Wtorek, 19 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5867
Wtorek, 19 marca 2024
2015-12-31

Areszt Śledczy w Lublinie - Tata na dobranoc

Rozłąka skazanych z rodzinami spowodowana odbywaniem kary pozbawienia wolności niesie za sobą wiele problemów dla pozostających po obu stronach muru. Odpowiedzią na nie jest realizowany w Areszcie Śledczym w Lublinie program Tata na dobranoc.

Dobrze funkcjonująca rodzina tworzy specyficzny układ więzi, które decydują o kształtowaniu się odporności psychicznej u poszczególnych jej członków. Pozwala to im nabyć poczucie bezpieczeństwa i stabilności, które stwarzają możliwość efektywnego radzenia sobie z pojawiającymi się w życiu problemami oraz optymalnego dostosowania się do zmieniających się okoliczności. Dzięki kontaktowi z rodziną skazani są w stanie podtrzymać pozytywny obraz swojej osoby, odczuwają satysfakcję emocjonalną, utrzymują identyfikację z rodziną, nabywają lub utwierdzają się w przekonaniu, że są dla kogoś ważni. Zwykle to rodzina jest jedynym łącznikiem osadzonego ze światem zewnętrznym, a ponad to jest najważniejszym oparciem dla skazanych. Silna więź łącząca osadzonych z członkami rodziny ma niejednokrotnie zasadnicze znaczenie dla możliwości efektywnego przeprowadzenia oddziaływań penitencjarnych.

Poprawne relacje rodzinne, środowiskowe są jednym z czynników wspierających zerwanie z przestępstwem, mogą być też czynnikiem motywującym do właściwego życia na wolności. Utrzymywanie właściwych kontaktów z bliskimi sprzyja łatwiejszemu wejściu w życie rodziny po wyjściu i ponownego podjęcia roli rodzicielskiej. Jednocześnie spotkania z bliskimi umożliwiają rozwiązywanie konfliktów rodzinnych w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności, zapobiegając zrywaniu więzi. Relacje z bliskimi mają również ogromne znaczenie motywacyjne dla skazanych – członkowie rodziny mają wpływ na zmianę postaw skazanego.

W programie Tata na dobranoc wzięto pod uwagę również aspekt wpływu ojca na wychowanie dzieci - jego nieobecności lub patologicznego funkcjonowania w rodzinie. Sama nieobecność ojca w domu to jeden z negatywnych czynników wpływających na kształtowanie się osobowości dziecka. Drugim jest patologia wzorców ojcowskich często uwarunkowana kulturowo, osobowościowo lub wynikającą z uzależnień. Aby pobudzić uczuciowość adresatów projektu i wskazać na inne ważne aspekty rodzicielstwa prowadzący program zaproponowali, aby skazani uczestniczyli w spotkaniach z rodzinami, do których będą przygotowywać nagrania (audiobook) ulubionych bajek swoich dzieci. Skazani ojcowie włączyli się chętnie w czytanie bajek i nagrywanie ich oraz pisanie „listów z przesłaniem” do swoich dzieci.

5 grudnia br. odbyło się spotkanie kończące realizację programu. Podczas tego wydarzenia forma przedstawianych bajek była interaktywna, gdyż skazani do bajek zaprosili dzieci i innych członków rodziny. Takie rozwiązanie było podyktowane chęcią zintegrowania ojców z dziećmi, pokazania ojcom, że zabawa to forma kontaktu i modelowania właściwych postaw i wartości. Samo przygotowywanie audiobooków i listów sprzyjało umocnieniu emocjonalnego związku z dziećmi, myśleniu o sposobach przekazu adekwatnego dla dzieci, koncentrowaniu się na potrzebach dziecka, jego sposobie spostrzegania świata, stało się okazją do rozmowy o dziecku, jego zachowaniu i możliwościach, a co za tym idzie większym zaangażowaniu w wychowanie.

Założeniem programu było oprócz wprowadzenia zajęć teoretycznych umożliwienie bezpośredniego kontaktu skazanego z jego potomstwem. Czas spędzony efektywnie na wspólnych zabawach, grach czy świętowaniu ważnych rodzinnych wydarzeń sprzyjają zacieśnianiu więzi, budują poczucie zaufania, bliskości i bezpieczeństwa, dając osadzonym świadomość bycia potrzebnym i ważnym dla bliskich, co wiąże się także ze zwiększeniem motywacji do pozytywnej zmiany swych postaw i zachowań.