WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Opolu V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Janicka-Jerzyk

Protokolant: st.sekr.sądowy Katarzyna Bogacz

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Zakład (...) sp. z o.o. w B.

przeciwko (...) sp. z o.o. w O.

o zapłatę

1.  oddala powództwo ;

2.  zasądza od powoda Zakład (...) sp. z o.o. w B. na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w O. kwotę 1.494,09 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu , w tym kwotę 1 217,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: V GC 863/12 upr

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu powodowa spółka Zakład (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. domagała się zapłaty na jej rzecz od pozwanej spółki (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O. kwoty 9.246,07 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od tejże kwoty od dnia 09 listopada 2011 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Uzasadniając swoje roszczenie powód podniósł, iż na podstawie umowy nr (...) z dnia 10 czerwca 2008 roku o zaopatrzenie w wodę dostarczał wodę do należącej do pozwanego hali produkcyjnej położonej w S., a pozwany zobowiązał się do regulowania należności wynikających ze zużycia wody. Z tego tytułu powód wystawił na pozwanego fakturę VAT nr (...) z dnia 21 października 2011 roku na kwotę 9.246,07 złotych, wyznaczając termin do zapłaty na 08 listopada 2011 roku.

W dniu 04 kwietnia 2012 roku Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, nakazując pozwanemu zapłatę na rzecz powoda kwoty 9.246,07 złotych wraz z odsetkami liczonymi od tejże kwoty od dnia 09 listopada 2011 roku do dnia zapłaty, oraz zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.292 złotych tytułem kosztów procesu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu jako właściwemu miejscowo. Podniósł on między innymi, że wspomniana powyżej umowa po stronie pozwanego została zawarta przez nieuprawnioną do tego osobę, a nadto iż zgodnie z brzmieniem rzeczonej umowy powód winien był wystawiać faktury z tytułu zaopatrzenia w wodę za każdy miesiąc, czego nie czynił. Pozwany ponadto podkreślił, że był on właścicielem hali produkcyjnej w S. jedynie do stycznia 2009 roku, a także że doszło do przedawnienia roszczenia w części dotyczącej świadczeń wymagalnych w okresie poprzedzającym dzień 26 marca 2009 roku, a to z uwagi na upływ trzyletniego okresu właściwego dla świadczeń okresowych. Pozwana spółka sprzeciwiła się również wysokości wyliczenia należności uznając je za bezprawnie zawyżone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 czerwca 2008 roku strony – Zakład (...) w B. oraz pozwana spółka zawarły umowę nr (...) o zaopatrzenie w wodę hali produkcyjnej w S.. W umowie tej ustaliły między innymi cenę za 1 m3 wody na kwotę 2,05 złotych + 7% VAT oraz opłatę abonamentową w kwocie 0,50 złotych + 7% VAT, rozliczane w 1-miesięcznym okresie obrachunkowym. Ilość wody dostarczonej miała być co do zasady ustalana w oparciu o wskazania wodomierza i na tej podstawie powód miał prawo wystawiać faktury VAT. Umowa została podpisana z ramienia Zakładu (...) w B. przez K. S. i H. P., a ze strony pozwanego przez W. W. – kierownika zakładu produkcyjnego w S.. Zakład (...) w B. uchwałą nr XLVII/346/09 Rady Miejskiej w B. z dnia 26.11.2009 r. zmienioną uchwałą nr XLIX/364/09 Rady Miejskiej w B. z dnia 28.01.2010 roku został przekształcony w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Na mocy art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 roku o gospodarce komunalnej (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236) spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością samorządowego zakładu budżetowego.

Dowód:

1. Umowa nr (...) z dnia 10.06.2008 r. (k. 12-14);

2. Odpis aktualny z rejestru przedsiębiorców KRS z dnia 15.09.2010 r. (k. 8-11);

W dniu 24 stycznia 2009 roku pozwana spółka zaprzestała wykonywania działalności produkcyjnej na terenie zakładu, a to w związku z przeniesieniem jej własności na rzecz nowego nabywcy. Skutki zmiany odbiorcy usług zostały określone w Regulaminie Dostarczania Wody i Odprowadzania Ś., przyjętym przez Radę Miejską w B. w dniu 20 lutego 2003 roku.

Dowód:

3. Odpowiedź z dnia 31.10.2011 r. na pismo (...) z dnia 20.10.2011 r. wraz z Protokołem przekazania zakładu produkcji papieru w S. (k. 19-20);

4. Akt notarialny Rep. A nr 218/2009 (k. 124-125);

5. Uchwała nr V/42/03 Rady Miejskiej w B. z dnia 20 lutego 2003 roku w sprawie uchwalenia Regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków dla Gminy B. (k. 103-105);

W dniu 21 października 2011 roku powodowa spółka wystawiła fakturę VAT na pozwanego na kwotę 9.246,07 złotych za okres od dnia 06 października 2008 roku do dnia 05 października 2011 roku z tutułu zużycia wody i opłaty abonamentowej z terminem płatności określonym na dzień 08 listopada 2011 roku. Powód przyjął cenę netto za 1 m3 wody w kwocie 2,57 złotych + 8% VAT oraz za opłatę abonamentową w kwocie 1,87 złotych + 8% VAT. Następnie powód wezwał pozwanego do zapłaty rzeczonej kwoty wraz z odsetkami pismem nr (...) z dnia 11 stycznia 2012 roku, nadanym w placówce operatora publicznego w dniu 10 lutego 2012 roku.

Dowód:

6. Faktura VAT nr (...) (k. 15);

7. Wezwanie do zapłaty nr (...) wraz z dowodem nadania przesyłki listowej poleconej w dniu 10 lutego 2012 roku (k. 16-17).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutu nieważności umowy o zaopatrzenie w wodę zawartej między stronami, a to z uwagi na fakt, że rozstrzygnięcie tej kwestii ma znaczenie dla ewentualnych dalszych rozważań materii prawnej. Zgodnie z ujawnionym w KRS sposobem reprezentacji pozwanej spółki organem uprawnionym do jej reprezentacji jest zarząd, który może działać przez każdego z członków zarządu samodzielnie. W dniu podpisywania rzeczonej umowy uprawnienie takie posiadali J. W. – Prezes Zarządu spółki oraz P. B. – Wiceprezes Zarządu spółki. W tym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom K. S., że w dniu podpisywania umowy o zaopatrzenie w wodę powód mógł domniemywać istnienia umocowania dla kierownika zakładu produkcyjnego pozwanej spółki na podstawie treści rozmowy telefonicznej oraz załączonych dokumentów w postaci kopii odpisu aktualnego z rejestru przedsiębiorców KRS dla pozwanego oraz pełnomocnictwa do dokonania czynności podpisania umowy od P. B. udzielonego W. W., które to pełnomocnictwo następnie zaginęło. Należy nadmienić, że wszystkie strony odpisu z KRS dla pozwanego opatrzone zostały pieczęcią wiceprezesa zarządu spółki (...) Sp. z o.o. P. B., co dalece uprawdopodabnia fakt udzielenia pełnomocnictwa szczególnego kierownikowi zakładu produkcyjnego. Nadto sam fakt akcesoryjnego nadesłania w dniu 10 czerwca 2008 roku odpisu z KRS byłby bezcelowy, gdyby nie towarzyszyło mu odpowiednie pełnomocnictwo dla W. W. od P. B.. Należy również podkreślić, że W. W. jako kierownik zakładu produkcyjnego dysponował pieczęcią pozwanej spółki, której odcisk widnieje pod tekstem umowy, co sugeruje, że strona powodowa miała podstawy do domniemywania jego reprezentacji w zakresie spraw związanych z funkcjonowaniem tegoż zakładu. Natomiast jeżeli doszło do wyrządzenia szkody w wyniku zawarcia umowy z przekroczeniem zakresu umocowania można żądać od rzekomego pełnomocnika naprawienia szkody.

Tym niemniej, na podstawie art. 2 K.s.h. zd. 2 jeżeli wymaga tego właściwość (natura) stosunku prawnego spółki handlowej, stosuje się odpowiednio przepisy K. cywilnego. W oparciu o tak sformułowane generalne odesłanie zastosowanie ma przepis art. 97 K.c., który stanowi domniemanie umocowania osoby czynnej w lokalu przedsiębiorstwa do dokonywania zwyczajowych czynności prawnych. W. W. nie był szeregowym pracownikiem pozwanej spółki, lecz kierował zakładem produkcyjnym w S. z ramienia pozwanego. Prowadzi to do wniosku, że miał szersze kompetencje formalnoprawne do podejmowania działań w imieniu zakładu produkcyjnego - tym bardziej, że podpisana przez niego umowa nie dotyczyła zaopatrzenia w wodę całej pozwanej spółki, lecz wyłącznie jej hali produkcyjnej.

Warto zaznaczyć, że w oparciu o art. 6 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 07 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz. U. z 2006 Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) umowę o zaopatrzenie w wodę zawiera się z osobą posiadającą tytuł prawny do korzystania z nieruchomości lub z osobą korzystającą z nieruchomości o nieregulowanym stanie prawnym. W chwili zawierania umowy spółka (...) Sp. z o.o. była właścicielem przedmiotowej nieruchmości w S., jednak na skutek jej zbycia w dniu 27 stycznia 2009 roku straciła status właściciela na rzecz nowego nabywcy. Ustawa nie wskazuje jednoznacznie konsekwencji prawnych zbycia gruntu dla kontynuacji obowiązków związanych z umowami zawartymi przez poprzedniego właściciela celem zaopatrzenia nieruchomości w dostęp do wody. Należy zatem przyjąć, że w braku stosownego wypowiedzenia umowy mającej za przedmiot dostawę wody do nieruchmości z chwilą sprzedaży nieruchomości w prawa i obowiązki strony umowy wszedł nabywca nieruchomości. Pozwany co prawda zaniedbał złożenia oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy z powodem, jednak charakter takiego oświadczenia w świetle zmiany właściciela gruntu należy rozpatrywać pok kątem stricte formalnym. Takie rozwiązanie zostało również przyjęte w § 7 Regulaminu Dostarczania Wody i Odprowadzania Ś. w Gminie B., gdzie stwierdza się, że w przypadku zmiany odbiorcy usług następuje wygaśnięcie umowy zawartej z dotychczasowym odbiorcą. Ponadto w protokole przekazania zakładu produkcyjnego z dnia 24 stycznia 2009 roku nowy nabywca potwierdził zaznajomienie się z sytuacją formalnoprawną zakładu, przez co należy rozumieć także informację o rodzajach przyłączy i usług komunalnych świadczonych na rzecz zakładu. W tym stanie rzeczy pozwana spółka mogłaby odpowiadać wyłącznie za zobowiązania przypadające na okres do dnia 24 stycznia 2009 roku, kiedy to zaprzestała działalności produkcyjnej na terenie zakładu w S. i przekazała zakład nowemu nabywcy.

Niemniej jednak za uzasadniony i trafny należy uznać zarzut przedawnienia roszczenia w odniesieniu do świadczeń okresowych przypadających przed dniem 26 marca 2009 roku, a zatem za okres poprzedzający trzyletni okres przedawnienia liczony od chwili wytoczenia niniejszego powództwa. Oznacza to, iż dochodzone niniejszym powództwem roszczenie w zakresie dotyczącym rzeczywistego okresu korzystania przez pozwanego z usług powoda uległo przedawnieniu, a to w obliczu faktu, że bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem. Powód wniósł powództwo do tut. Sądu w dniu 26 marca 2012 roku, a więc może domagać się jedynie tej części roszczenia, która powstała po dniu 25 marca 2009 roku. Jednocześnie, pozwany nie może odpowiadać w zakresie nieprzedawnionej części żądania powoda, gdyż wówczas nie korzystał on już z uprawnień właściciela zakładu w S..

Należy również wskazać, iż wbrew postanowieniom umowy nr (...) z dnia 10 czerwca 2008 roku (§ 9 umowy) powód wystawił jedną zbiorczą fakturę VAT za okres od dnia 06 października 2008 roku do dnia 05 października 2011 roku, podczas gdy zobowiązany był do rozliczania należności w jednomiesięcznym okresie obrachunkowym. Także sposób wyliczenia należności budzi wątpliwości Sądu, gdyż taryfa przyjęta przez powoda do określenia wysokości należności obowiązywała od 01 maja 2010 roku, podczas gdy od dnia 01 maja 2009 roku do dnia 30 kwietnia 2010 roku wynosiła 2,10 złotych + 7% VAT za 1 m3 wody, a opłata abonamentowa 1,31 złotych + 7% VAT, a do dnia 30 kwietnia 2009 rokuobowiązywała taryfa określona w umowie nr (...).

Właściwość Sądu została ustalona w oparciu o art. 34 K.p.c.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu uzasadnione jest treścią art. 98 § 1 K.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę zobowiazana jest na żądanie zgłoszone przez przeciwnika zwrócić mu koszty procesu.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.