Sygn. akt II K 1731/14

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Stupnicki

Protokolant: Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2015 r.

s p r a w y : G. A.

syna J. i H. z d. B.

ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 12 września 2014 r. w J. przy ul. (...) woj. (...) dostał się na teren niewykończonego budynku, następnie dostał się na trzecie piętro do niezamkniętego pomieszczenia, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia: 3 wkrętarek sieciowych m-ki M., dwóch wiertarek firmy D. oraz jedną wiertarkę firmy M. oraz szlifierke kątową firmy D., czym spowodował straty na sumę 2.700 PLN działając na szkodę (...) (...)

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

2.  w okresie czasowym pomiędzy 13 a 16 września 2014 r. w J. przy ul. (...) woj. (...) działając przy użyciu siły fizycznej uszkodził okno strychowe, po czym dostał się do wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia szlifierki kątowej firmy (...), wiertarki udarowej firmy (...), wkrętarki akumulatorowej firmy (...) wraz z dwoma bateriami oraz 12 sztuk pistoletów do paintballa wraz z kompletem wykonanych z plastiku masek, czym spowodował straty na sumę 4.000 PLN działając na szkodę J. H.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

3.  w nocy z 30 na 31 sierpnia 2014 r. w J. na ul. (...), woj. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia mienia poprzez kopanie rolety antywłamaniowej w lokalu fryzjersko-kosmetycznym (...), w wyniku czego roleta została zniszczona, czym spowodował straty na sumę 700,01 zł działając na szkodę A. M. (2)

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego G. A. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 278 § 1 k.k. i za to za podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego G. A. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 279 § 1 k.k. i za to za podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  uznaje oskarżonego G. A. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 3 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 288 § 1 k.k. i za to za podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzone oskarżonemu G. A. w pkt I, II i III części dyspozytywnej wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego G. A. środek karny w postaci naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. M. (2) kwoty 700 (siedemset) złotych;

VI.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu G. A. kary łącznej pozbawienia wo lności warunkowo zawiesza ustalając na podstawie art. 70 § 1 pkt 1 k.k. okres próby na 3 (trzy) lata;

VII.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego G. A. w okresie próby do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej;

VIII.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego G. A. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IX.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca (...) (...) dowody rzeczowe opisane w wykazie Drz (...) i Drz (...) a P. T. dowód rzeczowy opisany w wykazie Drz (...);

X.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu G. A. kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania w dniach 18 i 19 września 2014 r.;

XI.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza w całości od oskarżonego G. A. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 370 złotych, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu 370 złotych opłaty.

Sygn. akt II K 1731/14

UZASADNIENIE

G. A. mieszka w J. przy ul. (...).

(dowód:

wyjaśnienia oskarżonego G. A. k.50-51)

W dniu 12 września 2014 r. G. A. udał się na ul. (...) w J. gdzie stał niewykończony budynek hotelowy w którym prace budowlane wykonywała firma (...). Następnie G. A. dostał się na trzecie piętro tego budynku – do niezamkniętego pomieszczenia, skąd zabrał 3 wkrętarki sieciowe m-ki M., dwie wiertarki firmy (...) oraz jedną wiertarkę firmy (...) oraz szlifierkę kątową firmy (...), wszystko o łącznej wartości 2700 złotych. Po zabraniu tych rzeczy G. A. wiertarkę M. zastawił w lombardzie zaś pozostałe elektronarzędzia zbył nieustalonej osobie.

(dowód:

wyjaśnienia oskarżonego G. A. k.50-51,90-91;

zeznania świadka A. F. k.4-5,64-65;

zeznania świadka T. S. k.10,13;

zeznania świadka J. G. k.8-9;

protokół przeszukania k.42-44;

protokół oględzin k.6-7)

W nieustalonym dniu ale w okresie pomiędzy 13 a 16 września 2014 r. G. A. udał się na ul. (...) w J. gdzie stał budynek magazynowy. Następnie G. A. przy użyciu siły fizycznej uszkodził okno strychowe w tym budynku, po czym dostał się do jego wnętrza. Na strychu znajdowały się przedmioty J. H.. G. A. zabrał w celu przywłaszczenia należące do J. H. szlifierkę kątową firmy (...), wiertarkę udarową firmy (...), wkrętarkę akumulatorową firmy (...) wraz z dwoma bateriami oraz 12 sztuk pistoletów do paintballa wraz z kompletem wykonanych z plastiku masek, wszystko o łącznej wartości 4 000 złotych.

(dowód:

wyjaśnienia oskarżonego G. A. k.50-51,90-91;

zeznania świadka J. H. k.24-25,66;

protokół przeszukania k.42-44;

protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną k.26-27,28-30)

W nocy z 30 na 31 sierpnia 2014 r. w G. A. udał się na ul. (...) w J. gdzie znajdował się lokal fryzjersko-kosmetyczny (...) A. M. (2). G. A. był wówczas pod wpływem alkoholu. W pewnym momencie G. A. zaczął kopać w roletę antywłamaniową zamontowaną w tym lokalu, w wyniku czego spowodował jej zniszczenie, powodując straty w wysokości 700,01 na szkodę A. M. (2).

(dowód:

wyjaśnienia oskarżonego G. A. k.50-51,90-91;

zeznania świadka A. M. (2) k.82-83;

faktura VAT k.81)

G. A. nie był dotychczas karany sądownie za przestępstwa.

(dowód:

dane o karalności oskarżonego k.58)

G. A. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył szczegółowe wyjaśnienia, w których opisał kiedy oraz jakie czynności dokonał.

Sąd zważył co następuje:

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego G. A. Sąd w całości uznał za wiarygodne podawane przez niego okoliczności w zakresie popełnionych czynów. Wyjaśnienia te korespondowały nie tylko z wiarygodnymi zeznaniami pokrzywdzonych J. H., A. M. (2), A. F. oraz świadków J. G. i T. S. ale także z dowodami z dokumentów w postaci protokołu przeszukania mieszkania oskarżonego, w którym ujawniono część przedmiotów pochodzących z przestępstw a także faktury VAT – obrazującej wartość naprawy zniszczeń dokonanych przez oskarżonego na szkodę A. M. (2). Dodać należy, iż oskarżony nie miał żadnego powodu by podawać nieprawdziwe okoliczności narażające go na odpowiedzialność karną w sytuacji, gdyby nie miały one miejsca w rzeczywistości.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania pokrzywdzonych J. H., A. M. (2), A. F. oraz świadków J. G. i T. S. gdyż były rzeczowe. Wprawdzie J. H. i A. F. jedynie szacunkowo podali wartość utraconych przez siebie przedmiotów, jednakże oskarżony wartości tej nie kwestionował, co powodowało, iż zasadnie Prokurator zaniechał jej ustalenia poprzez opinię biegłego z zakresu wyceny ruchomości. Nie bez znaczenia był również fakt, iż ci pokrzywdzeni odzyskali część utraconych przez siebie przedmiotów (k.65,67 akt sprawy). Zeznania A. M. (2) w zakresie kosztów naprawy zniszczonej przez oskarżonego rolety antywłamaniowej znajdowały zaś potwierdzenie w dowodzie z dokumentu w postaci faktury VAT (k.81 akt sprawy).

Sąd jako wiarygodne uznał dowody z dokumentów ujawnione na rozprawie, bowiem zostały sporządzone przez powołane do tego podmioty w granicach ich kompetencji.

G. A. swoim zachowaniem podjętym w dniu 12 września 2014 r. polegającym na tym, że udał się na teren niewykończonego budynku znajdującego się przy ul. (...) w J., następnie dostał się na trzecie piętro do niezamkniętego pomieszczenia, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia: 3 wkrętarek sieciowych m-ki M., dwóch wiertarek firmy (...) oraz jedną wiertarkę firmy (...) oraz szlifierkę kątową firmy (...), czym spowodował straty na sumę 2700 złotych działając na szkodę (...) (...)wyczerpał znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie w zamiarze kierunkowym przemyślanym. Chcąc osiągnąć korzyść majątkową kosztem innego podmiotu – właściciela rzeczy ruchomych tj. (...) (...) podjął działania zmierzające do zapewnienia mu takiej korzyści w ten sposób, że w udał się na teren budynku w budowie i zabrał stamtąd elektronarzędzia o łącznej wartości 2700 złotych po czym zbył je nieustalanej osobie (bądź zastawił w lombardzie) postępując z nimi jak właściciel – co wprost wskazuje, iż dokonał zaboru tych rzeczy w celu przywłaszczenia.

Zabierając w celu przywłaszczenia elektronarzędzia o łącznej wartości 2700 złotych, o których wiedział, że są własnością innej osoby oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k.

G. A. swoim zachowaniem podjętym w nieustalonym dniu ale w okresie pomiędzy 13 a 16 września 2014 r. polegającym na tym, że po uprzednim dostaniu się na teren budynku przy ul. (...) w J. pokonał zabezpieczanie chroniące przed dostaniem się do jego wnętrza tj. przy użyciu siły fizycznej uszkodził okno strychowe, po czym dostał się do wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia szlifierki kątowej firmy (...), wiertarki udarowej firmy (...), wkrętarki akumulatorowej firmy (...) wraz z dwoma bateriami oraz 12 sztuk pistoletów do paintballa wraz z kompletem wykonanych z plastiku masek, czym spowodował straty na sumę 4 000 złotych działając na szkodę J. H., wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony dopuścił się tego czynu umyślnie w zamiarze kierunkowym przemyślanym. By uzyskać korzyść majątkową poprzez dokonanie zaboru przedmiotów znajdujących się na strychu budynku wpierw udał się na miejsce, następnie pokonał zabezpieczanie tj. uszkodził okno strychowe a po pokonaniu tego zabezpieczenia i dostaniu się do wnętrza budynku zabrał w celu znajdujące się tam przedmioty, o których wiedział, że są własnością innej osoby. Tym samym swoim zachowaniem wyczerpywał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

G. A. swoim zachowaniem z nocy z 30 na 31 sierpnia 2014 r. polegającym na tym, że w dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w ten sposób, że kopał w roletę antywłamaniową w lokalu fryzjersko-kosmetycznym (...), znajdującego się z w J. na ul. (...) wyniku czego roleta ta została zniszczona, czym spowodował straty na sumę 700,01 złotych na szkodę A. M. (2) wyczerpał znamiona czynu z art. 288 § 1 k.k.

Oskarżony dopuścił się tego czynu umyślnie w zamiarze kierunkowym nagłym. By wyładować swoją złość zaczął kopać w roletę antywłamaniową niszcząc ją. Zważywszy, iż wartość uszkodzonego mienia, nie będącego własnością oskarżonego, wynosiła 700,01 złotych wyczerpywał on znamiona czynu z art. 288 § 1 k.k.

Oskarżony jest osobą pełnoletnią, działającą z rozeznaniem, toteż Sąd uznał, że jest on osobą zdolną do zawinienia.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów był znaczny. Na stopień społecznej szkodliwości przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. miał wpływ postać zamiaru oskarżonego oraz wysokość wyrządzonej szkody a także sposób jego działania. Działanie oskarżonego co do tych czynów było przemyślane, zaś wysokość szkód wyrządzonych tymi czynami była wysoka, gdyż wynosiła odpowiednio 2700 złotych oraz 4000 złotych. Zważywszy jednak, iż pokrzywdzeni odzyskali część utraconych przez siebie przedmiotów, co zmniejszało dla nich niekorzystne następstwa finansowe czynów oskarżonego, Sąd musiał uwzględnić tą okoliczność jako zmniejszającą stopień społecznej szkodliwości tych przestępstw. Na stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu z art. 288 § 1 k.k. wpływały z jednej strony postać jego zamiaru – zamiar nagły, co wskazywało na łatwość w podejmowaniu decyzji o popełnieniu przestępstwa zaś z drugiej strony fakt, iż czyn ten dotyczył przedmiotu o stosunkowo niedużej wartości wynoszącego około 700 złotych. Jednakże w zakresie tego czynu pokrzywdzona nie uzyskała od oskarżonego żadnej rekompensaty finansowej – co potęgowało niekorzystne dla niej następstwa tego przestępstwa.

Jako okoliczność łagodzącą przy wymiarze kar Sąd uwzględnił przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz fakt jego uprzedniej niekaralności za przestępstwa.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu za przypisany mu czyn z art. 278 § 1 k.k. kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z jest sprawiedliwa i odpowiednia do jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Kara ta winna uzmysłowić mu nieopłacalność wchodzenia w konflikt z prawem a przez to wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu za przypisany mu czyn z art. 279 § 1 k.k. kara roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Kara ta winna uzmysłowić mu, że popełnienie przestępstwa pociąga za sobą dotkliwą represję karną a przez to wpłynąć na zmianę jego postawy w przyszłości.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu za przypisany mu czyn z art. 288 § 1 k.k. 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do jego winy i stopnia społecznej szkodliwości tego czynu. Kara ta winna uzmysłowić mu naganność jego postępowania a przez to wpłynąć na niego wychowawczo. Nadto w związku z tym czynem, Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. M. (2) kwoty 700 złotych uznając, iż orzeczenie tego środka jest niezbędne by osiągnąć zakładane wobec oskarżonego cele kary a także zadośćuczynić stratom poniesionym przez pokrzywdzoną A. M. (2), której szkoda jako jedynej nie została nastawiona w jakiejkolwiek części. Zważywszy, iż pozostali pokrzywdzeni tj. J. H. i A. F. w części odzyskali utracone przez siebie przedmioty, Sąd uznał, iż orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz pozostałych pokrzywdzonych nie jest niezbędne dla osiągniecia zakładanych wobec G. A. celów kary.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności, bowiem czyny za które orzeczono te kary, zostały popełnione zanim zapadł pierwszy wyrok co do któregokolwiek z nich. Przy wymiarze kary łącznej Sąd zastosował zasadę asperacji zbliżonej do absorpcji, uwzględniając fakt, iż przestępstwa przypisane oskarżonemu były skierowane przeciwko tym samym dobrom prawnym tj. mieniu, w zbliżonym czasie jednakże na szkodę różnych osób. Z tych też względów Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisane mu przestępstwa karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd był zobligowany zaliczyć na poczet orzeczonej oskarżonemu łącznej kary pozbawienia wolności okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. okres zatrzymania w dniach 18 i 19 września 2014 r.

W ocenie Sądu, wobec oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca warunkowo zawiesić mu wykonanie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Oskarżony nie był bowiem uprzednio karany sądownie za przestępstwa toteż istnieją podstawy aby przyjąć, iż pomimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności będzie on przestrzegać porządku prawnego i nie popełni w przyszłości przestępstwa. Mając na względzie dotychczasowy sposób życia oskarżonego, Sąd uznał, że spełnione są wobec niego przesłanki z art. 69 § 1 i § 2 k.k. umożliwiające warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Celem zweryfikowania tej pozytywnej prognozy kryminologicznej wystarczające było ustalenie wobec oskarżonego trzyletniego okres próby, toteż taki okres został wyznaczony (art. 70 § 1 pkt 1 k.k.). Dla zapewnienia prawidłowego toku próby Sąd w okresie próby oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego (art. 73 § 1 k.k.) oraz zobowiązał go do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej (art.72 § 1 pkt 8 k.k. )

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił właścicielom dowody rzeczowe gdyż stały się one zbędne dla postępowania sądowego. Tym samym Sąd zwrócił (...) (...) dowody rzeczowe opisane w wykazie Drz (...) i Drz (...) a P. T. dowód rzeczowy opisany w wykazie Drz (...).

Zasadą w procesie karnym jest ponoszenie przez oskarżonego kosztów sądowych (art. 627 k.p.k.). Oskarżony ma możliwości zarobkowe toteż brak było w ocenie Sądu powodów by odstąpić od tej zasady i zwolnić go od ponoszenia tychże kosztów. Toteż Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w kwocie 370 złotych, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu 300 złotych opłaty.