Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: III Ca 912/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-11-17
Data orzeczenia: 17 listopada 2015
Data publikacji: 10 kwietnia 2017
Data uprawomocnienia: 17 listopada 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział: III Wydział Cywilny Odwoławczy
Przewodniczący: Krystyna Wiśniewska-Drobny
Sędziowie: Anna Hajda
Andrzej Dyrda

Protokolant: Marzena Makoś
Hasła tematyczne: Zobowiązanie
Podstawa prawna: art. 353 kc, art. 471 kc

Sygn. akt III Ca 912/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Wiśniewska-Drobny

Sędzia SO Andrzej Dyrda (spr.)

SO Anna Hajda

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko W. S.

przy udziale interwenienta ubocznego Towarzystwa (...)

(...) Spółki Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 7 kwietnia 2015 r., sygn. akt I C 125/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  w punktach 1 i 2 w miejsce kwoty 7.775,00 złotych zasądza kwotę 1.974,35 (tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt cztery 35/100) złotych;

2.  w punkcie 4 zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 561,00 (pięćset sześćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  w punkcie 6 nakazuje pobrać tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żorach:

a)  od powoda kwotę 127,49 (sto dwadzieścia siedem 49/100) złotych;

b)  od pozwanego kwotę 42,49 (czterdzieści dwa 49/100) złotych;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 591,75 (pięćset dziewięćdziesiąt jeden 75/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego;

IV.  oddala wniosek interwenienta ubocznego o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Anna Hajda SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Andrzej Dyrda

UZASADNIENIE

Powód A. K. domagał się ustalenia, że pozwany W. S. ma obowiązek dokonać naprawy należącego do niego samochodu R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przez wymianę zniszczonej turbosprężarki na sprawną i wprowadzenia samochodu do użyteczności oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając roszczenie podał, że 3 czerwca 2011 roku przyholował niesprawny samochód do warsztatu pozwanego z powodu uszkodzonej turbosprężarki zamontowanej u niego uprzednio, to jest w dniu 2 września 2009 roku. W dniu montażu turbosprężarki został odnotowany stan licznika, który wynosił 124.000 kilometrów. 8 czerwca 2011 roku dostarczył pozwanemu turbosprężarkę po regeneracji, której koszt wyniósł 1.540 złotych, a koszt jej zamontowania w samochodzie - 434,35 złotych. Podniósł, że po przejechaniu 420 kilometrów samochód nie nadawał się do dalszej jazdy z uwagi na brak mocy silnika, co było następstwem uszkodzenia turbosprężarki i spowodowało ponowne odholowanie samochodu do warsztatu pozwanego w dniu 17 czerwca 2011 roku celem jego naprawy. Podał, że turbina została wadliwie zamontowana przez co uległa uszkodzeniu. Po konsultacji ze sprzedawcą uzyskał informację, że za tego typu uszkodzenia winę ponosi wyłącznie mechanik, który turbinę montował. W konsekwencji złożył u pozwanego reklamację, której rozpoznanie ten ostatni uzależnił od złożenia reklamacji u sprzedawcy, mimo że oświadczył, iż złożył reklamację u sprzedawcy i opisał jej przebieg. Podniósł też, że reklamacja została złożona przed upływem 6 miesięcy od dnia wykonania usługi montażu.

W odpowiedzi na pozew pozwany W. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Zarzucił, że powód nie posiada interesu prawnego w żądaniu ustalenia obowiązku dokonania naprawy jego pojazdu albowiem przysługuje mu dalej idące roszczenie o świadczenie. Przyznał, że w dniu 2 września 2009 roku powód dostarczył do jego warsztatu pojazd, a on w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczył usługę naprawy turbiny i na tą okoliczność wystawił powodowi paragon na kwotę 2.558,38 zł, a naprawa została dokonana w sposób prawidłowy i przy dołożeniu należytej staranności. Podał, że kolejne uszkodzenie turbosprężarki, to z czerwca 2011 roku było spowodowane tym, iż nie była ona fabrycznie nowa, ale zregenerowana. Przyznał, że w dniu 3 czerwca 2011 roku do jego warsztatu został dostarczony pojazd powoda, na rzecz którego wykonano wyłącznie usługę w postaci wymiany zamontowanej w pojeździe turbosprężarki. Podniósł, że turbosprężarka została sprawdzona po zamontowaniu poprzez wprowadzenie silnika pojazdu na tak zwane „wysokie obroty”, a także wykluczył możliwość popełnienia przez niego jakichkolwiek nieprawidłowości w montażu wskazując, że nie mogło w szczególności dojść do przedostania się do części samochodowej obcego przedmiotu, gdyż wtedy zostałaby ona od razu uszkodzona.

W toku postępowania powód zmienił żądanie pozwu domagając się od pozwanego zapłaty na jego rzecz kwoty 7.775 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.975 złotych od dnia 11 sierpnia 2011 roku i od kwoty 5.800 złotych od dnia wniesienia niniejszego pisma, tj. od dnia 5 września 2012 roku. W pozostałym zakresie powództwo cofnął. Wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego – ostatecznie w wysokości czterokrotności stawki minimalnej z uwagi na czas postępowania i nakład pracy pełnomocnika

Pozwany w odpowiedzi na zmianę żądania pozwu wniósł o oddalenie powództwa, wskazując jednocześnie, że zmiana taka jest niedopuszczalna w świetle art. 505 4 § 1 k.p.c.

Na rozprawie w dniu 20 marca 2013 roku na podstawie art. 505 7 § 1 k.p.c. sąd postanowił rozpoznać sprawę w dalszym ciągu z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym.

W dniu 9 stycznia 2014 roku pozwany wniósł o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu i możliwości zgłoszenia przystąpienia do pozwanego jako interwenienta ubocznego ubezpieczyciela Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. z uwagi na łączącą go z ubezpieczycielem umowę OC za ewentualne szkody wynikłe z wadliwego wykonania czynności, prac lub usług.

5 sierpnia 2014 roku Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. złożyła oświadczenie o przystąpieniu do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego po stronie pozwanego wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych. Wskazała, że w dacie zdarzenia łączyła go z pozwanym umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, a zakres ochrony obejmował między innymi szkody wynikłe z wadliwego wykonania czynności, prac lub usług.

Sąd Rejonowy w Żorach wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2015 roku zasądził od pozwanego W. S. na rzecz powoda A. K. kwotę 7.775 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 5 września 2012 roku; oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz umorzył postępowanie w zakresie cofniętego powództwa. Nadto zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.007 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, a także oddalił wniosek interwenienta ubocznego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. o zwrot kosztów procesu oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żorach kwotę 169,98 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Orzeczenie to poprzedził ustaleniem, że 2 września 2009 roku pozwany wykonał na rzecz powoda usługę montażu zregenerowanej turbosprężarki do samochodu R. (...). Jednocześnie wymienił również simering, filtr, olej i inne niezbędne części samochodowe. Koszt usługi wyniósł 2.558,38 złotych. W dniu 3 czerwca 2011 roku powód przyholował samochód do warsztatu pozwanego, gdzie stwierdzono uszkodzenie turbosprężarki i konieczność jej wymiany. Powód zdecydował się na montaż nie nowej, a zregenerowanej turbosprężarki, którą zakupił w firmie (...) z K. i dostarczył pozwanemu. Pracownik pozwanego dokonał montażu turbosprężarki do pojazdu powoda, była ona sprawna i pozbawiona wad. Koszt montażu turbiny przez pozwanego wyniósł 434,35 złotych.

Powód odebrał pojazd z warsztatu i po przejechaniu zaledwie 420 kilometrów poczuł brak mocy w silniku. W dniu 17 czerwca 2011 roku odholował ponownie samochód do warsztatu pozwanego, okazało się że przyczyną było uszkodzenie turbosprężarki. W dniu 21 czerwca 2011 roku powód udał się z uszkodzoną turbosprężarką do K., gdzie po oględzinach przez przedstawiciela firmy, która ją regenerowała stwierdzono, że na łopatki turbiny dostało się coś twardego, co spowodowało ich uszkodzenie i skrzywienie osi. Wobec powyższego pismem z dnia 6 lipca 2011 roku powód złożył u pozwanego reklamację, która nie została uwzględniona.

Uszkodzenie turbosprężarki polegało na uszkodzeniu wirnika, a dokładnie na zablokowaniu osi wirnika w łożyskowaniu z powodu jej skrzywienia. Skrzywienie nastąpiło w wyniku utraty stanu wyważenia dynamicznego, czyli przesunięcia osi bezwładności względem osi obrotu wirnika oraz utraty stanu wyważenia statycznego, czyli przesunięcia środka ciężkości względem środka geometrycznego wirnika. N. powstało na skutek widocznego odkształcenia łopatek koła kompresji sprężarki z powodu ich mechanicznego uszkodzenia. Przyczyną tego zdarzenia było przedostanie się drobnych ciał obcych do przewodu ssącego sprężarki z powodu ich mechanicznego uszkodzenia, przy czym ciała te mogły pochodzić z zewnątrz lub powstać w związku z niezachowaniem odpowiedniej czystości montażu, bądź z wykruszenia materiału wewnętrznej powierzchni przewodu ssącego turbosprężarki w wyniku erozji pod wpływem znacznej prędkości przepływającego powietrza. Uszkodzenie spowodowało zanieczyszczenie ciałem obcym drobniejszym od ziarnka piasku. Przyczyną awarii było niewyważenie zespołu wirnika, które spowodowało zwiększenie się w trakcie pracy wartości siły niewyważenia i doprowadziło do skrzywienia i zablokowania osi wirnika. Montaż turbiny został przez pozwanego wykonany w sposób niezgodny z technologią.

Samochód powoda pozostawał na parkingu pozwanego do dnia 12 czerwca 2012 roku. Tego dnia powód odebrał samochód, w prawym przednim kole brakowało dwóch śrub, wraz ze zdemontowanymi częściami.

W czerwcu 2012 roku powód zlecił wykonanie usługi montażu turbosprężarki innemu przedsiębiorstwu – salonowi (...) w W., firmie (...), gdzie oprócz wmontowania nowej turbiny wymieniono przewód odprowadzający, rurę odpowietrzającą, przewód wlotu powietrza, uszczelki, rury układu wentylacyjnego, śruby, układ filtrujący, filtr oleju, olej silnikowy, przepływomierz i śruby koła. Koszt usługi i zakupu części wyniósł 5.801,15 złotych.

W dniu 20 sierpnia 2012 roku powód odstąpił od umowy, wzywając go do zapłaty kwoty 7.756,30 złotych tytułem poniesionej szkody.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy, wskazując na dopuszczalność zmiany powództwa w oparciu o art. 193 k.p.c. w związku z art. 505 7 § 1 k.p.c. oraz przytaczając treść przepisów art. 353 § 1 i 2 k.c., art. 353 1 k.c. oraz art. 471 k.c. odnoszących się do natury zobowiązania oraz odpowiedzialności dłużnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, zwrócił uwagę, że spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia przyczyny uszkodzenia turbosprężarki zamontowanej w samochodzie pozwanego w czerwcu 2011 roku, osoby odpowiedzialnej za uszkodzenie oraz zasadności żądania przez powoda odszkodowania tytułem uszkodzonej turbosprężarki, zakupu nowej turbiny, części wymienionych przy okazji tejże wymiany oraz kosztów wykonania usługi montażowej przez pozwanego.

Sąd wskazał, że z opinii biegłego wynika, że wirnik turbosprężarki został uszkodzony przez mniejszą od „ziarna piasku” metalową część, która znalazła się w turbinie z winy wykonawcy usługi – pozwanego. Montaż nastąpił przy niezachowaniu należytej staranności i zasad technologicznych. Biegły nadto wyraźnie wskazał, że pozwany powinien elementy łączące się z turbiną wymienić, gdyż ich czyszczenie było obarczone ryzykiem powstania uszkodzeń. Nadto, przy uprzedniej wymianie turbiny w 2009 roku pozwany dokonał montażu nie tylko zregenerowanej turbiny, ale i łączących się z nią części, nie zaś ich czyszczenia. Z uwagi na niestaranne oczyszczenie części samochodowych doszło do przedostania się do turbiny kawałka metalu, który uszkodził sprężarkę powodując niemożność korzystania z pojazdu.

Sąd wskazał, że dochodzona należność w kwocie 7.775 złotych obejmowała kwotę 1.540 złotych - tytułem zniszczonej turbosprężarki, 434,35 złotych - tytułem robocizny za jej montaż w dniu 8 czerwca 2011 roku, oraz należność za wykonane w salonie usługi w kwocie 5.801,15 złotych tytułem części niezbędnych do uruchomienia i prawidłowego działania samochodu, tj. nowej turbosprężarki, przewodu odprowadzającego, rury odpowietrzającej, przewodu wlotu powietrza, uszczelek, rury układu wentylacyjnego, śrub, układu filtrującego, filtru oleju, oleju silnikowego, przepływomierza i śrub koła. Sąd uznał, że wymiana wszystkich tych części była uzasadniona i, na mocy art. 471 k.c., zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.775 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 września 2012 roku, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., wskazując, że w dniu 20 sierpnia 2012 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty dochodzonej pozwem kwoty, w konsekwencji czego uznał, że dopiero po upływie wyznaczonego terminu pozwany pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia.

W zakresie cofniętego powództwa Sąd orzekł na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., natomiast o kosztach procesu na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 98 § 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. oraz § 4 ust. 2 w związku z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.).

W oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu Sąd oddalił wniosek interwenienta ubocznego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. występującej po stronie pozwanego o zwrot kosztów procesu.

Na podstawie art. 83 w związku z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t. z późniejszymi zmianami) nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żorach kwotę 169,98 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w zakresie pozostałej części wynagrodzenia biegłego.

Apelację od tego orzeczenia wniósł pozwany zaskarżając wyrok w części, tj. w punkcie 1 w zakresie uwzględnienia na rzecz powoda kwoty 7.775 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 września 2012r., w punkcie 4 w zakresie obciążenia pozwanego kosztami procesu w wysokości 2.007zł, a także w punkcie 6 w zakresie nakazania pobrania od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwoty stanowiącej nieuiszczone koszty sądowe.

Zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ ma wynik sprawy, tj. art. 505 4 § 1 k.p.c. poprzez dopuszczenie do zmiany przez powoda powództwa o ustalenie na powództwo o zapłatę odszkodowania pomimo w postępowaniu uproszczonym wyklucza się zmiany powództwa o charakterze przedmiotowym jak i podmiotowym; art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i doprowadzenie do sprzecznych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegających między innymi na błędnym przyjęciu i ustaleniu że: a) biegły sądowy ustalił odpowiedzialność pozwanego za uszkodzenie turbosprężarki powoda, w przypadku gdy biegły sądowy stwierdził, iż „jednoznacznie nie ma możliwości ustalenia co konkretnie było przyczyną jej uszkodzenia", „o obecności ciała obcego możemy jedynie domniemywać" zaś jedną z trzech przyczyn jest „niezachowanie czystości", na skutek której wpadło „ziarnko piasku" i spowodowało awarię turbosprężarki; b) pozwany ponosi winę za uszkodzenie turbosprężarki z uwagi na zarzut naruszenia należytej staranności, w sytuacji gdy prawdopodobnie „ziarnko piasku" przedostało się z fragmentu materiału przewodu ssącego i mogło spowodować uszkodzenie turbosprężarki, a pozwany nie mógł przewidzieć możliwość wystąpienia szkodliwego skutku przeprowadzonej naprawy; c) doszło do związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy przeprowadzoną naprawą a żądną wysokością odszkodowania w kwocie 5.801,15zł, zwłaszcza, że wykonana naprawa nie spowodowała uszkodzenia tychże części gdyż wszystkie wymienione elementy przez powoda w autoryzowanym serwisie poza sprężarką były w pojeździć już wyeksploatowane na skutek korzystanie z pojazdu przez powoda i wieku pojazdu, a nie zostały uszkodzone z uwagi na przeprowadzoną naprawę przez pozwanego; art. 328 § 2 k.p.c., albowiem uzasadnienie sporządzone przez Sąd I instancji nie zawiera wyjaśnienia w jaki sposób Sąd ustalił wysokość i zasadność należnego powodowi odszkodowania; nie zostały także wskazane przez Sąd konkretne okoliczności potwierdzające spełnienia wszystkich przesłanek wynikających z odpowiedzialności kontraktowej pozwanego.

Nadto zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, a to: art. 471 k.c. skutkujące brakiem oddalenia powództwa w sytuacji, gdy powód nie wykazał przesłanek odpowiedzialności pozwanego, tj. tego, że nienależycie wykonał zobowiązanie, że powód poniósł z tego tytułu szkodę oraz, że szkoda ta pozostaje w normalnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania oraz art. 472 k.c. poprzez ustalenie, że pozwany odpowiedzialny jest za zachowanie nienależytej staranności.

Na tych podstawach wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa powoda w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w I instancji jak również kosztów postępowania apelacyjnego według norm prawem przepisanych, w tym kosztów zastępstwa radcowskiego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelację interwenient uboczny wniósł o uwzględnienie apelacji pozwanego w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując za podstawę prawną swego rozstrzygnięcia przywołane przepisy prawne, a następnie ustalił wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Poczynione ustalenia dotyczące okoliczności faktycznych mają podstawę w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, który w zakresie dokonanych ustaleń jest logiczny i wzajemnie spójny, natomiast informacje zawarte w poszczególnych źródłach dowodowych nawzajem się uzupełniają i potwierdzają, przez co są w pełni wiarygodne. Ustalenia te Sąd Okręgowy przyjmuje za własne.

Niemniej jednak wyprowadzone zeń wnioski nie były do końca prawidłowe.

Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe dopuszczając dowód z wyjaśnień biegłego sądowego do spraw techniki samochodowej K. S. dla ustalenia związku przyczynowego pomiędzy działaniem pozwanego, a szkodą poniesioną przez powoda celem uzupełnienia opinii pisemnej z dnia 22 kwietnia 2014 r. i ustnej z dnia 24 marca 2015 r.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe przed Sądem okręgowym potwierdziły okoliczności, że przyczyną uszkodzenia turbosprężarki była nieprawidłowość przeprowadzenia jej wymiany w zakładzie pozwanego. Biegły wskazał trzy przyczyny uszkodzenia: pozostawienie zanieczyszczenia przy montażu turbosprężarki, nieszczelność montowania układu, co z kolei skutkowało przedostaniem się ciała obcego poprzez zasysanie spoza filtra powietrza, ciało obce mogło pochodzić z któregoś z układu dolotowego związanego z jego erozją. Niezależnie od przyczyn, które doprowadziły do uszkodzenia, a których ustalenie z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, jest nader utrudnione, uznać należy, że odpowiedzialność za te zdarzenia ponosi pozwany. Wynika to z przedstawionych powyżej przyczyn powstania uszkodzenia turbosprężarki, które były związane z nieprawidłowością wykonania jej montażu, ale również ma oparcie w domniemaniu zawartym w art. 471 k.c., tj, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązana nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność (porównaj: W. Popiołek (w:) Komentarz, 2011, s. 48; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005r., V CK 869/04)

M. prawną podstawę prawną odpowiedzialności pozwanego stanowi art. 471 k.c., przy czym jest zakres determinowany jest normą z art. 361 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 k..c, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Tym samym pozwany ponosi odpowiedzialność kontraktową w sytuacji gdy pomiędzy szkodą majątkową poniesioną przez powoda a faktem nienależytego wykonania umowy (naprawy) istnieje związek przyczynowy. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 lutego 2006r. (III CSK 135/05), normalnymi następstwami zdarzenia, z którego wynikła szkoda, są następstwa, jakie tego rodzaju zdarzenie jest w ogóle w stanie wywołać i w zwyczajnym biegu rzeczy, a nie tylko na skutek szczególnego zbiegu okoliczności, z reguły je wywołuje. […] W granicach normalnego, zwykłego przebiegu zdarzeń odpowiedzialność za szkodę może powodować nie tylko przyczyna bezpośrednio ją wywołująca, lecz także dalsza, pośrednia, chyba że jej następstwa pozostają w tak luźnym związku przyczynowym, iż ich uwzględnienie wykraczałoby poza normalną prawidłowość zjawisk, ocenianą według wskazanych uprzednio kryteriów doświadczenia życiowego i aktualnego stanu wiedzy.

Uwzględniając powyższe, należało stwierdzić, że zakres odpowiedzialności pozwanego ustalony zaskarżonym wyrokiem był zbyt szeroki, wykraczając poza ramy zakreślonej powyżej odpowiedzialności pozwanego.

Sąd Okręgowy uznał, że szkodą była wartość zniszczonej turbosprężarki w kwocie 1.540- złotych oraz koszty jej zamontowania w dniu 8 czerwca 2011r. w wysokości 434,35 złotych. Poza związkiem przyczynowym pozostawała zatem należność uiszczona przez powoda w kwocie 5.801,15 złotych tytułem części niezbędnych do uruchomienia i prawidłowego działania samochodu, tj. nowej turbosprężarki, przewodu odprowadzającego, rury odpowietrzającej, przewodu wlotu powietrza, uszczelek, rury układu wentylacyjnego, śrub, układu filtrującego, filtru oleju, oleju silnikowego, przepływomierza i śrub koła. Tym samym obciążenie obowiązkiem poniesienia przez pozwanego również tych kosztów, prowadziłoby do bezpodstawnego wzbogacenia powoda.

Uwzględniając powyższe, Sąd Okręgowy uznał zasadność roszczenia powoda do kwoty 1.974,35 złotych, co czyniło zasadnym wydanie orzeczenia reformatoryjnego.

Konsekwencją powyższego, stała się również konieczność zmiany rozstrzygnięcia o kosztach procesu w oparciu o art. 100 k.p.c., gdyż powód utrzymał się ze swoim żądaniem w 25 %.

Uwzględniając, że całościowe koszty poniesione przez powoda w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji wyniosły 2.007 złotych, natomiast przez pozwanego 1417 złotych, przy uwzględnieniu, że powód powinien ponieść koszty w 75 %, natomiast pozwana w 25 %, należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego 561 zł.

Przy uwzględnieniu wskazanego powyżej rozdziału kosztów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 83 w związku z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t. z późniejszymi zmianami) zmienił także punkt 6 wyroku i nakazał pobrać od pozwanego kwotę 42,49 złotych, a od powoda kwotę 127,49 złotych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żorach tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w zakresie pozostałej części wynagrodzenia biegłego.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., natomiast w pozostałym zakresie oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c. jako nieuzasadnioną.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 100 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c., a to wobec wygrania tego postępowania w całości przez pozwanego.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek interwenienta ubocznego o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego uznając, iż wobec treści zaskarżonego orzeczenia i wniesienia apelacji przez stronę pozwaną, nie zachodziła potrzeba obrony praw interwenienta, a w konsekwencji nie było podstaw do zastosowanie art. 107 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.

SSO Anna Hajda SSO Krystyna Wiśniewska – Drobny SSO Andrzej Dyrda

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij