poczatektekstu [Sędzia sprawozdawca 00:00:03.178]

Zaskarżonym wyrokiem z 18 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi w sprawie z powództwa R. L. przeciwko (...) S.A. w S. zasądził od pozwanego Towarzystwa na rzecz (...) kwotę 25.855 złotych 44 grosze, w tym kwotę 5.855 złotych 44 grosze z ustawowymi odsetkami od 6 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwotę 20.000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 18 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.210 złotych tytułem kosztów procesu. Oddalił powództwo w pozostałym zakresie i nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi kwotę 1.000 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. Z wyrokiem tym nie zgodziła się strona pozwana, zarzucając naruszenie artykułu 822 kc oraz artykułu 445 paragraf 1 kc poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, iż kwota łączna 29.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za krzywdę jest kwotą odpowiednią w rozumieniu artykułu 445 kc i odpowiada pojęciu umiarkowanego zadośćuczynienia w sytuacji, gdy powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu o charakterze fizycznym i trwałym, a uszczerbek związany jest z reakcją lękową 5 procent oraz zespołami korzeniowymi i szyjnymi 5 procent został przez biegłą określony jako długotrwały w łącznej wysokości 10 procent i już ustąpił oraz rokowania powoda z punktu neurologicznego biegła oceniła jako pomyślne. Powód jedynie od 2 października 2012 roku do 31 października 2012 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim, tym samym kwota 29.000 złotych nie stanowi odpowiedniego zadośćuczynienia, lecz jest rażąco wygórowana. W oparciu o te zarzuty strona pozwana wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku, oddalenie powództwa ponad kwotę 16.855 złotych 44 grosze i zmianę rozstrzygnięcia o kosztach procesu w zakresie stosowa..., stosownym do dokonanej zmiany wyroku oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję według norm przepisanych. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja jest bezzasadna, Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu I Instancji i przyjmuje je za własne. Ustalenia te nie były kwestionowane przez apelującego. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił zakres i rozmiar cierpień powoda oraz zakres trwałego uszczerbku na zdrowiu. Prawidłowo poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia w przedmiocie doznanej przez powoda krzywdy będącej następstwem wypadku komunikacyjnemu, komunikacyjnego jakiego, jakiemu powód uległ w dniu 1 października 2012 roku dają możliwość ustalenia kwoty odpowiedniego zadośćuczynienia. W ocenie Sądu Odwoławczego kwotę 29.000 złotych w istocie można uznać, że, za rzeczywiście odpowiadającą wymogowi odpowiedniości w stosunku do rozmiaru krzywdy, o jakim mowa w artykule 445 paragraf 1 kc. Zatem zarzut naruszenia prawa materialnego należy uznać za nietrafny. Zadośćuczynienie jest for..., jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej i obejmuje swym zakresem wszelkie cierpienia fizyczne i psychiczne, które nie mogą być bezpośrednio przeliczone na pieniądze. Charakter szkody niemajątkowej decyduje bowiem o jej niewymierności. Oceniając wysokość należnej sumy zadośćuczynienia Sąd korzysta z daleko idącej swobody. Ustawodawca nie wprowadza bowiem żadnych sztywnych kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia, pozostawiając to zagadnienie w całości uznaniu sędziowskiemu. W świetle tych uwag stwierdzić należy, że do, że żądana tytułem dalszego zadośćuczynienia kwota 25.000 złotych jest wyważona, zważywszy na uciążliwości związane z koniecznością poddawania się badaniom diagnostycznym, korzystania z rehabilitacji przez powoda. Kwota ta jest nadto adekwatna do rozmiaru dolegliwości bólowych, jakich doznaje powód zwłaszcza, jeżeli chodzi o kręgosłup, ograniczeń wykonywanej pracy nauczyciela WF-u. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy z mocy artykułu 385 kpc oddalił apelację. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie artykułu 98 paragraf 1 kpc w związku z artykułem 391 paragraf 1 kpc. (...)