Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: II W 181/15

Tytuł: Sąd Rejonowy w Giżycku z 2015-05-18
Data orzeczenia: 18 maja 2015
Data publikacji: 6 grudnia 2017
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Rejonowy w Giżycku
Wydział: II Wydział Karny
Przewodniczący: Bożena Makowczenko
Sędziowie:
Protokolant: Oksana Mądra
Hasła tematyczne: Wykroczenie ,  Wykroczenie Przeciwko Bezpieczeństwu I Porządkowi W Komunikacji
Podstawa prawna: art. 96§3kw

Sygn. akt IIW 181/15

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku

Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Protokolant Oksana Mądra

w obecności oskarżyciela publicznego -----------------------

po rozpoznaniu w dniu 18.05.2015 r. w Giżycku

sprawy przeciwko E. N.

córce Z. i I. z d. K.

ur. (...) w Ś.

obwinionej o to, że: Od dnia 13.10.2014 roku do dnia 24.02.2015 roku w miejscowości M. nie wskazała osoby, której w dniu 10.08.2014 roku o godzinie 12:07:05 w miejscowości M., Gmina M. (...) powierzyła do kierowania pojazd marki K. o numerach rejestracyjnych (...). Kierujący tym pojazdem jadąc z prędkością 74 km/h przekroczył dozwoloną prędkość o 24 km/h.

tj. o czyn z art. 96§3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5

Prawo o ruchu drogowym

1.  Obwinioną E. N. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na zasadzie art. 96§3 kw w zw. z art. 24§1kw skazuje ją na karę grzywny w wysokości 150,00 (sto pięćdziesiąt) złotych.

2.  Na zasadzie art. 118§1 kpw zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130,00 (sto trzydzieści) złotych tytułem opłaty sądowej i zryczałtowanych kosztów postępowania.

Sygn. akt II W 181/15

UZASADNIENIE

W wyniku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 sierpnia 2014r. o godzinie 12.07 w miejscowości M. urządzenie fotoradar typu M. (...)zarejestrowało pojazd marki K. o numerze rejestracyjnym(...), którego kierowca przekroczył prędkość o 24 km/h jadąc z prędkością 74 km/h.

Z danych ewidencyjnych będących w posiadaniu oskarżyciela publicznego wynikało, że właścicielem pojazdu jest (...) S.A we W., który to w piśmie z dnia 22 września 2014r. podał, iż użytkownikiem przedmiotowego pojazdu była obwiniona E. N. zamieszkała w Ś. przy ulicy (...).

Wobec powyższego, pismem z dnia 9 października 2013r. do obwinionej wysłano wezwanie do złożenia pisemnych wyjaśnień dotyczących zarejestrowanego zdarzenia. Wskazano podstawy prawne tego wezwania.

Wezwanie to dotarło do adresatki, która to odebrała je w dniu 13 października 2014r.

W piśmie z dnia 19 października 2013r. skierowanym do Straży Gminnej w M. obwiniona wskazała, iż nie jest w stanie określić kierującego pojazdem w danym dniu gdyż pojazdem tym na trasie tego dnia kierowały cztery osoby. Obwiniona wskazała też, że z uwagi na upływ 70 dni od dnia zdarzenia nie potrafi wskazać osoby, która akurat tego dnia na danym odcinku prowadziła pojazd i nie jest w stanie wskazać kierowcy.

Nadto, jako świadek zdarzenia uchyla się od odpowiedzi na pytanie o wskazanie osoby, której użyczyła pojazd na tym odcinku gdyż udzielenie odpowiedzi mogło by narazić ją na odpowiedzialność za przestępstwo z art.234kk, fałszywego oskarżenia. Wniosła na koniec obwiniona o przesłanie jej zdjęcia z przodu pojazdu.

Kolejne pismo do obwinionej Straż Gmina w M. wysłała w dniu 23 października 2014r. wyjaśniając w nim uprawnienia Straży wynikające z art.129b ustawy prawo o ruchu drogowym oraz o treści obowiązku wynikającego z art78ust.4 tej ustawy. Podano w tym piśmie także reguły postępowania w sprawach będących w kompetencji straży w zakresie pracy fotoradaru. Pismo to obwiniona odebrała w dniu 27 października 2014r.

W swoim kolejnym piśmie, które wpłynęło do straży w dniu 6 listopada 2014r., obwiniona przywołała wyrok Sądu najwyższego z dnia 12 grudnia 2013r., w którym podano, iż straż gminna ma prawo do żądania od właścicieli lub posiadaczy pojazdu udzielenia informacji kto we wskazanym czasie użytkował pojazd, jednakże nie ma uprawnień oskarżyciela publicznego do występowania z wnioskiem o ukaranie za wykroczenie z art.96§3 kw.

Obwiniona nadto zarzuciła straży popełnienie przestępstwa za brak pouczenia jej o prawach świadka lub oskarżonego do odmowy zeznań.

Zaznaczyła, że nie odmawia wskazania osoby prowadzącej pojazd w danym momencie, ale nie może składać fałszywych zeznań jeśli nie jest w stanie przypomnieć sobie kto z czterech osób na danym odcinku drogi prowadził auto.

W kolejnym piśmie, z dnia 12 listopada 2014r. oskarżyciel wyjaśnił uprawnienia straż gminnych w zakresie art.96§3kw i art.78ust.4 ustawy prawo o ruchu drogowym. Wskazał, iż obwiniona ma obowiązek stawić się osobiście celem złożenia wyjaśnień.

Obwiniona nie stawiła się w straży i nie nadesłała innych wyjaśnień.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o:

Wydruk z raportu (k.1, 3), informacja (k. 2), wezwanie (k. 4 -5), pismo obwinionej (k. 7, 10), pismo Straży do obwinionej (k. 8, 11-12), dane obwinionej (k.17 - 18),notatka urzędowa (k. 19).

Na wyznaczoną rozprawę w dniu 18 maja 2015r. nie stawiła się obwiniona będąc o niej prawidłowo powiadomiona. Nie nadesłała też obwiniona na rozprawę pisemnych wyjaśnień.

Wobec powyższego, na podstawie art.67§3 kpw , rozprawę wobec obwinionej przeprowadzono zaocznie.

W przekonaniu Sądu zgromadzony w sprawie materiał wskazuje na to, iż swoim zachowaniem obwiniona E. N. wypełniła znamiona wykroczenia z art.96§3kw.

Zgodnie z nim karze grzywny podlega ten kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Z kolei, w myśl art.78 ust.4 ustawy Prawo o ruchu drogowym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec.

Bezsprzecznie, to obwiniona w dniu 10 sierpnia 2014r. była użytkownikiem pojazdu o numerze rejestracyjnym (...) a zatem to właśnie obwiniona była zobowiązana do wskazania na żądanie Straży Gminnej w M. jako uprawnionego organu komu powierzyła ten pojazd do użytkowania tego dnia.

Takiej informacji jednak obwiniona nie udzieliła. Jak mowa była o tym wyżej, w swoim piśmie z dnia 19 października 2014r. skierowanym do Straży Gminnej w M. obwiniona wskazała, iż nie jest w stanie określić kierującego pojazdem w danym dniu gdyż pojazdem tym kierowały tego dnia cztery osoby. Ponadto, wskazanie konkretnej osoby, która użytkowała pojazd w danym dniu, mogłoby spowodować pociągnięcie obwinionego do odpowiedzialności karnej za fałszywe oskarżenie z art.234kk.

Treść tego pisma a także następnego – w ocenie Sądu - nie wskazują żadnego powodu, który usprawiedliwiałby obwinioną w owym zaniechaniu albo pozwoliłby na przyjęcie, że po stronie obwinionej brak jest winy.

Otóż, przypomnieć w tym miejscu należy, iż Straż Gminna jest organem, który może żądać od właściciela lub posiadacza pojazdu komu pojazd ten został przez niego powierzony w oznaczonym czasie a nadto, może występować z wnioskiem o ukaranie do Sądu w sytuacji gdy uzna, że doszło do popełnienia wykroczenia z art.96§3kw.

Już w wyniku nowelizacji ustawy Prawo o ruchu drogowym dokonanej ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy - prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw [(Dz. U. Nr 225, poz. 1466)] strażnicy gminni (miejscy) w ramach wykonywania kontroli ruchu drogowego zyskali upoważnienie do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie (art. 129b ust. 7 p.r.d.).

Kwestię tę ostatecznie rozstrzygnął Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 30 września 2014 r. wydanej w sprawie I KZP 16/14, stwierdzając mianowicie, że:

„Na podstawie przepisu art. 17 § 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 395 ze zm.), w brzmieniu po nowelizacji ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 225, poz. 1466), straży gminnej (miejskiej) przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia z art. 96 § 3 Kodeksu wykroczeń”.

Obecnie zatem straż gminna ma uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenie z art. 96 § 3 k.w., przewidującego odpowiedzialność za nie wskazanie, wbrew obowiązkowi, na żądanie uprawnionego organu, komu został powierzy pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Obwiniona zatem zobowiązana była do udzielenia straży informacji komu w dniu 10 sierpnia 2014r. powierzyła do kierowania lub używania opisany w zapytaniu pojazd. Z obowiązku tego nie zwalnia obwinionej ani fakt, iż w dniu zdarzenia pojazdem kierowały cztery osoby (ich dane należało podać) ani przywoływany wyrok SN z dnia 12 grudnia 2013r. jako, że mowa jest w nim o uprawnieniach straży gminnych jako oskarżycieli publicznych (a zatem na etapie składania wniosków o ukaranie do Sądu ) a nie o braku obowiązku udzielenia żądanej przez straż informacji na etapie czynności wyjaśniających (obowiązek ten SN potwierdził).

Sięgając do normatywnej treści przepisu art.96§3 kw wskazać należy, że sankcjonuje on naruszenie obowiązku wskazania przez właściciela lub posiadacza pojazdu na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Jako, że jest to wykroczenie indywidualne jego sprawcami mogą być tylko osoby, na których ciąży prawny obowiązek. Osoby te zostały określone w art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 t.j.), w którym wymieniono właściciela i posiadacza pojazdu.

Z dniem wejścia w życie opisanej wyżej nowelizacji tj. z dniem 31 grudnia 2010 r. - wolą ustawodawcy - zachowanie polegające na nie wskazaniu przez właściciela lub posiadacza pojazdu, na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w okolicznościach, o których mowa w art. 78 ust. 4 p.r.d. kwalifikuje się jako wypełniające znamiona wykroczenia z art. 96 § 3 k.w.

W obecnym stanie prawnym nie budzi zatem najmniejszych wątpliwości, iż strażnicy gminni (miejscy) na postawie art. 129b ust. 3 pkt 7 p.r.d. w zw. z art. 129b ust. 2 pkt 2 lit. a p.r.d. są upoważnieni, w ramach wykonywania kontroli ruchu drogowego, między innymi wobec uczestnika ruchu naruszającego przepisy o zatrzymaniu lub postoju pojazdów, do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie oraz, co za tym idzie, do wykonywania funkcji oskarżyciela publicznego w tych sprawach.

Wystosowanie takiego wezwania, zgodnie z regułami opisanymi w art.78ust. 4 ustawy Prawa o ruchu drogowym, nie kształtuje w żadnym razie jakiejkolwiek roli procesowej osoby, do której zapytanie to jest wysłane. Następuje to w trakcie czynności prowadzonych przez Straż a które to czynności leżą w kompetencjach straży. Rzeczą oczywistą jest, iż do zadań straży gminnych lub miejskich należy między innymi ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych i czuwanie nad porządkiem i kontrola ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym (art.11 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych). W sytuacji zatem gdy – w ramach uprawnień wynikających z art. 129b ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym a szczególności z uprawnienia wynikającego z art.129bust.4 a mianowicie uprawnień do dokonywania na drogach gminnych, powiatowych i wojewódzkich oraz drogach krajowych w obszarze zabudowanym, z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych, czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego z użyciem przenośnych albo zainstalowanych w pojeździe urządzeń rejestrujących w oznakowanym miejscu i określonym czasie, uzgodnionymi z właściwym miejscowo komendantem powiatowym (miejskim) lub Komendantem Stołecznym Policji – straż ujawni wykroczenie drogowe i zarejestruje je, uprawniona jest do prowadzenia czynności wyjaśniających mających na celu ujawnienie sprawcy danego wykroczenia. Służy temu między innymi uprawnienie wynikające z art.78ust.4 ustawy a mianowicie możliwość żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Osoba zapytana w tej sytuacji nie występuje tu ani w roli świadka ani też w roli obwinionego. Jej obowiązkiem jest udzielenie informacji zgodnie z tym zapytaniem jako, że taki obowiązek wynika wprost z treści tego przepisu.

Zachowanie sprawcze wykroczenia art. 96 § 3 k.w. może polegać na odmowie wskazania osoby, której został powierzony pojazd, wskazaniu osoby bądź kręgu osób w sposób uniemożliwiający ustalenie konkretnego użytkownika pojazdu w oznaczonym czasie, udzielenie odpowiedzi wymijającej bądź zasłonięcie się niepamięcią. Zaniechanie udzielenia odpowiedzi w ocenie Sądu również wyczerpuje znamię nie udzielenia odpowiedzi (podobnie - Ryszard A. Stefański: Wykroczenia drogowe, Lex 2011).

Obwiniona, zdaniem Sądu, w taki właśnie jak opisany wyżej sposób zareagowała na wezwanie Straży. W swoim piśmie podała, iż jej pojazdem jeździły 4 osoby a ich danych nie podała.

Taka „informacja” w oczywisty sposób zmierza do świadomego i celowego nie udzielenia odpowiedzi na zapytanie.

Obwiniona nadto nie powołała się na okoliczności ekskulpujące od zarzutu a mianowicie nie wskazywała aby pojazd ten w dniu 10 sierpnia 2014r. został użyty wbrew woli obwinionej lub bez jej wiedzy.

Takie zachowanie zatem obwinionej wskazuje na świadome działanie a ściśle mówiąc - na zaniechanie w wypełnieniu obowiązku udzielenia żądanej przez Straż informacji a tym samym wskazuje na wypełnienie przez obwinioną znamion wykroczenia z art.96§3kw.

W tej sytuacji wina obwinionej nie budzi wątpliwości a swym zachowaniem obwiniony wyczerpał dyspozycję art.96§3kw.

Wymierzając obwinionemu karę grzywny w kwocie 150,00 zł Sąd miał na względzie, że kara ta ma spełnić swoje cele w zakresie prewencji szczególnej wobec obwinionej a także jest adekwatna do wagi popełnionego przez nią czynu i winna wpłynąć na nią wychowawczo.

O kosztach przeczono zgodnie z art.118§1kpw.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij