Sygn. akt II Ca 237/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grażyna Kobus

Sędziowie: SO Barbara Nowicka

SR Hanna Płonka (del.)

Protokolant: Bogusława Mierzwa

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy

z powództwa B. K.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę 6.000 zł

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 26 listopada 2013 r., sygn. akt I C 1014/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Kłodzku do ponownego rozpoznania.

Sygnatura akt II Ca 237/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 listopada 2013r. Sąd Rejonowy w Kłodzku zasądził od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda B. K. kwotę 6.000 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 10 sierpnia 2012r. oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.517 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że:

w wyniku wypadku z dnia 8 czerwca 2012r. powód doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, z zaleceniem dalszego leczenia w poradni chirurgicznej oraz skierowaniem do poradni neurologicznej, z powodu rozpoznania u powoda bóli głowy i kręgosłupa szyjnego, drętwienia rąk i kończyn dolnych po wypadku komunikacyjnym.

Pozwana ustaliła, na podstawie opinii konsultanta medycznego z dnia 2 sierpnia 2012r., że, w wyniku wypadku, z powodu urazu kręgosłupa, powód doznał uszczerbku na zdrowiu w wysokości 1%.

Przy takich ustaleniach faktycznych Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo co do żądanej w pozwie kwoty zadośćuczynienia tj. 6.000 zł z ustawowymi odsetkami od 10 sierpnia 2012r. na podstawie art. 444 kc. W uzasadnieniu wskazał, że:

kwestia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku na zdrowiu powoda nie była sporna. Poza sporem co do zasady był również fakt, że w wypadku z dnia 8 czerwca 2012r. powód doznał urazu kręgosłupa, a po zgłoszeniu szkody, pozwana wypłaciła mu zadośćuczynienie w kwocie 1500 zł, zarzucając, że kwota ta w pełni rekompensuje powodowi doznaną krzywdę.

Po przeprowadzeniu dowodów z dokumentów, którymi dysponowała pozwana w postępowaniu likwidacyjnym, zdaniem Sądu, nie może budzić wątpliwości, że krzywda, która dotknęła powoda jest duża, zaś wypłacone dotychczas przez nią zadośćuczynienie w kwocie 1500 zł, jest stanowczo za niskie i i nieadekwatne do rozmiaru obrażeń, kwota ta nie rekompensuje bowiem krzywdy i cierpienia powoda, wywołanego poważnym urazem kręgosłupa doznanym w wypadku z dnia 8 czerwca 2012r.

Żądana przez powoda kwota 6.000 zł, tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia, uwzględnia wysoki stopień jego krzywdy oraz rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka.

Odsetki ustawowe od kwoty 11.000 zł Sąd zasądził zgodnie z żądaniem powoda od dnia 10 sierpnia 2012r., mając na uwadze, że decyzją z dnia 9 sierpnia 2012r. pozwana przyznała powodowi zadośćuczynienie w kwocie 1500 zł (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc w zw. z art. 817§1 kc).

Sąd pominął dowody z opinii biegłych, wobec nieuiszczenia przez powoda zaliczki za wynagrodzenie biegłych w oznaczonej wysokości, na podstawie art. 130 (4) § 1 i 5 kpc.

Powyższy wyrok zaskarżyła strona pozwana w pkt I i III zarzucając mu:

1.  naruszenie prawa materialnego – art. 445 § 1 kc poprzez błędną wykładnię wyrażającą się w przyznaniu powodowi zadośćuczynienia w kwocie, która wykracza poza kryterium odpowiedniości; art. 6 kc w zw. z art. 232 kpc i art. 278 kpc poprzez błędną wykładnię wyrażająca się w uznaniu za udowodnione twierdzeń powoda dotyczących wpływu urazów doznanych w wypadku z 8 czerwca 2012r. na jego stan zdrowia, oceny rozmiaru krzywdy, ujemnych przeżyć powoda, mimo konieczności skorzystania z wiadomości specjalistycznych posiadanych przez biegłych z zakresu ortopedii i neurologii;

2.  naruszenie prawa procesowego – art. 278 kpc w zw. z art. 227 kpc poprzez ocenę rozmiaru krzywdy oraz ujemnych przeżyć powoda wyłącznie na podstawie przedstawionej dokumentacji medycznej, mimo konieczności skorzystania z wiadomości specjalnych posiadanych przez biegłego.

Wskazując na te zarzuty pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i

oddalenie powództwa w zaskarżonej części z uwzględnieniem kosztów procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację strony pozwanej zważył co następuje:

Apelacja jest uzasadniona, a podniesione w niej zarzuty naruszenia prawa materialnego – art. 445 § 1 kc, art. 6 kc w zw. z art. 232 kpc oraz prawa procesowego – art. 278 kpc poprzez jego niezastosowanie i pominięcie dowodu z opinii biegłych, co skutkowało przyznaniem powodowi zadośćuczynienia, które odpowiednio nie rekompensuje jego krzywdy moralnej, są trafne.

Sąd Rejonowy z dowodów wnioskowanych przez strony przeprowadził jedynie dowody z dokumentów – karty informacyjnej leczenia szpitalnego powoda w Szpitalnym Oddziale (...) w P. w dniu wypadku, podczas którego zdiagnozowano u powoda skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, skierowania do poradni neurologicznej i chirurgicznej oraz z opinii konsultanta medycznego strony pozwanej, który w postępowaniu likwidacyjnym ustalił u powoda 1 % uszczerbku na zdrowiu i na tych dokumentach oparł swoje ustalenia faktyczne.

Oceniając tak zebrany materiał dowodowy doszedł do przekonania, że „krzywda, która dotknęła powoda jest duża, a wypłacone dotychczas przez stronę pozwana zadośćuczynienie w kwocie 1.500zł jest stanowczo za niskie i nieadekwatne do rozmiaru obrażeń”, a co za tym idzie żądanie powoda zasądzenia dalszej kwoty 6.000 zł z tego tytułu jest uzasadnione.

Jednakże przeprowadzone w tak ograniczonym zakresie postępowanie dowodowe nie dało podstaw do wyciągnięcia powyższych wniosków nie mających oparcia w materiale dowodowym sprawy.

Powód zgodnie z ciążącym na nim obowiązkiem z art. 6 kc w zw. z art. 232 kpc, chcąc wykazać zasadność swojego roszczenia wniósł przede wszystkim o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii na okoliczność doznanego w następstwie wypadku komunikacyjnego uszczerbku na zdrowiu, doznanych urazów, rokowania na przyszłość a także z jego przesłuchania na okoliczność doznanych urazów, przebiegu leczenia i rehabilitacji.

Sąd wprawdzie dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy tych specjalności, wezwał powoda do uiszczenia zaliczki na te opinie w wysokości 1.400 zł, po czym, gdy powód wpłacił tylko część zaliczki (500 zł) oraz wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych w dalszej części, wniosek ten zwrócił na podstawie art. 102 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i pominął dowód z opinii biegłych z niezrozumiałych dla sądu drugiej instancji przyczyn.

Przepis art. 130 4 kpc jest rygorystyczny i stanowi w § 1, że strona wnosząca o podjęcie czynności połączonej z wydatkami obowiązana jest uiścić zaliczkę na ich pokrycie w wysokości oznaczonej przez Sąd a w razie nieuiszczenia zaliczki Sąd pominie tę czynność (§ 5 art. 130 4 kpc), niemniej rygoryzm tego przepisu , w sytuacji gdy strona uiściła część żądanej przez Sąd zaliczki a dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy wymagane są wiadomości specjalne z zakresu medycyny powinien zostać ograniczony. Jest to istotne w sprawach, w których ustalenia dotyczące oceny stanu zdrowia strony mogą być dokonane tylko na podstawie opinii biegłych, zwłaszcza w kontekście przepisu art. 130 4 § 3 kpc i art. 83 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i temu służą reguły rozkładu ciężaru dowodu określone w art. 6 kc w zw. z art. 232 kpc. Obowiązkiem Sądu jest ustalenie czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość ich subsumpcji pod odpowiednią podstawę prawną. Jednakże Sąd pomimo kontradyktatoryjnego modelu procesu nie jest całkowicie zwolniony z obowiązku czuwania by został zachowany cel postępowania w postaci wydania orzeczenia zgodnego z prawem, odpowiadającego rzeczywistym okolicznościom sprawy.

Jeśli Sąd Rejonowy pominął dowód z opinii biegłych na podstawie art. 130 4 § 5 kpc to winno to spowodować skutki przewidziane w art. 6 kc oraz art. 217 kpc, 232 zd. 1 kpc i art. 233 § 2 kpc pozwalające na przyjęcie, że powód nie udowodnił swojego roszczenia w stosunku do pozwanej co do zapłaty dalszej kwoty z tytułu zadośćuczynienia, ponad przyznaną mu w postepowaniu likwidacyjnym.

Tymczasem Sąd Rejonowy dokonał dowolnej, nieopartej na dowodach, których nie przeprowadził, oceny rozmiaru krzywdy powoda i uwzględnił powództwo o zapłatę w całości, co skutkowało koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd powinien przeprowadzić dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii zgodnie z tezą dowodową określonaą w postanowieniu z 26 września 2013r., przesłuchać powoda na okoliczności wskazane w pozwie a także inne wskazane przez strony dowody i dopiero tak zebrany materiał dowodowy poddać wnikliwej ocenie zgodnie z art. 233 kpc by rozstrzygnąć o zasadności powództwa o dalsze zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę.

Z powyższych przyczyn Sąd Okręgowy stosownie do art. 386 § 4 uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kłodzku.