Sygn. akt I C 2288/15

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. w S. sprawy

z powództwa Miasta S.

przeciwko S. K.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanej S. K., aby opróżniła, opuściła i wydała powodowi Miastu S. lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku nr (...) przy ul. (...) w S.;

II.  orzeka, iż pozwanej przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego od Miasta S.;

III.  nakazuje wstrzymanie wykonania pkt I wyroku do czasu złożenia pozwanej przez Miasto S. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV.  nie obciąża pozwanej kosztami postępowania.

Sygn. akt I C 2288/15

UZASADNIENIE

P. S. dniu 22.10.2015 r. wniósł pozew przeciwko pozwanej S. K. o eksmisję z lokalu mieszkalnego położonego przy ulicy (...) w S.. Powód wniósł ponadto o zasądzenie kosztów postępowania wraz z wyodrębnioną kwotą kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniósł, iż pismem z dnia 17.10.2012 r. wypowiedział pozwanej umowę najmu lokalu mieszkalnego. Od dnia 03.12.2012 r. pozwana zajmuje lokal bez tytułu prawnego. Pomimo wezwania do dobrowolnego opróżnienia, opuszczenia i wydania powodowi przedmiotowego lokalu pozwana nie zastosowała się do żądania powoda.

P. K. wezwana na termin rozprawy, nie stawiła się na rozprawę wyznaczoną na dzień 05.04.2016 r., nie złożyła żadnych wyjaśnień, odpowiedzi na pozew, ani też nie żądała przeprowadzenia rozprawy w jej nieobecności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. pismem z dnia 23.11.2011 r. została wezwana do zapłaty należności z tytułu opłat za czynsz w wysokości 3.191,22 zł w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania wezwania.

dowód: wezwanie do zapłaty w katach lokalowych.

Pismem z dnia 17.10.2012 r. Miasto S. (...) umowę najmu. W uzasadnieniu pisma wskazano, że wypowiedzenie umowy kończy się z dniem 30.11.2012 r. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zwłokę z zapłatą czynszu i innych opłat co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo wyznaczenia dodatkowego miesięcznego terminu do zapłaty zaległości i uprzedzenia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego. W piśmie wskazano, że zadłużenie na dzień 31.08.2012 r. wynosi 4.160,66 zł.

dowód: wypowiedzenie umowy najmu k. 3.

W lokalu mieszkalnym położonym przy ulicy (...) w S. zamieszkuje S. K..

bezsporne, a nadto: oświadczenie S. K. k. 3 v., zaświadczenie Urzędu Miejskiego w S. k. 34.

Na mocy uchwały obowiązującej na dzień wniesienia pozwu nr (...)Rady Miejskiej w S.z dnia 28.03.2012 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miejskiej S., na terenie Gminy Miejskiej S., lokal socjalny wynajmuje się osobom pełnoletnim, które spełniają łącznie następujące warunki: są członkami wspólnoty samorządowej miasta; nie posiadają tytułu prawnego do innego lokalu, a w przypadku małżonków żadnemu z nich nie przysługuje tytuł prawny do innego lokalu oraz uzyskują dochody nie przekraczające 85% najniższej emerytury w gospodarstwach jednoosobowych, 65 % najniższej emerytury w gospodarstwach 2-4 osobowych na 1 członka gospodarstwa domowego, 45 % najniższej emerytury w gospodarstwach 5 i więcej osobowych.

dowód: uchwała z dnia 28.03.2012 r. Rady Miejskiej w S. k. 23 - 31 v.

S. K. ma obecnie 77 lat i jest na emeryturze. Pobiera emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w S. w wysokości 1.753,74 zł. miesięcznie. Nie korzysta z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S.. Nie posiada orzeczonego stopnia niepełnosprawności.

dowód:pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. k. 32, pismo Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. k. 35, zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w S. k. 37, pismo (...) Zespołu (...) ds. o Niepełnosprawności w S. k. 39.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W myśl art. 339 § 1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się z prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości, albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 2 kpc).

W niniejszej sprawie pozwana nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę. Nie ustosunkowała się również na piśmie do żądań pozwu. Tym samym zaistniały podstawy do wydania wyroku zaocznego oraz do przyjęcia za prawdziwe twierdzeń powoda. Jak wynika z przedłożonych przez stronę powodową dokumentów doszło do skutecznego wypowiedzenia przez powoda umowy najmu lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...), a zatem pozwana S. K. od dnia 01.12.2012 r. zajmuje lokal bez tytułu prawnegoSąd ocenił to wypowiedzenie przez pryzmat art. 11 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (obowiązującej w dniu jego dokonania) i uznał je za odpowiadające przepisom tej ustawy, a więc skuteczne. Powód jako właściciel przedmiotowego lokalu miał prawo do domagania się oparciu o art. 222 § 2 kc. wydania jego własności, na skutek ustania umowy najmu. Zatem należało orzec eksmisję pozwanej z zajmowanego lokalu.

Sąd miał obowiązek rozważyć z urzędu (art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego Dz.U.2014.150 j.t.), czy pozwanej przysługuje prawo do otrzymania od Gminy M. S. lokalu socjalnego.Na mocy przepisu art. 14 ust. 1, 3, 4 pkt. 2 i 3 i ust. 6 tejże ustawy w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

I tak, w oparciu o przepis art. 14 ust. 4 Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec: kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby posiadającej status bezrobotnego, osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

W ocenie sądu pozwana spełnia wymogi do otrzymania lokalu socjalnego. Pozwana S. K. jest osobą w podeszłym wieku (77 lat). W przedmiotowym lokalu zamieszkuje sama. Utrzymuje się jedynie z emerytury. Rozstrzygając w przedmiocie uprawnienia pozwanej do lokalu socjalnego Sąd miał na uwadze fakt, że wprowadzenie do systemu obowiązującego prawa instytucji lokalu socjalnego miało stanowić instrument ochrony lokatorów w tych przede wszystkim przypadkach, gdy orzeczenie eksmisji dotyczyć miało osób i rodzin, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb mieszkaniowych, głównie z uwagi na wiek, sytuację materialną lub stan zdrowia. Zdaniem Sądu w realiach rozpoznawanej sprawy zasady współżycia społecznego przemawiają za tym, by zapewnić pozwanej prawo do lokalu socjalnego, z uwagi na jej wiek oraz to, iż utrzymuje się z emerytury, która, przy zadłużeniu istniejącym po stronie pozwanej, chociażby z tytułu opłat za mieszkanie, uniemożliwia jej wynajęcie na wolnym rynku innego lokalu.

Dlatego też sąd uznał, iż w oparciu o treść art. 5 kc. pozwana S. K. zasługuje na to, by przyznać jej lokal socjalny. Zatem, orzekając eksmisję, Sąd orzekł, iż pozwanej przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Przyznając pozwanej prawo do lokalu socjalnego, Sąd w konsekwencji nakazał wstrzymanie wykonania eksmisji do czasu złożenia przez Gminę M. S. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (art. 14 ust. 6 ww. ustawy o ochronie praw lokatorów).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc, nie obciążając nimi strony pozwanej, z uwagi na jej trudną sytuację.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.

Dn. 21.04.2016 r.