Sygn. akt II K 404/14

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku - -------

po rozpoznaniu w dniu 09 grudnia 2014 roku sprawy

T. P. (1)

urodz. (...) w E.

syna K. J. i E. zd. P.

oskarżonego o to, że: W dniu 22 czerwca 2014 roku w G. wbrew przepisom Ustawy posiadał substancję psychotropową z grupy II-P w postaci amfetaminy o łącznej wadze netto 2,173 g oraz środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste, ujętego w wykazie środków odurzających z grupy I-N i IV-N o łącznej masie netto 1,68 g przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku

o przeciwdziałaniu narkomanii

(Dz. U. Nr 179/05 poz. 1485 z 19.09.2005 r. z późn. zmianami)

w zw. z art. 64§1kk

1.  Oskarżonego T. P. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64§1kk skazuje go na karę 3 (trzy) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczonych jako dowody rzeczowe:

a/  suszu roślinnego w trzech woreczkach foliowych z zapięciem strunowym o wadze brutto 2,561 grama;

b/  proszku koloru białego w trzech woreczkach foliowych z zapięciem strunowym o wadze brutto 3,155 grama

zarządzając ich zniszczenie

3.  Na podstawie art. 230§2kpk nakazuje zwrócić oskarżonemu zabezpieczoną jako dowód rzeczowy wagę elektroniczną koloru czarno-srebrnego D. (...) przechowywaną na k. 59 akt.

4.  Zwalnia oskarżonego od uiszczenia opłaty i ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

Sygn. akt II K 404/14

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej Sąd ustalił i zważył co następuje:

U oskarżonego T. P. (1), zam. w G. przy ul. (...), w dniu 25 stycznia 2012r. w G. zabezpieczono substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o wadze 30,028 grama netto. Dalsze ustalenia, z których wynikało, że oskarżony posiadał powyższą substancję psychotropową wbrew przepisom ustawy stanowiły podstawę zarzutu popełnienia przez niego przestępstwa z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a następnie skierowania do Sądu Rejonowego w Giżycku w dniu 23 kwietnia 2012r. aktu oskarżenia. W sprawie powyższej zarejestrowanej pod sygnaturą II K 218/12 T. P. (1) został uznany za winnego popełnienia zarzucanego czynu i skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 24 maja 2012r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczono również przepadek zabezpieczonej substancji psychotropowej. Zasądzoną karę pozbawienia wolności T. P. (1) wykonał w całości (dowód: akta sprawy II K 218/12 w szczególności wyrok k.63, którego odpis dołączono na k. 82, obliczenie kary i zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy k. 86-87 których odpis dołączono na k.83-84).

Funkcjonariusze KPP G. na podstawie wykonywanych czynności służbowych ustalili, że oskarżony T. P. (1) w dniu 22 czerwca 2014r. posiada przy sobie środki odurzające i będzie tego dnia przebywał w okolicach Placu (...) w G. i w związku z tym zatrzymali go oraz dokonali jego przeszukania. Na wezwanie funkcjonariuszy do wydania posiadanych środków odurzających oskarżony dobrowolnie wydał trzy woreczki foliowe z zapięciem strunowym z zawartością białego proszku o łącznej wadze 3.155 grama brutto. Następnie funkcjonariusze policji wraz z oskarżonym udali się do miejsca zamieszkania T. P. (1), gdzie w wyniku przeprowadzonego przeszukania mieszkania, ujawniono szklany słoik z zawartością trzech woreczków foliowych z zapięciem strunowym wypełnionych suszem roślinnym koloru zielono- brązowego o łącznej wadze 2,561 grama brutto oraz wagę elektroniczną koloru czarno- szarego z napisem D., znalezionych w szafce biurka w pokoju zajmowanym przez oskarżonego. Przeprowadzone przez Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Wojewódzkiej Policji w O. badania z zakresu chemii wykazały, że nadesłany susz roślinny w myśl Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi ziele konopii innych niż włókniste ujęte w wykazie środków odurzających z grupy I-N i IV-N, którego masa netto wynosiła 1,68 g., natomiast w zatrzymanym proszku koloru białego stwierdzono obecność amfetaminy w postaci soli, która w myśl w/w ustawy należy do substancji psychotropowych z grupy II-P, której łączna masa netto wynosiła 2,173 g.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego w postaci notatki urzędowej k. 1, protokołu przeszukania oskarżonego k. 2- 4, protokołu przeszukania mieszkania k. 5-7, protokołu zatrzymania oskarżonego k. 10, protokołu oględzin rzeczy k. 16-16v, opinii (...) k. 43-45, protokółu przesłuchania T. P. k. 49-51.

Oskarżony T. P. (1) przyznał się do popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia na etapie postępowania przygotowawczego (wyjaśnienia k. 49-51, odczytane na rozprawie w trybie art. 479§2 kpk) i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę, gdyż znalazły one potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym w postaci dokumentów i ekspertyzy, które Sąd także uznał za wiarygodne. Nie były one również kwestionowane przez oskarżonego. Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, co podkreślił Sąd Najwyższy rozstrzygając w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 27.01.2011 roku w sprawie IKZP 24/10 rozbieżności w wykładni prawa występujące w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego w tym zakresie, jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia. Na podstawie art. 62 powyższej ustawy karany jest, zatem każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej „wbrew przepisom ustawy”, a więc zarówno w celu dalszej sprzedaży lub udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia, jeżeli co zgodnie podkreśla się w orzecznictwie, sprawca posiada środek odurzający lub substancję psychotropową w ilości pozwalającej, na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla nich charakterystycznej zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek. W przypadku marihuany za dawkę uznawaną za typową dla odurzenia przyjmuje się z reguły jeden gram (patrz m.in. postanowienie SN z dnia 28.10.2009 roku sygn. akt I KZP 22/09, OSNKW 2009/12/103; wyrok SN z dnia 20.01.2010 roku sygn. akt II KK 289/08, LEX nr 570140; wyrok SN z dnia 11.03.2010 roku sygn. akt IV KK 432/09, LEX nr 583908; postanowienie SN z dnia 03.02.2011 roku sygn. akt III KK 415/10, LEX nr 736758; wyrok SA w Katowicach z dnia 28.07.2011 roku sygn. akt II AKa 244/11, LEX nr 1001368).

Nie ulega, zatem wątpliwości, że posiadając 1,68 g. grama ziela konopi innych niż włókniste, ujętych w wykazie środków odurzających z grupy I-N i IV-N oraz substancję psychotropową z grupy II-P w postaci amfetaminy o łącznej wadze netto 2,173 g. wbrew przepisom ustawy, oskarżony w pełni wyczerpał znamiona występku art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Posiadana przez niego marihuana oraz amfetamina spełnia bowiem nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zawierającym wykaz środków odurzających grupy I-N i IV-N oraz II-P, ale również kryterium ilościowe pozwalające na co najmniej jednorazowe użycie w celu osiągnięcia chociażby potencjalnego efektu odurzenia. Powyższego czynu oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64§1kk, gdyż wyrokiem SR w Giżycku z dnia 24.05.2012 r. w sprawie sygn. akt II K 218/12 został skazany za przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 22.08.2012 r. do 22.02.2013 r. (odpis wyroku, obliczenie kary wraz z zawiadomieniem o zwolnieniu ze sprawy k. 82-84). Tak więc czynu przypisanego mu w powyższej sprawie, będącego przestępstwem umyślnym, podobnym do tego, za które został skazany w sprawie II K 218/12 dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności.

Uznając, że wina i okoliczności popełnienia przez T. P. (1) czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia nie budzą wątpliwości, sąd na podstawie art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazał go na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając powyższą karę sąd miał na uwadze jako okoliczności przemawiające na niekorzyść oskarżonego wysoki stopień jego zawinienia wynikający z popełnienia zarzucanego czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze zagrożonego i naruszonego dobra, jakim jest narażenie na niebezpieczeństwo zdrowia publicznego oraz indywidualnego, rozmiarze grożącej szkody, ale przede wszystkim sposobie i okolicznościach popełnienia, a mianowicie w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64§1 kk oraz wcześniejszą karalność oskarżonego (karta karna k. 73).

Poza przyznaniem się do popełnienia zarzucanego czynu sąd nie dopatrzył się natomiast innych okoliczności, które mogłyby przemawiać na korzyść oskarżonego.

Zdaniem sądu tak wymierzona kara 3 miesięcy pozbawienia wolności oscylująca w granicach minimum ustawowego zagrożenia jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego, społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się a także winna osiągnąć cele w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej w szczególności w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Osiągniecie wobec oskarżonego celów kary, o których mowa wyżej, w szczególności zapobieżenie powrotowi do przestępstwa, mając na uwadze okoliczności popełnienia zarzucanego czynu, zdaniem sądu jest możliwe tylko poprzez orzeczenie surowej kary, jaką niewątpliwie jest kara pozbawienia wolności, gdyż uznać należy, że nie zachodzą przesłanki o charakterze indywidualno-prewencyjnym określone w art. 69§1 i 2kk. Oskarżony swoim zachowaniem wchodząc ponownie w posiadanie środka odurzającego, w niespełna rok po odbyciu 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za popełnione przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii okazał, bowiem rażące lekceważenie porządku prawnego, co dowodzi również jego demoralizacji. Tak, więc także osiągniecie celów kary w zakresie wychowawczego oddziaływania na jego osobę przemawia za orzeczeniem kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

Odnośnie zabezpieczonych substancji psychotropowych i środków odurzających orzeczono przepadek na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zarządzając ich zniszczenie.

Na podstawie art. 230§2 kpk Sąd orzekł o zwrocie oskarżonemu zabezpieczonej jako dowód rzeczowy wagi elektronicznej koloru czarno- srebrnego D. model 500.

Mając na uwadze ustalenia dotyczące aktualnej sytuacji rodzinnej, majątkowej i osiąganych przez oskarżonego dochodów sąd uznając, że zachodzą przesłanki określone w art. 624§1kpk zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.