, co stanowi 3’028,86 zł. Odnośnie tego okresu warto zauważyć, że co prawda powód przebywał przez pewien czas w szpitalu, ale ze względu na znaczne ograniczenia ruchowe wymagał pomocy praktycznie przy wszystkich czynnościach samoobsługowych. Szpital nie zapewnia takiej opieki, dlatego musiała ją świadczyć ówczesna narzeczona J. N.;

- od września 2008r. do sierpnia 2010r. – 4 godziny dziennie przez 757 dni z uwzględnieniem stawek zwiększających się od stycznia 2009r. i od lipca 2009r. Łącznie stanowi to kwotę 25’205,52 zł;

- od września 2010r. do kwietnia 2013r. – 1 godzina dziennie przez 969 dni przy stawce wynagrodzenia 9,50 zł za godzinę, co stanowi 9’205,50 zł.

Łączna wysokość rekompensaty zwiększonych potrzeb wynikających z konieczności sprawowania opieki nad powodem we wskazanym okresie wyniosła 37’439,88 zł, co po pomniejszeniu o świadczenie wypłacone z tego tytułu przez ubezpieczyciela, tj. kwotę 4’451,20 zł stanowi kwotę wyższą niż ostatecznie sformułowane żądanie. Wobec powyższego Sąd orzekł, jak w pkt. 1b. Z uwagi na fakt, że renta została skapitalizowana, Sąd uznał za zasadne zasądzenie od niej odsetek od dnia następnego po dniu, w którym tak sprecyzowane żądanie zostało przedstawione stronie pozwanej w trakcie procesu.

Żądania zwrotu kosztów leczenia oraz utraconych zarobków uzasadnione są na podstawie art. 444 § 1 i 2 kc. Odnośnie tych świadczeń należy zauważyć, że strona pozwana uznała je zarówno co do zasady, jak i wysokości w swoim oświadczeniu złożonym uprawnionemu w piśmie z 8 kwietnia 2011r. (k 153 i 154). Wypłacenie tych świadczeń w mniejszej wysokości, niż uznana wynikało wyłącznie z obniżenia o stopień przyczynienia przyjęty arbitralnie przez pozwanego. Wobec powyższego Sąd orzekł, jak w pkt. 1c i 1d wyroku.

Żądanie zasądzenia odsetek skapitalizowanych, od świadczeń wypłaconych tytułem rekompensaty kosztów leczenia oraz utraconych zarobków było uzasadnione na podstawie art. 482 § 1 kc, co skutkowało rozstrzygnięciem, jak w pkt. 1e.

Renta od 1 maja 2013r. i na przyszłość jest usprawiedliwiona co do zasady na podstawie art. 444 § 2 kc. Z dokonanych ustaleń wynika niewątpliwie, że potrzeby J. N. uległy zwiększeniu w następującym zakresie:

- pomoc osób trzecich w czynnościach codziennych w wymiarze 1 godziny dziennie, przy stawce opiekuna wynoszącej 9,50 zł za godzinę, co stanowi przeciętnie 285,00 zł miesięcznie,

- koszty leków przeciwbólowych to średnio 50,00 zł miesięcznie,

- koszty leków przeciwdepresyjnych to około 10,00 zł miesięcznie.

Łączne koszty zwiększonych potrzeb należało zatem oszacować na kwotę 345,00 zł miesięcznie, co skutkowało rozstrzygnięciem, jak w pkt. 1f.

Biorąc pod uwagę trudne do przewidzenia dalsze skutki doznanych urazów przede wszystkim w zakresie ryzyka przyspieszonych procesów zwyrodnieniowych oraz niepewność co do dolegliwości związanych z obrażeniami pulmonologicznymi, Sąd uznał za uzasadnione ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość na podstawie art. 189 kpc.

W części, w której powód cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 355 § 1 kpc.

W pozostałym zakresie powództwo podlega oddaleniu, jako niezasadne.

O kosztach procesu Sąd postanowił na podstawie art. 100 kpc zdanie drugie w zw. z art. 98 kpc. Za obciążeniem pozwanego obowiązkiem zwrotu całości kosztów procesu przemawiał przede wszystkim fakt, że powód uległ jedynie w nieznacznej części swoich roszczeń. Na zasądzoną z tego tytułu kwotę złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości stawki minimalnej – 3’600,00 zł, opłata od pełnomocnictwa – 17,00 zł, opłata od pozwu – 700,00 zł, opłata od rozszerzonego powództwa – dwukrotnie po 700,00 zł, zaliczki na opinie biegłych – 1’288,24 zł oraz udokumentowane wydatki na korespondencję doręczana bezpośrednio pełnomocnikowi strony przeciwnej – 54,15 zł.

W pkt. 5 Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc zdanie drugie. Na nieopłacone koszty sądowy złożyły się opłaty od pozwu oraz pism rozszerzających powództwo oraz nieuiszczone wydatki na wynagrodzenia biegłych.